Ποιος ευθύνεται για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας;

Τα ΜΜΕ του Δυτικού «πολιτισμού» και της χώρας μας, προσπαθούν με στημένα επιχειρήματα να παρουσιάσουν τον Πούτιν σαν ένα ανισόρροπο άτομο που είναι εθισμένος στην αιματοχυσία, που απολαμβάνει τη μυρωδιά του αίματος και, που εκβιάζει με τα καπρίτσια του ολάκερη την οικουμένη.

Όμως πόση αλήθεια χωράει αυτή η άποψη;

Μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το έτος 1991 και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, Αμερικάνοι και Γερμανοί δεσμεύτηκαν με συμφωνία απέναντι στην καπιταλιστική Ρωσία, πως δε θα επεκτείνουν το ΝΑΤΟ σε χώρες που ανήκαν στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Αυτή η συμφωνία όμως γρήγορα πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων από τη μεριά της Δύσης.

Οι Αμερικάνοι, σε σύντομο χρονικό διάστημα, κατάφεραν να ελέγξουν τις κυβερνήσεις/μαριονέτες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών και με δόλια μέσα τους έπεισαν να μπούνε στο μαντρί του ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ είχε δημιουργηθεί ως αμυντικός μηχανισμός για να αντιμετωπίσει υποτίθεται τον κίνδυνο του Κομμουνισμού, όταν και όπου αυτός θα εκδηλωνόταν.

Αλλά, αφού εκείνο το σύστημα κατέρρευσε, ποιος είναι άραγε ο λόγος της ύπαρξης του ΝΑΤΟ σήμερα; Είναι όντως αμυντικός μηχανισμός κι από ποιον κίνδυνο μας προφυλάσσει;

Η ιστορία έχει αποδείξει περίτρανα πως το ΝΑΤΟ πάντα ήταν μια επιθετική πολεμική μηχανή που υπηρετούσε ανέκαθεν τα μεγάλα συμφέροντα της Αμερικάνικης και της Ευρωπαϊκής ολιγαρχίας.

Αυτό αποδεικνύεται από τους πολέμους που έχει στο ενεργητικό του. Δικό του έργο ήταν ο πόλεμος και ο διαμελισμός της πρώην Γιουγκοσλαβίας, δικό του έργο ήταν οι πόλεμοι στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στη Συρία, στο Αφγανιστάν…

Το ζήτημα της συμφωνίας, για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, δεν τηρήθηκε μονομερώς. Μία σειρά από τις παραπάνω χώρες, με αποφάσεις των ξεπουλημένων κυβερνήσεων και όχι με τη συναίνεση των λαών, εντάχτηκαν στο ΝΑΤΟ. Η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, αλλά και οι χώρες της Βαλτικής, Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία.

Μετά από αυτές τις δυσοίωνες εξελίξεις, τόσο για την καπιταλιστική Ρωσία, όσο και για ολόκληρο τον κόσμο, οι ΗΠΑ κι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους παζάρευαν για περαιτέρω εξάπλωση της Νατοϊκής επικράτειας στις χώρες της Ουκρανίας, της Σουηδίας και της Φινλανδίας.

Οι στόχοι αυτής της κίνησης φαίνονται ξεκάθαρα και με γυμνό μάτι. Όλες αυτές οι προκλητικές ενέργειες ένα στόχο είχαν: την περικύκλωση της καπιταλιστικής Ρωσίας.

Κάποτε, την ευθύνη για όλα τα κακά που συνέβαιναν στον πλανήτη, ο «ελεύθερος κόσμος» τη χρέωνε στον Κομμουνισμό. Τώρα όμως που ο κομμουνισμός δεν υπάρχει, γιατί άραγε δεν τα βρίσκουν οι καπιταλιστές στη μοιρασιά;

Αλλά η Ρωσία του Πούτιν, δεν είναι η Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη ή του κ. Τσίπρα, για να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να γεμίσει με πολεμικές βάσεις την Ουκρανία για να μπορεί να μιλάει από θέση ισχύος. Ο Πούτιν είναι ο ηγέτης μιας υπερδύναμης με το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο.

Αν οι Ρώσοι ολιγάρχες άφηναν τα πράγματα να εξελιχθούν με βάση την Αμερικάνικη πολιτική, σύντομα θα βρίσκονταν ακινητοποιημένοι στη μέγγενη της Δύσης. Η αντίδραση των Ρώσων, κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι απόλυτα φυσιολογική. Δε θα μπορούσε ποτέ μια χώρα τέτοιου βεληνεκούς να υποταχθεί χωρίς μάχη στα Αμερικανονατοϊκά συμφέροντα. Κι ο πόλεμος, δυστυχώς αντιμετωπίζεται με πόλεμο…

Το άλλο ζήτημα που πρέπει να δούμε είναι η λογική κι η πρακτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Ουκρανίας.

Και εδώ πρέπει να τονίσουμε πως έγιναν και γίνονται ακόμα τρομακτικά λάθη που μόνο αδαείς πολιτικοί ή πράκτορες των Αμερικάνων  συμφερόντων θα μπορούσαν να τα πράξουν.

Η Ουκρανική κυβέρνηση φέρει στο ακέραιο την ευθύνη γι’ αυτό που γίνεται σήμερα σ’ αυτή τη χώρα. Γιατί, αυτό το απίστευτα γελοίο ακροδεξιό κυβερνητικό κόμμα, δε λογάριασε τη Γεωγραφική θέση της χώρας, υπερτίμησε τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ κι υποτίμησε την πολεμική ισχύ της καπιταλιστικής Ρωσίας..

Η απόφαση για ένταξη της χώρας στη λυκοσυμμαχία της Δύσης, ήταν πραγματικά μια τραγική επιλογή. Η Ουκρανία, λόγω της γεωπολιτικής και της γεωστρατηγικής της θέσης έπρεπε να μην επιλέξει κανένα στρατόπεδο και να παραμείνει μια ουδέτερη χώρα.

Γνώριζαν καλά οι κυβερνώντες, πως δίπλα τους έχουν μια υπερδύναμη η οποία δεν ήταν διατεθειμένη να κάνει άλλες παραχωρήσεις έναντι της Δύσης. Κι όμως προκάλεσαν με τις αποφάσεις τους, παραγνωρίζοντας τα τεράστια συμφέροντα που παίζονται σ’ αυτή την περιοχή. Ο  Ζελένσκι κι η κυβέρνησή του έβαλαν κυριολεκτικά το κεφάλι του λαού στη λαιμητόμο. Αυτό το γεγονός μάλλον αποτελεί πράξη προδοσίας για τον ειρηνικό λαό της χώρας του.

Το πιο σπουδαίο όμως είναι ότι αυτό το υποκείμενο, τα ΜΜΕ της Δύσης το έχρισαν ήρωα που τάχα μάχεται αντρίκεια απέναντι στη Ρώσικη αυτοκρατορία. Κάποιοι θερμόαιμοι  μάλιστα τον αποκάλεσαν και Τσε Γκεβάρα της Ευρώπης. Η αθλιότητα του καπιταλισμού σ’ όλο της το μεγαλείο!!!

Όταν τελειώσει κάποτε ο πόλεμος κι ο κόσμος που πληρώνει με το αίμα του αυτή τη μακάβρια πολιτική βγει από τα καταφύγια, τότε θα ακούσουμε  την πραγματική αλήθεια από τα χείλη του Ουκρανικού λαού κι όχι από τα παπαγαλάκια που πουλάνε υπηρεσία έναντι υψηλού τιμήματος στο σκάρτο καπιταλισμό. Όμως, τότε η χώρα θα είναι γιομάτη πληγές και αποκαΐδια που θα χρειαστούν αρκετές δεκαετίες για να επουλωθούν. Χιλιάδες άνθρωποι, πολίτες, φαντάροι και άμαχοι θα έχουν χαθεί μέσα στις ομοβροντίες, στις φωτιές και στους καπνούς ενός άσκοπου και περιττού πολέμου.

Εκεί λοιπόν ο λαός θα κάνει την αποτίμηση για την αποκοτιά του Ζελένσκι και της φασιστικής του κυβέρνησης. Εκεί ο λαός θα καταγράψει τις τρομαχτικές απώλειες από την συντριπτική του ήττα. Εκεί ο λαός θα αποδώσει τις ευθύνες σ’ αυτούς που τις έχουν για την παράλογη τραγωδία που έζησε…

Ένας λαός 40 εκατομμυρίων ανθρώπων και μια μεγάλη και πλούσια σε πρώτες ύλες χώρα ισοπεδώνεται από μια ολέθρια απόφαση που πήραν κάποιοι τυχάρπαστοι για να υπηρετήσουν ξένα συμφέροντα…

Αυτά τα γεγονότα θα πρέπει να προβληματίζουν όλους τους λαούς της γης. Όλοι οι απλοί άνθρωποι θα πρέπει να καταδικάσουν τον πόλεμο απ’ όπου κι αν προέρχεται. Οι λαοί με την ενεργή συμμετοχή τους, πρέπει να αγωνιστούν συλλογικά και οργανωμένα για την ειρήνη και για την ειρηνική διευθέτηση των προβλημάτων μεταξύ των χωρών.

Τους πολέμους τους κάνουν πάντα οι ισχυροί κι ο πόλεμος ήταν και παραμένει ακόμα η πιο κερδοφόρα επιχείρηση για τον καπιταλισμό. Ο αστικός τύπος έχει γράψει πως από τον πόλεμο του Ιράκ, οι Αμερικάνοι αποκόμισαν κέρδη της τάξης των 50 τρις δολαρίων σε χρυσό και σε πετρέλαια. Αυτό είναι ένα στοιχείο που δείχνει τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από κάθε πολεμική αναμέτρηση.

Ο πόλεμος βέβαια θα υπάρχει όσο θα υπάρχει το στρατιωτικό/πολεμικό σύμπλεγμα κι όσο οι πολυεθνικές του πολέμου θα παράγουν όπλα κι οπλικά συστήματα. Η Γερμανία δήλωσε πως θα δαπανήσει 100 δις ευρώ για στρατιωτικές δαπάνες. Το ΝΑΤΟ θα επενδύσει άλλα 20 δις ευρώ. Όλες οι χώρες του κόσμου θα ενισχύσουν παραπέρα το πολεμικό τους οπλοστάσιο κατασπαταλώντας παράλογα πολύτιμο χρήμα. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να κρατηθούν στη ζωή όλα τα πεινασμένα παιδιά της Αφρικής και της Ασίας…

Τούτη την ώρα που  ολάκερη η οικουμένη στενάζει από την ασυγκράτητη ακρίβεια και από την ανομολόγητη φτώχεια, οι κάθε λογής  πολεμοκάπηλοι και οι έμποροι του θανάτου λογαριάζουν  πάλι πως θα αυξήσουν παραπέρα τα ματωμένα κέρδη τους. Αυτοί αποφασίζουν αλλά οι λαοί πολεμούν και ματώνουν. Όχι βέβαια για την πατρίδα, γιατί αυτό το παραμύθι έχει παλιώσει κι έχει ξεθωριάσει προ πολλού.

Βρισκόμαστε στο ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού και στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία.  Οι οικονομικές ελίτ ρυθμίζουν τα πάντα πάνω στον πλανήτη γη. Αυτές αποφασίζουν για το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Πιο πάνω λοιπόν από τις πατρίδες και από τις ζωτικές ανάγκες των λαών που δεινοπαθούν από την πείνα και από την εξαθλίωση, το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα (η μαφία της πολιτικής) της βίας και της εκμετάλλευσης,  έχει θέσει τα άνομα συμφέροντα της ασύδοτης παγκόσμιας πλουτοκρατίας…