Ποιος εκκολάπτει Ναζί στη Σταυρούπολη;

Άραγε μέσα στον Θεματικό Άξονα του νέου Νόμου για το Νέο Σχολείο και την Ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών, για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της σχολικής βίας, περιλαμβάνεται η βία που προέρχεται από τις νεοναζιστικές οργανώσεις που δρουν ανενόχλητες μέσα στα σχολεία και προσπαθούν να προσηλυτίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους νέους, που έρχονται και αυτοί αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας που ελλείψει κρατικών υποστηρικτικών δομών δεν έχει να τους αντιπροτείνει; Νέων που οι δύσκολες και υποβαθμισμένες συνθήκες στις οποίες ζουν και η έλλειψη ενός ιδεολογικού υπόβαθρου που θα τους κάνει να βρουν τους σωστούς τρόπους διαχείρισης και αντιμετώπισης αυτών των συνθηκών, γίνονται εύκολα έρμαια ναζιστικών και οπαδικών κινημάτων που αναζητούν την ευκαιρία να παρεισφρήσουν σαν φίδια που σέρνονται έξω από την πόρτα και αναζητούν την ευκαιρία να διασπείρουν το δηλητήριο της καταστροφικής τους ιδεολογίας;

Άραγε μέσα στους Δείκτες που περιγράφουν το θέμα της βίας και αφορούν στη λήψη μέτρων και παρέμβασης, στη συνεργασία γονέων και εκπαιδευτικών, στην αξιοποίηση των δομών που αντί να ενισχύονται εξαφανίζονται, γίνεται κάποια αναφορά για τη στάση μιας κυβέρνησης που κρατά ίσες αποστάσεις αντιμετωπίζοντας με τον ίδιο τρόπο τις πράξεις που προέρχονται από τους νεοναζί (σιδερολοστοί, μαχαίρια, γκαζάκια, και πολύ ξύλο) με τις πράξεις των φοιτητών που απλώς ενημερώνουν προβάλλοντας δημοκρατικά και χωρίς κανένα ίχνος επιβολής τις απόψεις τους; 

Άραγε μέσα στους άξονες και τους δείκτες αναφέρεται πουθενά η κρατική βία που με μεγάλη ευκολία καταστέλλει κινητοποιήσεις σωματείων και συλλόγων και σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στα έκτροπα που σημειώθηκαν στη Σταυρούπολη; 

Βρίσκεται κάπου, αυτό το σχολείο που δεν είναι και το μόνο φυσικά (υπάρχουν αρκετοί νεοναζιστικοί σπόροι στα σχολεία μας) που η Διεύθυνσή του δηλώνει: «Συγγνώμη, αλλά δεν γνωρίζουμε για ποιο πράγμα μιλάτε. Να επικοινωνήσετε με την Διεύθυνση Δυτικής Θεσσαλονίκης για να σας ενημερώσουν σχετικά» και σε συνέχεια της δήλωσης αυτής η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δηλώνει «Έχουμε επιληφθεί του θέματος και θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες…»

Αυτές οι “απαραίτητες ενέργειες” πώς ακριβώς ορίζονται; Μήπως να προστεθεί σε αυτές και η φράση «απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να κουκουλώσουμε το φαινόμενο;» 

Πόση υποκρισία πια μπορούμε να ανεχτούμε, πόσοι κατάπτυστοι νόμοι που καθόλου δεν αναφέρονται στην ουσία μιας ανθρωπιστικής εκπαίδευσης που τόσο ανάγκη έχουν τα παιδιά μας με την παράλληλη ύπαρξη δομών που θα στηρίζουν το πλήθος πλέον των μαθητών που ζουν στην οικονομική ανέχεια, που βλέπουν ένα δυσοίωνο μέλλον να ορθώνεται μπροστά τους; Ποιο σχολείο οραματίζονται οι υποκριτές όταν έχουν στερήσει το όραμα από το πιο ευαίσθητο αλλά και το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι αυτής της κοινωνίας; 

Όσο δύσκολες όμως και αν είναι οι συνθήκες και οι εμπαιγμοί τους οποίους καθημερινά βιώνουμε το σίγουρο είναι το εξής: Σημασία δεν έχει πού είσαι αλλά με ποιους είσαι. Και εδώ είναι που αυτή τη στιγμή η συστράτευση σε έναν αγώνα που θα ξαναφέρει πίσω το όραμα και την ελπίδα για καλύτερα σχολεία, για καλύτερους και ισορροπημένους ανθρώπους, για καλύτερες κοινωνίες είναι πλέον επιτακτική!