Πολιτισμός και λοιπά…

Σκέφτομαι πολύ καιρό να γράψω σκέψεις για τον πολιτισμό… αλλά υπάρχει και το ερώτημα: Για ποιόν πολιτισμό; Αυτόν που μας πήρε φαλάγγι και μας επιβάλλεται και δε μας αφήνει να κάνουμε κιχ και μας σνομπάρει τους υπόλοιπους που ζητάμε κάτι παραπάνω από το τίποτα. Διότι σου λέει τι να πεις στην εποχή του τίποτα.

«Όσο κι αν ξεφλουδίσεις το τίποτα, τίποτα θα βρείς» λέγαμε θ ρ ι α μ β ι κ ά πέρυσι στο “Φόρτυ 1/2” και το καταλάβαιναν οι έξυπνοι άνθρωποι του μόχθου αλλά όχι οι «ειδικοί» της θολούρας με τις αμέτρητες θεωρητικές μπερδεψούρες και την ψυχρή άγνοια του εξυπνάκια ειδικού. Αυτοί που αυτοαποκαλούνται «ειδικοί» και μοστράρουν τον τίτλο με το αζημίωτο. Που αναγάγουν σε ύψιστο ό,τι έχει προπληρωθεί και περιφέρουν την αφ’ υψηλού κενότητά τους από επίσημη σε επίσημη. Που βαφτίζουν αριστούργημα μια σκατούλα στη μέση της πλατείας.

Πολλά και διακαή τα ερωτήματα. Μάλλον λάθος δρόμο πήραμε. Νομίζουμε ότι Τέχνη είναι να βγαίνει ομορφιά κι απ’ την ασχήμια, είναι η κάθε στιγμή που με κρατάει ζωντανό και δυνατό, που με αφυπνίζει να ονειρεύομαι και να στοχεύω στο καλύτερο. Να ψάχνω και να ανακαλύπτω τα μέσα για να πετύχω το αποτέλεσμα και να μην υποκύπτω στη δηθενιά

Τέχνη και πολιτισμός είναι……το ψάχνω ακόμα.