Πόσο φόβο αντέχεις ακόμα;

Χθες βλέποντας ειδήσεις ένιωσα πραγματικά μούδιασμα. Οι εικόνες που έρχονται από την υποτίθεται αναπτυγμένη Ευρώπη σε γέμιζαν με τρόμο. Αν αυτό συμβαίνει στις ”αναπτυγμένες” χώρες, τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί σε χώρες της Αφρικής ή της Λατινικής Αμερικής;

Παντού θάνατος, παντού φόβος… Μια συνεχής προσπάθεια να κατηγορηθούν οι ”ασυνείδητοι περιπατητές” που συνεχίζουν να βολτάρουν αμέριμνοι στις πόλεις. Πουθενά να μην ακούγονται από τα φερέφωνα των ΜΜΕ οι κυβερνητικές ευθύνες, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.. Μη τυχόν και ακουστεί στα γαλλικά ΜΜΕ πως, πριν ακριβώς από ένα χρόνο, έκλεισε το μοναδικό εργοστάσιο που παρήγαγε ακόμα μπουκάλες οξυγόνου και θα μπορούσε να παράσχει 100.000 μπουκάλες το χρόνο. Έκλεισε γιατί δεν συνέφερε και κόστιζε. Τώρα τρέχουν και παρακαλούν ιδιώτες κτηνιάτρους να δώσουν μπουκάλες οξυγόνου και ιατρικά υλικά.

Είναι να τρελαίνεσαι πόσο εξόφθαλμα σου περνούν την ευθύνη. Και αν δεν μασήσεις από αυτό, σου ενσταλάζουν υποδόρια το φόβο. Φόβο για τον αμέριμνο περιπατητή, φόβος για τον διπλανό στο σούπερ μάρκετ, φόβο για το ίδιο σου το εγγόνι, φόβο για τον σύντροφό σου που κοιμάται δίπλα σου.. ”Και αν δεν έπλυνε για 20” σχολαστικώς τα χέρια του και με κολλήσει;”

Η απόλυτη διάλυση των σχέσεων εμπιστοσύνης και ταυτόχρονα η απόλυτη αντίφαση! Σου λένε πως τώρα πρέπει ΟΛΟΙ μαζί να συνεργαστούμε και να μείνουμε σπίτι για το ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ. Οι ίδιοι που κοιτούσαν το ατομικό τους καλό και μόνο. Ας μην κρυβόμαστε, ακόμα το δικό τους καλό κοιτούν γι’ αυτό και μας μάντρωσαν, για να μην τους κατηγορήσουμε, ώστε να απαιτήσουν να τους καταχειροκροτήσουμε για τους ”λεπτούς χειρισμούς τους και την σοβαρότητα που επέδειξαν ”.

Αυτό που με ανατρίχιασε χθες ήταν ένα βίντεο που έδειξαν για το τι κάνει ο ιός στους πνεύμονες. Έφτασαν σε σημείο να βάλουν ηχητικό με τον επιθανάτιο ρόγχο όπως ακούγεται όταν ο ασθενής είναι στο τελικό στάδιο.

Θα ισχυριστεί κάποιος πως μόνο αν σοκάρεις τον κόσμο θα καθίσει μέσα στο σπίτι του και θα καταλάβει πως δεν βρίσκεται σε διακοπές.  Ολόκληρος ο πλανήτης γνωρίζει την απειλή του κορωνοϊού, ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν το έχουν λάβει σοβαρά και δεν πρόκειται να το λάβουν ακόμα και αν δείξεις πραγματικό θάνατο μπροστά στα μάτια τους… Αλλά εκεί θέλουμε να φτάσουμε;

Ποιος δίνει το δικαίωμα στα ΜΜΕ να χρησιμοποιούν ένα υλικό, το οποίο απευθύνεται σε ιατρικό προσωπικό εξοικειωμένο λόγω της φύσης τους επαγγέλματος του με το θάνατο, και να το διαμοιράζει μέσω των δελτίων ειδήσεων σε τρομαγμένους ανθρώπους ήδη; Σε ανθρώπους που είναι έγκλειστοι μέσα για μέρες και που δεν ξέρουν πότε θα ξαναβγούν και υπό ποιες συνθήκες; Σε ανθρώπους που χάνουν την δουλειά τους εξαιτίας της καραντίνας, που ξεμένουν χωρίς χρήματα, που φοβούνται πως μπορεί να κολλήσουν και να πεθαίνουν χωρίς βοήθεια ή να αρρωστήσουν αγαπημένα τους πρόσωπα και να τα βλέπουν να πεθαίνουν αβοήθητα; Σε ανθρώπους που ήδη έχουν ψυχολογικά προβλήματα; Σε μικρά παιδιά που έτσι και αλλιώς διακατέχονται από τον φόβο μη τυχόν πάθουν κάτι οι γονείς τους και μπορεί να ήταν μπροστά σε οθόνες στις 7, 8 ή 9 η ώρα; Αυτούς τους ανθρώπους τους σκέφτηκε κανείς;

Σκέφτηκαν αυτοί οι υπεύθυνοι προγράμματος πως το καθεστώς συνεχούς αγωνίας και φόβου που καλλιεργείται μπορεί να οδηγήσει σε μαζική υστερία πληθυσμού; Πως μπορεί κόσμος σε λίγο χρονικό διάστημα να χάνει την υπομονή του; Να εξελίσσονται καταστάσεις ανεξέλεγκτες;

Ήδη γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό αυτοκτονούν στην σκέψη πως μπορεί να έχουν μολυνθεί ή μολύνει κάποιον άλλον. Φαντάζεστε τι θα συμβεί στην κοινωνία αν αρχίσει ο άμετρος φόβος να παίρνει τα ηνία; Ακόμα και απλή εξαγωγή δοντιού να δείξεις στην τηλεόραση σε κόσμο άσχετο, θα αποτρέψει το βλέμμα του, όχι να του παίξεις επιθανάτιο ρόγχο μιας ασθένειας στην οποία αισθάνεται ανήμπορος να την νικήσει.

Πρέπει κάποιος να μαζέψει τα παπαγαλάκια του φόβου. Δεν κάνουν καλό. Δεν συνετίζουν τους ασύνετους, θα τρελάνουν μέσα στις επόμενες εβδομάδες και τους νορμάλ αν συνεχίζουν αυτό το τροπάρι, αυτή την αναίσχυντη προπαγάνδα για ατομική ευθύνη και κατατρομοκράτηση του κόσμου.