Πόσοι θάνατοι είναι πράγματι από τον COVID–19 και πόσοι όχι;

Λένε διάφοροι: «Προσθέτουν άσχετους θανάτους στον κορονοϊό για να μεγαλώσουν τον φόβο απέναντι στην πανδημία»… «Υπερβάλλουν τη μεταδοτικότητα του ιού για να μας τρομοκρατήσουν και να περάσουν τα μέτρα τους».

Τι είναι λοιπόν αυτός ο ιός;

Το να έρχεται κάθε τόσο κάποιος ιός, της ευρύτερης οικογένειας των κορονοϊών, είναι φυσικό κι αναμενόμενο. Έτσι οι επιστήμονες περιμένουν ότι κάποια στιγμή θάρθει και κάποιος ιός, χειρότερος από τους άλλους. Η επιστημονική γνώση κι η αντιμετώπιση ενός ιού που εμφανίστηκε πριν τρεις μήνες, είναι απολύτως αναμενόμενο να … «πηγαίνει ψάχνοντας», σχεδόν στα τυφλά. Άρα μπορεί και οι επιστήμονες να λένε καμιά φορά και αντιφατικά πράγματα ή πράγματα που δε θα επιβεβαιωθούν τελικά. (Όχι όμως για το αν είναι χρήσιμη η μάσκα και τα τεστ. Αυτά δεν είναι ιατρικό θέμα, αλλά πολιτικό και οικονομικό). Αυτό φαίνεται και στην Ελλάδα και στον κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος που ψάχνουν φάρμακα και εμβόλια: είναι μια καινούρια ασθένεια και πρέπει να βρεθεί εμβόλιο. Κι αυτή τη στιγμή είναι πολύ πιθανό το εμβόλιο να έχει βρεθεί σε κάποιο εργαστήριο, αλλά θέλει χρόνο για να ελεγχθεί, να δοκιμαστεί, να  αντιμετωπιστούν παρενέργειες, να πάρει έγκριση από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας κι ύστερα να δοθεί στον πληθυσμό. Κι εκεί πάλι ανάλογα και με τον πόλεμο των εταιρειών, με την τιμή του εμβολίου και την πολιτική υγείας του κάθε κράτους κλπ.

Άλλο «ιός της κορώνας» κι άλλο «ιός του Μητσοτάκη»

Ανεξάρτητα πάντως της προέλευσης του ιού (νυχτερίδα, παγκουλίνος ή … εξωγήινοι κλπ.) το σίγουρο είναι ότι οι «παγκόσμιοι κυβερνήτες», βρήκαν, ή περίμεναν, ή δημιούργησαν, την ευκαιρία να αλλάξουν τα πάντα στην κοινωνία των ανθρώπων. Και στην Ελλάδα, στο όνομα του φόβου και της πανδημίας, βάζουν μπροστά τους Τσιόδρες τους, για να δίνουν ασίστ στους Χαρδαλιάδες, τους Χατζηδάκηδες, τους Αδώνηδες, στις Κεραμέως  κλπ. Ίσως κι αυτή η αγανάκτηση από όλα αυτά τα μέτρα ενάντια στις ζωές μας σήμερα και αύριο, να μας κάνουν αρνητικούς και καχύποπτους απέναντι ακόμα και στην ίδια την πανδημία. Όμως άλλο είναι η επιδημία κι ο κίνδυνος κι άλλο η κυβερνητική πολιτική κι η αντίδρασή μας απέναντι σ’ αυτήν.

Πώς μετράμε λοιπόν τους θανάτους;

Πώς μετράμε αν αυτοί οι θάνατοι υποκαταγράφονται ή υπερκαταγράφονται; Με τις γνωματεύσεις του καφενείου; Ή επειδή «η θεία μου έχει μια γνωστή, που ο παππούς του μπατζανάκη της, πέθανε από καρκίνο και τον χρέωσαν στον κορονοϊό»; Ή με την «τηλεοπτική γνωμάτευση Λοβέρδου» για τον Κρεμαστινό; (Μια φίλη μας ΠΑΣΟΚΑ είπε «αφού το λέει αυτός, ψέματα θα είναι»). Ποιος τελικά θα κάνει την εκτίμηση ότι ο τάδε άνθρωπος θα κατέληγε έτσι κι αλλιώς από κάποια άλλη αιτίας, ακόμα κι αν δεν υπήρχε στη μέση ο κορονοϊός;

Υπάρχουν πια αποδείξεις και ομολογίες ότι σε πολλές χώρες, από τις πιο αναπτυγμένες μέχρι τις πιο «τρίτες», οι θάνατοι από κορονοϊό μάλλον υποκαταγράφονται. Πρόσφατες είναι οι ανακοινώσεις της Κίνας ότι «ανακάλυψαν» άλλους σχεδόν 2500 νεκρούς του κορονοϊού που δεν τους είχαν υπολογίσει αρχικά. Ακόμα πιο πρόσφατες οι ανακοινώσεις ευρωπαϊκών χωρών ότι κι αυτές παρέλειψαν να καταγράψουν «μερικές» εκατοντάδες ή χιλιάδες θανάτους λόγω κορονοϊού. Π.χ. η στατιστική υπηρεσία της Αγγλίας ανακοίνωσε ότι οι νεκροί από τον  covid-19, στην πραγματικότητα είναι κατά 41% περισσότεροι από όσους ανακοινώνει η κυβέρνηση. Το ίδιο συνέβη και σε άλλες χώρες. Αυτή είναι και η εκτίμηση των Financial Times, που ισχυρίζονται ότι «Οι επίσημοι αριθμοί θανάτων λόγω Covid-19, έχουν υποτιμήσει σημαντικά τον πραγματικό αριθμό των νεκρών της πανδημίας».

Αύξηση θανάτων γενικά

Αυτό όμως που είναι αδιαμφισβήτητος δείκτης για το αν ο covid-19 προκαλεί σε κάθε χώρα περισσότερους θανάτους ή όχι, είναι να συγκρίνουμε σε κάθε χώρα πόσοι άνθρωποι πέθαναν φέτος, το πρώτο τετράμηνο, με το πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν κατά μέσο όρο τα προηγούμενα χρόνια, το ίδιο διάστημα. Σ’ αυτό το δείκτη λοιπόν, φαίνεται ότι φέτος οι θάνατοι είναι θεαματικά περισσότεροι. Χαρακτηριστικά, στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι κατά 61% περισσότεροι θάνατοι από πέρυσι, στην Ιταλία 55%, στο Βέλγιο 60%, στην Ισπανία 60%, στη Γαλλία 36%, στη Ολλανδία 52%, στη Σουηδία 28%, στη  Ελβετία 29% κοκ. Αυτό δείχνουν με τα διαγράμματά τους οι Financial Times, χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα στοιχεία προηγούμενων ετών που τα συγκρίνουν με τα φετινά. «Οι αριθμοί θανάτων σε ορισμένες χώρες είναι πάνω από 50% υψηλότεροι από το συνηθισμένο αριθμό θανάτων την ίδια περίοδο άλλες χρονιές». Πιο αναλυτικά εδώ.

Κι επικεντρώνοντας σε πληγείσες πόλεις και περιοχές, αναφέρουν ότι στην επαρχία Guayas του Εκουαδόρ, έχουν σημειωθεί 10.000 περισσότεροι θάνατοι από ό,τι συνήθως, αύξηση άνω του 430%. Οι συνολικοί θάνατοι στο Μπέργκαμο αυξήθηκαν κατά 496%, στη Μαδρίτη 212%, στο Λονδίνο κατά 139%, στην περιοχή Ille-de-France κατά 137%. Και ο συνολικός αριθμός θανάτων της Νέας Υόρκης από τα μέσα Μαρτίου είναι υπερτριπλάσιος του συνηθισμένου (+ 386%)».

Αυτά προφανώς αποδεικνύουν ότι ο covid-19 και υπάρχει, και σκοτώνει σε μεγάλους αριθμούς και μπορεί εύκολα να γίνει ανεξέλεγκτος. Επομένως ας είμαστε λογικοί και προσεκτικοί όσο αφορά τον ιό και τη μεταδοτικότητά του. Ψύχραιμοι και επιφυλακτικοί όσον αφορά τις φήμες γύρω από αυτόν. Δύσπιστοι και ταξικά προσανατολισμένοι όσο αφορά τις κυβερνητικές μανούβρες, που έχουν αποδειχθεί συμβατές με την απάνθρωπη και καταστροφική ιδεολογία της. Αποφασιστικοί και διεκδικητικοί απέναντι στα μέτρα – καπέλα που προσπαθούν να μας φορέσουν.

Υ.Γ. Και φυσικά, να δηλώσετε καθαρά και ξάστερα και «εν γνώσει των συνεπειών» ότι: «εγώ δε μπαίνω στην τάξη της κάμερας» (αν είστε εκπαιδευτικοί) ή «εγώ δε στέλνω τα παιδιά μου στην τάξη του big brother» (αν είστε γονείς). Κι όποιο ψώνιο καθηγητή ή δάσκαλο θέλει να «πουλήσει» web – μούρη και ciber – υποταγή, ψιθυρίστε του το παρασύνθημα. Πάντα πιάνει.