Πρόταση για τον εορτασμό των 200ων χρόνων

Αφήστε με να πω κι εγώ μια πρόταση. Φυσικά και δεν με ρώτησε κανείς κι αλίμονο αν με ρωτούσαν κιόλας. Εμείς είμαστε κάποιοι που κάνουν τη δουλειά τους μόνο εμπειρικά, προικισμένοι ίσως εκ φύσεως, που λένε, ακόμα και για κάποιους που απορούν πώς γίνεται -έλα ντε-άνθρωποι σαν εμάς να τα καταφέρνουν χωρίς πολλή θεωρία κλπ, κλπ… Λοιπόν χωρίς πολλά λόγια, λαϊκά και στα ίσια.

Δεν ξέρω τι θα κάνετε και πόσα φράγκα θα ξοδευτούνε για τα αποδέλοιπα και τι μισθοί θα κοπούνε για τους ειδικούς αεριτζήδες αλλά μια θεατρική πρόταση υπάρχει κι ένα έργο την καλύπτει. Εγώ σας το λέω και το κρίμα στο λαιμό σας.
“ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ” του Μήτσου Ευθυμιάδη. Η Αλήθεια για το Εικοσιένα, η πάσα Αλήθεια.

Ξέρω, ξέρω. Στην εποχή της παραχάραξης δε χωράει τέτοια πρόταση ούτε προσφέρεται.
Έτσι το είπα, κυρία Αγγελοπούλου μου και λοιποί συντελεστές.