REVOLTERPIECES – Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε: Part 89

Για όσους δεν έχουν επίγνωση του διαλόγου που έχει αναπτυχθεί ήδη, διαβάστε πρώτα αυτό πριν συνεχίσετε το κείμενο.

1. Το κείμενο για τη σχέση του οπορτουνιστικού χώρου με τον ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε ένα διάλογο και μέσα από αρθρογραφία από κάποιους με το ωραίο για όνομα ομάδας “89ers”,¹ αλλά και μέσα από άλλες διόδους επικοινωνίας όπως το twitter. Αυτό από μόνο του είναι καλό. Έχει γραφτεί ξανά και ξανά σε κείμενα της στήλης ότι κάθε άρθρο είναι μια δημόσια κατάθεση γνώμης η οποία περιμένει την δημιουργική της διόρθωση. Επίσης, πολλάκις έχει προταθεί σε ανθρώπους που έχουν εκφράσει σε comments αντίθετες απόψεις και διαφωνίες με πράγματα που έχουν γραφτεί στη στήλη να αποτυπώσουν την γνώμη τους σε κείμενο για να υπάρξει ένας διάλογος. Αυτό βέβαια όσον αφορά την πολιτική αντιπαράθεση και όχι τις προσωπικές επιθέσεις.

2. Τι ειπώθηκε στο κείμενο: Η πολιτική του, κατά Τσίπρα, “αριστεροχωρίου”² αντικειμενικά είναι βούτυρο στο ψωμί του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε άμεσα, με την σύμπραξή τους στο κίνημα παλιότερα, είτε έμμεσα, υιοθετώντας την ατζέντα της πολιτικής του. Επίσης τονίστηκε καθαρά στο κείμενο ότι σήμερα αυτός ο χώρος επίσημα αποκηρύξει τον ΣΥΡΙΖΑ, εξ ου και η ανάλυση ότι αντικειμενικά υιοθετεί την ατζέντα του -αν είχαν ακόμα οργανωτικές σχέσεις η ανάλυση θα ήταν ότι ακόμα συνεργάζονται κινηματικά.

Δεν θα κάτσω να αναλύσω ενδελεχώς το κείμενο των “89ers”, ούτως ή άλλως τα περισσότερα είναι απαντημένα από το πρώτο κείμενο, αλλά θα παραθέσω κάτι ενδεικτικό για να καταλαβαίνουμε πολλά. Οι 89ers παραθέτουν απόφαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από το 2012 για να αποδείξουν το πόσο μακριά ήταν από το ΣΥΡΙΖΑ. Τι λέει το απόσπασμα αυτό;

“Στη βάση των παραπάνω εκτιμήσεων και στόχων, αλλά και ως προγραμματική θέση της, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει ότι η Αριστερά πρέπει να απευθυνθεί στο εργατικό και λαϊκό κίνημα για να ολοκληρώσει την τωρινή πρώτη νίκη του λαού, να επιβάλει κατακτήσεις, επιδιώκοντας τη δική του εξουσία και κυβέρνηση, με τα δικά του όργανα πάλης, ανοίγοντας το δρόμο σε μια νέα επαναστατική προοπτική”

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 πρότασσε το σχέδιο η “Αριστερά” (ποια Αριστερά αν όχι αυτή την νίκη της οποίας περιγράφει το κείμενο;) πρέπει να κινηθεί έτσι ώστε “να ολοκληρώσει την τωρινή πρώτη νίκη του λαού”. Ποια είναι η “πρώτη νίκη του λαού”; Μα, η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση βέβαια! Αυτό λοιπόν το απόσπασμα είναι ό,τι καλύτερο είχαν να προσκομίσουν οι φίλτατοι 89ers στη κουβέντα για να μας πείσουν ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ουδεμία σχέση έχει με τον ΣΥΡΙΖΑ; Αλήθεια; Πάσο…

Το γεγονός ότι τονίζοντας τους τελευταίους βερμπαλισμούς θεωρούν ότι ξεπλένεται η ουσία του κειμένου, είναι η καλύτερη απόδειξη του αρχικού κειμένου της στήλης. Αυτό ακριβώς έλεγε και το πρώτο κείμενο: οι οργανώσεις αυτές μιλάνε με ριζοσπαστικές σάλτσες, πολλές φορές εφαρμόζουν, ή έστω προτάσσουν, πρακτικές ανεβασμένης μορφής πάλης (λχ οι αέναες εξαγγελίες για απεργία/κατάληψη διαρκείας ανά πάσα ώρα και στιγμή), αλλά ο πυρήνας της πολιτικής τους είναι πολύ συγκεκριμένος και οπορτουνιστικός. Και οι 89ers το επαλήθευσαν πανηγυρικά.

Τι δεν ειπώθηκε στο κείμενο: οτιδήποτε μπορεί να αφορά προσωπικές επιθέσεις σε άτομα με τσουβαλιάσματα. Η γνώμη του υποφαινόμενου είναι πως στους χώρους αυτούς υπάρχουν πραγματικά τίμια στοιχεία, κάποιοι εκ των οποίων έχουν στηρίξει τις επιλογές τους με ποικιλότροπες θυσίες. Ακόμα και αν θεωρείς ότι αυτές είναι θυσίες που δεν βρίσκουν το πιο πρόσφορο έδαφος να καρποφορήσουν λόγω του πολιτικού πλαισίου που πραγματώνονται, ή ακόμα και αν θεωρείς ότι το πλαίσιο αυτό είναι δομικά οπορτουνιστικό, μακριά από μας κάθε μηδενισμός αυτών των θυσιών. Τίποτα από όλα αυτά δε θα τα βρει κανένας στη στήλη, όση κριτική και έχει γίνει τα 2.5 αυτά χρόνια.
Επίσης δεν ειπώθηκε ότι “όλοι εκτός ΚΚΕ” είναι τσιράκια του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα υπήρξε υποσημείωση στο κείμενο που το τόνιζε αυτό, δίνοντας σεβασμό σε όσους δεν το κάνουν, όσες διαφωνίες και αν μας χωρίζουν. Αλλά, όπως λένε, if the shoe fits, wear it. Δηλαδή, αν κάποιος είδε το πρόσωπό του στο κείμενο αυτό, αυτό είναι δικό του πρόβλημα.

3. Έχει γραφτεί πολλάκις, αναφέρθηκε και στο αρχικό κείμενο μάλιστα, αλλά ποτέ δεν βλάπτει η επανάληψη: Ο υποφαινόμενος δεν έχει οργανωτική σχέση με το ΚΚΕ. Στηρίζει και ψηφίζει, και η προσωπική του σχέση τελειώνει εκεί. Η προσωπική του δράση δεν εκφράζει και δεν δεσμεύει το κόμμα αυτό. Επίσης, συμμετέχει με όρους που έχουν ήδη περιγραφεί δημόσια στο εγχείρημα της Katiousa, στο επίπεδο που και το περιοδικό αυτό έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει ξεκάθαρο ότι δεν έχει οργανωτική σχέση με το ΚΚΕ.

Για να γίνει λιανά για όσους δεν το έχουν με τις μεγάλες λέξεις: εκφράζουμε τις συμπάθειές μας στη στήλη, και εκεί τελειώνει το πράγμα. Αν ποτέ αποφασιστεί να αλλάξει κάτι από όλα αυτά, θα σας κρατήσουμε ενήμερους. Μέχρι τότε, κάθε προσπάθεια που θα επιχειρήσει να χρεώσει στο ΚΚΕ κάτι που εκφράζεται από τον υποφαινόμενο, θα βρει τοίχο. Αυτά, για να μην μπαίνουν σε καλοθελητές ιδέες για περίεργες αφηγήσεις.

4. “Επίθεση” δεν είναι να κάνεις κριτική σε πολιτικές αποφάσεις. “Επίθεση” είναι να χρεώνεις από το πουθενά σε κάποιον ότι εύχεται θάνατο σε ανθρώπους. Και είναι επίθεση προσωπική, όχι πολιτική. Και είναι κρίμα να λαμβάνουν χώρα τέτοιες οι οποίες δεν εξυπηρετούν κανέναν καθαρό σκοπό.

5. Για να κάνουμε και την αυτοκριτική μας: Μεγάλη έλλειψη του κειμένου το γεγονός ότι ο υποφαινόμενος έγραψε 2000 λέξεις για το θέμα της σχέσης “αριστεροχωρίου” και ΣΥΡΙΖΑ και ξέχασε να αναφερθεί εντελώς στο θέμα του δημοψηφίσματος. Τότε που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρούσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύναμη η οποία θα μπορούσε να προχωρήσει σε μια, όποια, σύγκρουση, “υπό το βάρος της πίεσης του λαϊκού κινήματος”. Δηλαδή, στο κάτω-κάτω της γραφής, ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτούς είναι μια δύναμη που έχει μια σύνδεση με το λαϊκό κίνημα, το ακούει. Όπως λεγόταν και το 2012 μπορείς “να τον πιέσεις από τα αριστερά”. Άραγε, αν δεν θεωρούν ότι υπάρχει ουσιώδης διαφορά με τη ΝΔ και είναι και τα δύο κόμματα αστικής διαχείρισης, όπως λένε ότι τους θεωρούν, θα είχαν παρόμοιες ελπίδες και από τη ΝΔ σε μια αντίστοιχη κατάσταση; Θα πανηγύριζαν και στο πλάι της στο Σύνταγμα;

Στο δημοψήφισμα του 2015, οι οργανώσεις αυτές δώσανε όλες τους τις δυνάμεις για τη νίκη του “ΟΧΙ μέχρι τέλους”(sic), το ΟΧΙ νίκησε με δυναμική πλειοψηφία, ο Τσίπρας το έκανε “ΝΑΙ και αν σας γουστάρει” και το αριστεροχώρι… δεν έκανε απολύτως τίποτα για αυτό. Τίποτα. Ούτε οργάνωση του αγώνα ενάντια στην “προδοσία” αυτή, ούτε μαχητική υπεράσπιση του “ΟΧΙ”, ούτε καν μια πορεία καταγγελίας για την τιμή των όπλων. Προφανώς το “τέλος” μέχρι το οποίο προτίθεντο να πάνε ήταν ένα “τέλος πάντων”.

Σημειώσεις