Ρημέηκ…

Καλά αυτό δεν είναι «ρημέηκ» (νέα εκδοχή σίριαλ ή ταινίας ή μουσικού κομματιού), αυτό που γίνεται με τους Σπαρτιάτες. Είναι κάτι σαν τον θόρυβο που ξέσπασε πρόσφατα με το αν θα γίνει ή όχι ταινία μια σειρά του MEGA πίσω στο 2000, πετυχημένη, που κόπηκε απότομα στο έβδομο επεισόδιο, χωρίς να μάθουμε το πώς και το γιατί. Ο τίτλος της ήταν «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;». Βάλτε στη θέση της λέξης ψυχή τη λέξη ψήφος, και θα δείτε να γράφονται, να λέγονται, από σοβαρά μέχρι ξεδιάντροπα, κάμποσα σενάρια για πετυχημένα(;) ρημέηκ του ναζισμού και του φασισμού, και στην Ελλάδα και αλλαχού. Αλλά τέρμα τα αστεία και οι εύκολοι σαρκαστικοί συνειρμοί.

Το ρημέηκ του φασισμού που δεν πεθαίνει ποτέ μόνος του είναι παρόν, στρογγυλεμένο, αποκαρδιωτικά καθεστωτικό και άκρως επικίνδυνο. Μόλις μερικές βδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές, μ’ έναν πόλεμο να ρουφάει πόρους, κόπους, ικμάδα και νοημοσύνη των εργαζομένων της Ευρώπης και να τους ρίχνει ως κέρδη στις τσέπες και τα χρηματιστηριακά χαρτοφυλάκια των επενδυτικών θηρίων, ξαμολιούνται τα νεοναζί σκυλιά, αφού προηγουμένως τα αφεντικά τους τα έχουν περάσει από κέντρα καλλωπισμού στην πενταετία.

Η Μελόνι για παράδειγμα κάνει μήνυση επειδή την είπανε νεοναζί. Που ήταν, αλλά σαν σκυλάκι κανίς κουρεύτηκε, πλύθηκε, της βάλανε και κορδελάκια και κατέβηκε στα καλλιστεία των καπιταλιστών ως μοντέλο γυναικείου δυναμικού καπιταλιστικού εθνικισμού και ΝΑΤΟικής αντοχής. Στα δικά μας, που είμαστε πιο καινοτόμοι, και αντιδράσαμε στην ταινία καρτούν για τους Σπαρτιάτες ως προσβλητική για τις Θερμοπύλες, βρήκαμε άλλους τρόπους. Επιτρέψαμε σ’ ένα καταδικασμένο μέλος εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης να στήσει κόμμα, με Σπαρτιάτες και περικεφαλαία, και να χειρίζεται τους βουλευτές του σαν χαρακτήρες σε play station. Δεν μπορεί να πείτε πως αυτό δεν προσομοιάζει με σύγχρονη εκδοχή του Δούρειου Ίππου, που ξεγελάει την κοινοβουλευτική Τροία και στο ρημέηκ αυτό της αθλιότητας, να περιφέρει ο Κασιδιάρης το πτώμα της νοημοσύνης των ψηφοφόρων του σαν θεσμικό γαϊδουράγκαθο του πολιτικά χρήσιμου κακού.

Το πιο εξοργιστικό αυτών των προεκλογικών ημερών είναι η συνειδητή προσχώρηση του επικοινωνιακού συστήματος σε ένα βρώμικο παιχνίδι ψηφοθηρίας, που θέλει πολλή προσοχή και να το πιάσουμε και να το ξετινάξουμε από την αρχή σύντροφοι. Το παιχνίδι λέγεται «χρωστικές διαβαθμίσεις». Για να μην μπορείς να διακρίνεις λοιπόν την ιδεολογική ταυτότητα των σχημάτων, κομμάτων, μορφωμάτων κ.λπ., σχολιαστές και αναλυτές αρχίζουν πάντα με τον φόβο. Πω πω έρχεται, ανεβαίνει η ακροδεξιά. Κι ύστερα τρως στη μάπα την ανάλυση. Ποια είναι ακριβώς αυτή, αυτός και τα μυστήριά της; Είναι ναζιστική; Μα δεν έχει τατουάζ τη σβάστικα. Και δώστου οι αποχρώσεις. Όχι ακριβώς ακροδεξιά. Ακραία συντηρητική παράταξη. Όχι εθνικιστική. Λαϊκίστικα υπερπατριωτική. Ακραία φιλελεύθερη. Μέτρια φιλελεύθερη. Ακραία κεντρώα. Και εσχάτως με υπερτονισμένο το δημοκρατική, στο μόρφωμα της σοσιαλδημοκρατίας, γιατί το σοσιαλιστική μπορεί να θεωρηθεί απ’ όσους συνεργάστηκαν λόγου χάρη με τους ΑΝΕΛ κι ως γλίστρημα προς τον κομμουνισμό, και φύγει κανά ποσοστό και πάει σε μια νέα αριστερά…

Μόλις η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου βρήκε στοιχεία για να ασκήσει διώξεις εναντίον όσων φόρεσαν την περικεφαλαία ως μάσκα πολιτικού καρναβαλιού, αρχίσανε κάποιοι να ανεξαρτητοποιούνται, ομολογώντας ότι δεν περίμεναν να βρεθούν στοιχεία ότι εξαπάτησαν ψηφοφόρους! Και δεν σηκώθηκαν κι οι πέτρες από την ξεφτίλα! Ο εξωραϊσμός των κάθε λογής προσωπικοτήτων και μορφωμάτων μέσα από περισπούδαχτες αναλύσεις και μυωπικές πολιτικές αυτοψίες δεν γίνεται αισθητός δυστυχώς ούτε στην καθημερινή βία, που φτάνει να αφαιρεί και τη ζωή των πολιτών εκτός από το ψωμί τους. Κι εδώ αντί για αναλύσεις θα βρει κανείς σκόπιμες γενικεύσεις. Όπως έγινε και με όσα λέγονται για την αστυνομία στο πρόσφατο έγκλημα μπροστά στα μάτια της και με το θύμα στα πόδια της, γιατί η τρομοκρατημένη έψαχνε ένστολο …ταξί. Κι όμως στην πιάτσα τέτοια ταξί υπάρχουν. Εμφανίζονται αμέσως μόλις τα καλέσει εργοδότης με απεργούς στην πύλη της επιχείρησής του. Φτάνουν, συλλαμβάνουν, σχηματίζουν δικογραφία, δικάζουν και καταδικάζουν, ακόμα και με γκρεμισμένο κατηγορητήριο, συνδικαλιστές, αλλά κι όσους αντιστέκονται στη δικτατορία των αφεντικών του χρήματος. Ποιος να θυμηθεί τις αναλύσεις για τις ψήφους που παραδίνει η εκπαιδευμένη να πράττει έτσι αστυνομική ψυχή στην κάθε Χρυσή Αυγή, με ή χωρίς περικεφαλαία. Προσοχή στο ρημέηκ της χαλαρής ψήφου στις ευρωεκλογές. Φωνάζει …«Στέλλα κρατάω μαχαίρι». Και κανένα μαχαίρι δεν είναι φάρσα.