Σε αυτές τις άθλιες πόλεις…

Θα έχει 40 βαθμούς, αλλά θα νιώθετε σα να έχει 50. Θα ‘στε στα Καμίνια του Πειραιά αλλά θα είναι σα να λιώνετε στα καμίνια της Κόλασης. Θα λιώνετε αγκαλιά με τον ανεμιστήρα σας και θα είναι σα να βράζετε στο ζουμί σας. Θα κάνετε μπάνιο, αλλά θα είναι στον ιδρώτα. Θα λέτε “καλοκαίρι” και θα νιώθετε την καυτή ειρωνεία στη γλώσσα. Τον κακό σου τον καιρό, που θα μου πεις καλοκαίρι… Πού τον είδες τον καλό καιρό δηλαδή;

Ναι αλλά η τεχνολογία μας βοηθάει σαν από μηχανής θεός. Τον Ιούνιο του ’87 ένα φονικό κύμα καύσωνα άφησε πίσω του εκατοντάδες νεκρούς στη χώρα μας, σήμερα τα κλιματιστικά σώζουν ζωές. Εκτός και αν έχουν προγραμματισμένες διακοπές ρεύματος -καλοκαιρινές διακοπές για πάντα-, συμπτωματικά εν μέσω καύσωνα. Κι αν θεωρούμε φονικό τον καύσωνα και όχι αυτούς που κάνουν το ρεύμα εμπό-ρευμα, τότε μιλάμε για φονικό κύμα βλακείας. Σαν αυτούς που λένε “Κούβα γίναμε”, για τις διακοπές της ΔΕΗ -πιθανότατα τις μοναδικές διακοπές που θα δουν αυτό το καλοκαίρι.

Τα σπίτια είναι τσιμεντένια κλουβιά που ανάβουν και γίνοναι φούρνοι που θα τους ζήλευαν στα στρατόπεδα των Ναζί. Η ανθρωπότητα έχει προοδεύσει και έφυγε από τα σπήλαια, για να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της, αλλά οι σπηλιές έχουν περισσότερη δροσιά, και τον χειμώνα είναι πιο απάνεμες και οικονομικές -χωρίς έξοδα για πετρέλαιο.

Όλα μαζί τα κελιά φτιάχνουν μεγάλες πόλεις, όπου οι προαυλισμένοι βράζουν στο ζουμί τους και υποφέρουν, ψάχνοντας διέξοδο -δε λέγονται τυχαία “αποδράσεις” οι εκδρομές στην επαρχία για τους (τσιμεντου)πολιτικούς κρατούμενους της Αθήνας -και όχι μόνο. Αλλά αν τις κάνουν όλοι μαζί, φρακάρουν στις εξόδους της τσιμεντούπολης και σκάνε σαν τα ποντίκια.

Η τεχνολογία σώζει και βοηθά, όταν ξέρεις να την χρησιμοποιείς προς όφελός σου. Μπορείς να φτιάξεις δροσερά σπίτια, ευρύχωρα και ευάερα ή ποντικότρυπες χωρίς παράθυρα, που τις ψήνει το λιοπύρι. Μπορείς να φτιάξεις γειτονιές με κήπους, πάρκα και αλσύλλια, πόλεις με δέντρα και πράσινο, με ελεύθερους χώρους και σιντριβάνια. Που να μην είναι άθλιες φυλακές που σε πλακώνουν και σε πνίγουν, στον ιδρώτα, στο καυσαέριο, στα απόνερα της βροχής.

Αν οι πόλεις μας δείχνουν τα δόντια τους κάθε καλοκαίρι ή χειμώνα και ο μόνος τρόπος αξιοποίησης της τεχνολογίας είναι τα “φίλτρα αέρα” που “ισοδυναμούν με 7,5 δέντρα”, δε φταίει η τεχνολογία ή τα φυσικά φαινόμενα που μας μισούν. Φταίει ότι έχει γίνει… ατομική μας ευθύνη να δροσιστούμε (με κλιματισμό) και η σωτηρία του πλανήτη (ανακυκλώνοντας τα σκουπίδια του νοικοκυριού), κλείνοντας τα μάτια στη ρίζα του προβλήματος και στη λύση που απαιτεί.