Σπίτι του, σπίτι σου ή και κάπου αλλού;

Αποτελεί τον «από μηχανής Θεό» όλων των Ελλήνων, τον άνθρωπο που έχει μια «μαγική ικανότητα» να επιβάλλεται και να μαγνητίζει τα βλέμματα πάνω του. Δυνατός, γοητευτικός και αρρενωπός, δηλαδή ένα γνήσιο, βαρβάτο αρσενικό, που ξέρει να περιποιείται και να φροντίζει μια γυναίκα.

Έτσι, κορίτσια; Αυτά δεν συζητάτε με τις φίλες σας για το «πρωτοπαλίκαρο» του πρωθυπουργού, ψάχνοντας τρόπους για να μπορέσετε να τον συναντήσετε από κοντά και να του προσφέρετε τσάι και ολίγον από… συμπάθεια;

Από τη μεριά μας, επειδή κατανοούμε απόλυτα την ανάγκη σας να γνωρίσετε το νέο «sex symbol» της πολιτικής σκηνής, προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε τις διαθέσιμες επιλογές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάνω στο τραπέζι. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

Σπίτι του;

Για να φτάσετε μέχρι εκεί, θα πρέπει πρώτα να σκαρφιστείτε μια δικαιολογία για να βγείτε έξω από το δικό σας σπίτι. Μην σπάτε, όμως, το κεφάλι σας για να βρείτε ποιον αριθμό θα πρέπει να πληκτρολογήσετε, αφού η περίπτωση του Νικόλα εμπίπτει σε περισσότερες από μία κατηγορίες. Εξηγούμαστε αμέσως.

Αρχικά, θα μπορούσε σίγουρα να θεωρηθεί ως επίσκεψη σε γιατρό, προκειμένου να καταπραΰνετε το ερωτικό και ψυχολογικό άλγος που σας κατατρέχει. Επίσης, όπως και να το δείτε, η έξοδος αυτή αποτελεί αγαθό πρώτης ανάγκης. Μπορείτε να λειτουργήσετε υπό φυσιολογικές συνθήκες, αν δεν στηθείτε κάθε μέρα στις 18:00 μπροστά στην οθόνη σας, περιμένοντας να τελειώσει ο άλλος ο «κακομούτσουνος» και να βγει το «κουκλί»; Δεν μπορείτε. Γι’ αυτό, σας λέω, αγαθό πρώτης ανάγκης είναι ο τύπος και αφήστε τον Maslow με την πυραμίδα του να λέει…

Α, και, φυσικά, η επίσκεψη στον υφυπουργό εμπίπτει και στην κατηγορία της σωματικής άσκησης, με τα ευκόλως εννοούμενα να παραλείπονται…

Αν πάλι σκέφτεστε, προκειμένου να τα αποφύγετε όλα αυτά, να τον πάρετε τηλέφωνο για να σας δώσει μια ειδική άδεια μεταφοράς, καλύτερα να το ξεχάσετε. Τέτοιες χάρες δεν κάνουν τα brutal αγόρια σαν τον Νικόλα. Οπότε διαλέξτε μία από τις παραπάνω τρεις κατηγορίες που σας μαρτυρήσαμε και βουρ για να τον συναντήσετε… Εκτός κι αν προτιμάτε να έρθει αυτός σε εσάς, οπότε πάμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Σπίτι σου;

Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να έχετε κάτι να τον κεράσετε. Ο Νικόλας είναι μερακλής και παραδοσιακός άνδρας, γι’ αυτό και χρειάζεται και το κατιτίς του για να πάρει μπροστά. Τα θέλει τα προκαταρκτικά του, που λέμε. Ένας ελληνικός «βαρύ γλυκός», με λίγα κουλουράκια κανέλλας, θα τον κάνουν τούρμπο, έτοιμο για μεγάλα πράγματα. Οπότε, βάλτε μάσκα, γάντια, οπλιστείτε με μερικά πακέτα αντισηπτικά μαντιλάκια και ορμίστε σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία για να προμηθευτείτε όλα εκείνα που θα τον τρατάρετε. Αν το κάνετε με «ευλαβική προσοχή», δεν έχετε να φοβάστε τίποτα.

Αφού, λοιπόν, το λύσαμε κι αυτό, θα πρέπει ύστερα να σκεφτείτε, αν το σπίτι σας επαρκεί για να τον δεχτείτε. Δεν πρέπει να είστε ο ένας πάνω στον άλλον – ο άνθρωπος αυτός τη θέλει την άπλα του.

Μένετε μαζί με άλλα άτομα; Κι αν ναι, μήπως κάποιο από αυτά νοσεί;

«Δεν ξέρετε», θα μου πείτε – και δικαιολογημένα – αφού όχι μόνο δεν έχουν κάνει το τεστ, αλλά ουρλιάζει και ο ΕΟΔΥ να μην πλησιάσουν σε δημόσιο νοσοκομείο, παρά μόνο όταν θα είναι πλέον αργά, ενώ τα ιδιωτικά με τη σειρά τους χρεώνουν για το τεστ όσο κάνει μια σουίτα στη Μεγάλη Βρετάνια. Καταλαβαίνω, αλλά αν θέλετε Χαρδαλιά, θα πρέπει να βάλετε γερά το χέρι στην τσέπη. Δώστε το 800άρι που σας έδωσε το «γενναιόδωρο» κράτος. Τι να το κάνετε, άλλωστε, εσείς; Εσείς είστε όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι. Δεν έχετε έξοδα. Σωστά;

Συνεπώς, κόψτε το λαιμό σας και βρείτε λύση. Δεν γίνεται ο άνθρωπος να έρθει στο σπίτι σας και να φύγει με κορονοϊό. Η Ελλάδα τον χρειάζεται στην πρώτη γραμμή της μάχης – αν το καλοσκεφτείτε και η Ελλάδα γυναίκα είναι.

Αφού τα λύσαμε αυτά, πάμε τώρα στη δικαιολογία που θα πρέπει να σκαρφιστεί για να έρθει μέχρι το σπίτι σας. Θα μου πείτε υφυπουργός είναι, δεν χρειάζεται να κρύβεται πίσω από προφάσεις, αλλά είπαμε, αυτός δεν είναι σαν όλους τους άλλους. Έτσι δεν είναι;

Θα μπορούσε ίσως να ισχυριστεί πως πάει σε τράπεζα, για να κάνει μία… συναισθηματική «κατάθεση», ή πως πάει να προσφέρει βοήθεια σε άνθρωπο που το έχει ανάγκη. Και στις δύο περιπτώσεις θα ήταν καλυμμένος, αφού θα είχε πει την αλήθεια.

Φυσικά, παίζει και στην περίπτωσή του η σωματική άσκηση – να μη λέμε τα ίδια – και υπάρχει μία ακόμα επιλογή, κάπως ακραία, αλλά εμείς θα σας την προτείνουμε, γιατί ποτέ δεν ξέρεις – γούστα είναι αυτά. Θα μπορούσε να μεταμφιεστεί, για να μην είναι αναγνωρίσιμος στον δρόμο, σε ηλεκτρολόγο και να έρθει να σας «αλλάξει τα φώτα» που κάηκαν – το πιάσατε το υπονοούμενο, ε;

Σε αυτή την περίπτωση, χρειάζεται απλώς ένα χαρτί που να αναγράφει πως μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα για να πηγαίνει στην εργασία του. Χώρια που μπορείτε να του πείτε, αφού τελειώσει τη «δουλειά», να πάρει ως «ηλεκτρολόγος» και το 800άρι και να σας το δώσει – δύο σε ένα, δηλαδή.

Ή και κάπου αλλού;

Αυτό δεν παίζει αυτή την περίοδο. Αμάξια, βουνά, θάλασσες και ποτάμια, ξεχάστε τα, κορίτσια. Αφήστε τα για αργότερα, όταν κι αυτό το αγόρι θα ηρεμήσει και θα αράξει να ξεκουραστεί σε κάποια παραλία. Τότε θα έρθει αυτός να σας βρει.

Μην αγχώνεστε για το πώς θα το κάνει. Ξέρει αυτός. Έτσι όπως ξέρει κι όσους περνάνε από τα διόδια ή βολτάρουν στα πάρκα και δεν έχουν συναίσθηση της ατομικής τους ευθύνης.

Με αυτή παραμάσχαλα θα έρθει. Κι αν, από κεκτημένη ταχύτητα, την ξεχάσει, να του τη ζητήσετε, μη γίνει κανένα λάθος και τρέχετε μετά. Εσείς απλώς φροντίστε να έχετε αφήσει ξεκλείδωτα για να μπορέσει να μπει, γιατί αλλιώς θα πρέπει να ζητήσει βοήθεια από το κράτος, κάτι που μετά το πέρας της πανδημίας θα πρέπει να απαγορευθεί δια ροπάλου. Το κράτος οφείλει να ατροφήσει ξανά και το «κραταιό» χέρι της αγοράς να αναδυθεί εκ νέου στην επιφάνεια και να αρχίσει να πιάνει ό,τι βρίσκει – όπως δηλαδή θα «κάνει» και το χέρι του αγαπητού σας, Χαρδαλιά.

Συμπέρασμα

Ο Φρόιντ ισχυριζόταν πως «η μεγαλύτερη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που κι εγώ δεν έχω κατορθώσει να απαντήσω μετά από τριάντα χρόνια έρευνας, είναι “τι θέλει μια γυναίκα”».

Εμείς μπορεί να μην ξέρουμε τι θέλει μια γυναίκα, ξέρουμε όμως τι θέλει ένα κράτος σε «καιρό πολέμου», όπως διατείνοναι όλοι πως βρισκόμαστε: λύσεις που να αντιστοιχούν σε «πόλεμο», να μπουν δηλαδή όλα τα «όπλα» στη μάχη, να μη μείνει τίποτα και κανείς παροπλισμένος, γιατί ακριβώς δεν περισσεύει τίποτα και κανένας.

Κι αυτό μεταφράζεται με στήριξη των γιατρών και του υπόλοιπου προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, με επιτάξεις ιδιωτικών μονάδων υγείας και φυσικά με προστασία των εργαζομένων.

Οπότε, κορίτσια, αφού με το καλό ακολουθήσετε τις συμβουλές μας και συναντηθείτε με τον κύριο Χαρδαλιά, πείτε κάτι και γι’ αυτά, μόλις τελειώσετε με όλα τα συμπαρομαρτούντα.