Σταθμοί της ταξικής πάλης: Δέκα λεπτά κήρυγμα

Ο Λεωνίδας Αλιβιζάτος, ένας ατίθασος μαθητής Λυκείου, γιος χωρισμένων γονιών, είναι ο πρωταγωνιστής της σειράς Δέκα Λεπτά Κήρυγμα που έκανε την εμφάνιση της στο μακρινό 2000. Κι αν στις πρώτες τρεις σαιζόν η σειρά ασχολείται με τις σχολικές περιπέτειες του πρωταγωνιστή, η τέταρτη, αυτή που ο Λεωνίδας είναι πρωτοετής στο πανεπιστήμιο, είναι αυτή με το ζουμί και όχι τυχαία, αλλά σαν τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής.  

Στο ραντεβού με την ιστορία ο Λεωνίδας ήταν συνεπής. Βρήκε το νόημα στην ομορφιά του οργανωμένου αγώνα για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα κόσμο που θα βάζει στο επίκεντρο τις διευρυμένες λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος. Το δίκιο για την υπόθεση της εργατικής τάξης θέλησε να το εκφράσει και με μία αφίσα του Καρλ Μαρξ που επιχείρησε να κρεμάσει στο σαλόνι του φοιτητικού του σπιτιού, στο οποίο συγκατοικεί μαζί με τη σύντροφο του (στη ζωή αλλά όχι στον αγώνα) Μαριλένα, που θα αντιδράσει σθεναρά στα διακοσμητικά του σχέδια. Από εκείνη τη στιγμή θα έρθει αντιμέτωπος με διάφορα αντιδραστικά ιδεολογήματα αλλά με σθένος θα τα αντιτάξει για την υπεράσπιση του Μαρξισμού-Λενινισμού. Η αφίσα ήταν το κλαδάκι. Το δέντρο ήταν η ταξική πάλη.

Η εμένα ή τον Μαρξ

Η αρχή του κακού. Η αγωνιώδης πάλη κάτα του μικροαστισμού, της μονοθεματικής σκέψης της διακόσμησης και του ατομικού δρόμου του ντεκόρ. Το φάντασμα του παππού με τη γενειάδα πλανιέται πάνω από το σαλόνι. Παρατηρούμε την θρασύτητα με την οποία η απολιτίκ σκέψη επιτείθεται προσπαθώντας να προκαλέσει ασφυξία στο λογικό επιχείρημα να υπάρχει ένας Μαρξ στο σαλόνι. Η κατάσταση δεν αργεί να ξεφύγει από τα όρια του πολιτικού πολιτισμού και ακούγονται βαριές εκφράσεις. Οι αιτιάσεις για καραγκιοζιλίκια θα απαντηθούν με χαρακτηρισμούς τύπου ανεγκέφαλη γκόμενα και στη βαριά ατμόσφαιρα αρχίζει να μοιάζει ταιριαστός ένας Γιάννης Πουλόπουλος: Μια φορά μονάχα φτάνει να ραγίσει το γυαλί. Το δίλημμα δεν άργησε να πέσει στο τραπέζι. Σε αυτό το σπίτι δεν χωράνε και η Μαριλένα και ο Μαρξ. Στα ψευτοδιλήμματα δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ο Λεωνίδας θα τυλίξει τον Κάρολο ρολό, θα τον βάλει κάτω από τη μασχάλη αλυσίδα και με αποφασιστικό βήμα θα προχωρήσει προς την έξοδο. Θα δηλώσει αποφασιστικά υπέρ του Μαρξ και θα βροντήξει την πόρτα φεύγοντας. Το γυαλί έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε. 

Έχεις πρόβλημα με το σύντροφο Ιωσήφ;

Ο αντικομουνισμός πρέπει να γίνεται αντιληπτός ως η φυσιολογική αντίδραση της αστικής τάξης μπροστά στο φόβο αποσταθεροποίησης και ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και στο γειτονικό διαμέρισμα των Αργύρη και Τέλη, που θα επιχειρήσει να βρει προσωρινό καταφύγιο ο σύντροφος Μαρξ, ο φόβος αυτός είναι ορατός από την πρώτη στιγμή. Η πάλη θα είναι σκληρή και σε διπλό ταμπλό.  Καταρχάς εύκολα παρατηρούμε τη σύμπλευση του οπορτουνισμού με τη φιλελεύθερη αντίδραση, κάτω από το μανδύα του ντροπαλού αντικομμουνισμού με προμετωπίδα τον αντισταλινισμό. Η Εαακιτοδαπίτικη συγχορδία δε θα αργήσει να βρει συγχρονισμό και να αρχίσει τις επιθέσεις. Απολιθώματα, γιάφκες, Στάλιν δολοφόνος, κατακλύζουν την ατμόσφαιρα με το σύντροφο Λεωνίδα να υψώνει ατσάλινο τοίχο προστασίας αρχικά με  τη συνεπή και αδιάλλακτη πάλη απέναντι στον οπορτουνισμό, που απoτελεί πλευρά του επαναστατικού του χαρακτήρα, αλλά και με την υπεράσπιση της ιστορίας του επαναστατικού εργατικού κινήματος, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και της προσφοράς των σοσιαλιστικών χωρών στον 20ό αιώνα – δεν είναι απλά πάλη για την αποκατάσταση της Ιστορίας. Δεν είναι απλά η πάλη για το αν θα μείνει η αφίσα κρεμασμένη στον τοίχο. Συνδέεται άμεσα με την πάλη για το μέλλον, για την ανάδειξη και τη συνειδητοποίηση στο σήμερα της αναγκαιότητας και επικαιρότητας, του σοσιαλισμού. 

Υπηρέτρια των νόμων της άρχουσας τάξης

Με τσίτα γκάζι και σπασμένα φρένα ο Λεωνίδας θα ψάξει λίγες στιγμές ηρεμίας στο σπίτι της μητέρας του Μαίρης η οποία όμως είναι δικηγόρος, οπότε θα ακούσει μία επιεική κριτική για τη δουλειά της ως υπηρέτρια των νόμων της άρχουσας τάξης. Η αστική τάξη και οι καταπιεστικοί κρατικοί μηχανισμοί της δεν αφήνουν στο Λεωνίδα ούτε λίγες στιγμές χαλάρωσης. Πάντα σε επαγρύπνηση, διατυπώνει την άποψή του για το γκρέμισμα των θεσμών των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και επιβολής εξουσίας της άρχουσας τάξης σε ένα νέο μοντέλο κοινωνίας με καινούργιους λαογέννητους θεσμούς, που θα οικοδομηθούν στις στάχτες τις καπιταλιστικού εποικοδομήματος και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες. Βρίσκει όμως κλειστές πόρτες και αστεία επιχειρήματα τύπου δεν έχεις σπουδάσει νομική. Κι ενώ έχει αρχίσει να πιάνει το κεφάλι του από τον πονοκέφαλο και τη στενομυαλιά, λίγο πριν χρειαστεί τέσσερα αναβράζοντα ντεπόν μάξιμουμ, βλέπει ότι ήρθε η ώρα να μείνει λίγο μόνος. Η ταξική πάλη είναι μαραθώνιος που χρειάζεται αντοχές και να επιλέγεις τις μάχες σου. Φεύγοντας θα ρίξει το φαρμακερό βέλος στη γιαγιά του Κικίτσα. 

Φαντάσου να δει η μάνα μου την αφίσα του Στάλιν

Με φορτισμένες μπαταρίες και αναπτερωμένο ηθικό από τις πολυήμερες κινητοποιήσεις ο σύντροφος Λεωνίδας θα κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τη Μαριλένα με ευνοϊκές προϋποθέσεις. Ήδη από την πρώτη στιγμή πέφτει στο τραπέζι η πρόταση να μπει τελικά μία αφίσα του Τσε. Το ότι τον είδε στην διαφήμιση με τα κουλουράκια δε μας απασχολεί. Στην πρώτη υποχώρηση της εργοδοσίας ο επιθετικός συνδικαλισμός του Λεωνίδα θα ξεδιπλωθεί και το μεγαλόπνοο σχέδιο με αφίσες Τσε, Μαρξ, Λένιν ΚΑΙ Στάλιν θα αποκαλυφθεί. Τρομαγμένη στην ιδέα η μάνα της να αντικρίσει εικόνα γραφείων ΚΟΒ η Μαριλένα θα λυγίσει και θα παρακαλέσει για έλεος. Μπορεί ο σύντροφος Στάλιν να έβαλε εμπόδια στη σχέση Λεωνίδα-Μαριλένας αλλά ένωσε την εργατική τάξη στη μοναδική στιγμή στην ιστορία που πραγματοποιήθηκε η οριστική κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Ο σύντροφος Λεωνίδας στάθηκε με αυταπάρνηση και πείσμα απέναντι στη λυσσαλέα αντικομμουνιστική επίθεση γι’ αυτό και αποτελεί παράδειγμα στην ιστορία των ταξικών αγώνων.