Χρεοκοπία

Αν τα έγραφα εγώ όπως και ήθελα, θα ήταν …προσωπικό το μείζον ζήτημα του πνευματικού ξεπεσμού της Ακαδημίας Αθηνών! Τα μεταγράφω μπας και ερυθριάσει έστω και μία παριά αστών σε ξεδιάντροπους καιρούς. Αλλά επειδή δεν θέλω να αδικήσω την έννοια αυτή καθαυτή της Ακαδημίας, επισημαίνω πως το άλλοθι για την αποπνευματοποίησή της και την υποταγή της σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και συμβιβασμούς με το κατεστημένο, της το έδωσε η Βουλή των Ελλήνων που τον εξέλεξε «πρώτο πολίτη της χώρας». Τώρα και …πρότυπο. Με τις υγειές μας.

Λιάνα Κανέλλη

Χρεοκοπία

του Μιχάλη Μητσού

TO ΠΡΩΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που θα μπορούσε να διατυπώσει κανείς είναι γιατί στο καλό ανταποκρίθηκε την περασμένη άνοιξη μόλις ένας (1) συνταγματολόγος στην προκήρυξη έδρας δημοσίου δικαίου από την Ακαδημία Αθηνών. Η εκλογή σε αυτό την έδρα οδηγεί στην Ακαδημία και θεωρητικά πολλοί θα ενδιαφέρονταν. Δεν το έμαθαν; Δεν πρόλαβαν; Ή πληροφορήθηκαν το όνομα του καθηγητή που είχε βάλει υποψηφιότητα κι έκαναν πίσω για να μη γνωρίσουν τη βέβαιη ήττα;

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι τι ακριβώς συμβολίζει η απόφαση που έλαβε η Ακαδημία την περασμένη εβδομάδα να εκλέξει τον συγκεκριμένο συνταγματολόγο τακτικό της μέλος. Ο Στέφανος Παραστατίδης, γραμματέας Οργανωτικού του ΚΙΝΑΛ, έψαξε, έψαξε, απάντηση δεν βρήκε. «Στα δικά μου μάτια», έγραψε στον τοίχο του, ο εκλεγείς «συμβολίζει τη διαπλοκή (βασικός μέτοχος), τη διαφθορά (γαλάζια συνέντευξη), το πελατειακό κράτος (στέιτζ), τον παλαιοκομματισμό, τη σπατάλη (διπλασιασμός των δαπανών στον Δ.Τ.) και, συνοψίζοντας, την οικονομική (και ηθική) χρεοκοπία της χώρας το 2009».

Ο ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗΣ μάλλον θα έχει στο μυαλό του λεπτομέρειες όπως οι 865.000 προσλήψεις στο Δημόσιο, η στάση του νεοεκλεγέντος ακαδημαϊκού κατά τις πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο και τις ταραχές που έγιναν στην Αθήνα μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου ή η απάθειά του στο χαστούκι του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη. Για την Ακαδημία, όλα αυτά δεν έχουν σημασία μπροστά στην «όλη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία» και «το πλούσιο και υψηλού επιπέδου συγγραφικό και διδακτικό έργο»  του. Τι περίεργο όμως! Υποψήφιος ακαδημαϊκός (για άλλη έδρα) ήταν και ο Τίτος Πατρίκιος και διαβάζουμε ότι συγκέντρωσε μόλις 13 ψήφους (ενώ απαιτούνταν 19). Κανείς βέβαια δεν θα διανοούνταν να βάλει τον άσημο ποιητή δίπλα στον διάσημο συνταγματολόγο ούτε να περιμένει να έχουν διαβάσει οι ακαδημαϊκοί κάποιο ποίημα του Πατρίκιου. Αλλά και πάλι: 13 ψήφοι;

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι τι εννοεί η Ακαδημία όταν χαρακτηρίζει στην ανακοίνωσή της την πολιτική σταδιοδρομία του νέου μέλους της «άξια μνείας». Αν ληφθεί υπόψη ότι το πέρασμα από το υπουργείο Εσωτερικών είναι αξιομνημόνευτο μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγή, συμπεραίνει κανείς ότι αυτό που συγκινεί τους πνευματικούς ταγούς αυτού του τόπου, και μέτρησε στην απόφασή τους, είναι η θητεία του συγκεκριμένου ανθρώπου στην προεδρία της Δημοκρατίας. Τι ακριβώς άραγε να συγκρατούν; Τις «αυστηρές προειδοποιήσεις» του στην Τουρκία, που έλαβαν δραματική διάσταση την ημέρα που καβάλησε ένα τεθωρακισμένο στα Γιάννενα; Την ιστορική επισήμανσή του ότι «για εμάς, τους Έλληνες, η Ελευθερία είναι υπαρξιακή»; Την επίσης ιστορική παρομοίωση του φιλελευθερισμού με «οικονομικό Μινώταυρο»; Τη συνταρακτική του προειδοποίηση προς τους Σκοπιανούς ότι ο Άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης προστάτευσε και προστατεύει διαχρονικώς έναντι των Σλάβων την «αυτονόητη και αυταπόδεικτη ελληνικότητα της Μακεδονίας»;

ΝΑΙ, ήταν η ενδεδειγμένη επιλογή για την Ακαδημία. Κόντεψα όμως να ξεχάσω το όνομά του: Προκόπης Παυλόπουλος.

(Από τη στήλη «Αγιογραφίες» της εφημερίδας «Τα Νέα» 17 Οκτώβρη 2022)