Η ειρήνη των φιδιών

Αμερικάνοι κι αγγλογάλλοι, βασισμένοι στα τρόλια των εμπόρων ειδήσεων και κατασκευαστών εντυπώσεων, χτύπησαν τη Συρία. Έτσι έπιασε τόπο η ομιλία του Μακρόν στην Πνύκα για τη δημοκρατία. Οι δήμιοι των λαών, ξεπεσμένοι αποικιοκράτες κι αυτοκρατορικά κουρέλια, φόρεσαν την κουκούλα του ανθρωπιστή και πήγαν να σώσουν το ισλαμικό τρομοκρατικό κράτος που οι ίδιοι κατασκεύασαν και εξόπλισαν, για να ‘χουν και μια φθηνή μαύρη τρύπα στην περιοχή, έναν ιδιόκτητο Καιάδα για να πετάνε μέσα ό,τι περισσεύει απ’ τα συμφέροντά τους.

Ξημερώματα Σαββάτου, 14 τ’ Απρίλη στα 2018, η στριγγή Τερέζα Μέι ανήγγειλε υπερηφάνως ότι τα βρετανικά tornado απογειώθηκαν από τις βάσεις της Κύπρου. Ο στριγγός γραμματέας του ΝΑΤΟ βγήκε και δήλωσε πως η συμμαχία στηρίζει το ξερατό των πυραύλων. Που σημαίνει ότι μπήκαμε έτσι κι αλλιώς στην εμπόλεμη ζώνη και η Σούδα γνώρισε δόξες ανοιξιάτικες, σηκώνοντας βομβαρδιστικά απ’ τη λεβεντογέννα Κρήτη, ξεφτιλίζοντας τη φυσική και ιστορική της γοητεία. Ξημερώματα Σαββάτου, τα χρηματιστήρια αργούν και οι Ρώσοι προαναγγέλλουν απάντηση. Παραγγείλτε μπύρες και πίτσες, και με το τηλεκοντρόλ στο χέρι αρχίστε να βρίζετε τα κανάλια που δε δείχνουν και κοντινό από κανά πτώμα, για να περνάει η ώρα με ενδιαφέρον.

Καθώς ζέστανε ο καιρός κι εκεί που που περίμενες να μυρίσει άνοιξη η Μεσόγειος στα ρουθούνια, μπήκε θανατηφόρα σκόνη από την Αφρική, σαν να οργίστηκαν οι αμμόλοφοι, σαν να κονιορτοποιήθηκαν οι πυραμίδες και να στέγνωσε ο Νείλος, και να κουλουριάστηκε σα φίδι στον κόρφο παρανοϊκών φιλάνθρωπων και διανεμητών θανάτου. Κι εκεί που έλεγες πως τα μεγάλα σιδερένια πουλιά, της οικογένειας πτηνών τσάρτερ, θα κατεβάζουν κουρασμένα κορμιά από τις κρύες χώρες στις αμμουδιές τις δεμένες με σχοινιά της Μεσογείου, ήρθαν τα κόρακια να γεννήσουν στρατιές εξουθενουμένων προσφύγων, στοιβαγμένων σε άθλια πλαστικά καρυδότσουφλα, σάβανα πανάρχαιων πολιτισμών, ξεβρασμένα δίπλα σε ομπρέλες τουριστών.

Βλέπω και ξαναβλέπω τα διαφημιστικά του αίσχους, φιλμάκια με εκρήξεις, τροχιοδεικτικά, και φάτσες ηγετών προαγωγών, του υπολογισμένου με χειρουργική ακρίβεια τρόμου και το μυαλό μου γκουγκλάρει στο χρυσοπράσινο φύλλο, το ριγμένο στο πέλαγος, το σκισμένο στα δυο, από μια νατοϊκή μαχαιριά.

Φτάνω ως το Ακρωτήρι. Ανατολικά της Αλυκής της Λεμεσού. Έδαφος βρετανικό. Εκεί που ξαποσταίνουν τα αεροπλανάκια των Άγγλων, επιστρέφοντας από το κοπιαστικό έργο του ανοίγματος λάκων και τάφων. Το Ακρωτήρι το κατέχουν κυριαρχικά από το 1960 με τη συμφωνία της Ζυρίχης οι Άγγλοι. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε ως κοινότητα, 850 ψυχών σήμερα, μόλις το 1995. Παράξενο! Η περιοχή θεωρείται οικολογικός παράδεισος με θησαυρούς! Προστατεύεται από πληθώρα συνθηκών, και τη Ραμσάρ. Οπότε από δω ξεκινάνε οι φιλάνθρωποι Άγγλοι. Έχει φλαμίγκο. Και προϊστορικά είχε μέχρι και πυγμαίους ελέφαντες και ιπποπόταμους. Τα 3/4 των ειδών των πουλιών της Κύπρου βρίσκονται στο Ακρωτήρι, μαζί με τα tornado και τη RAF… Πανέμορφες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, που όμως με βάση τη συμφωνία, οι Κύπριοι μόνον 28 μέρες το χρόνο μπορούν να επιτρέψουν σ’ αυτές να τις καλλιεργούν. Προτίμησαν να δουλεύουν στις βάσεις.

Το γκουγκλάρισμα επιτρέπει συνειρμούς εκτός του ασφαλούς. Σκέφτομαι πώς θα νοιώθει ένα φλαμίγκο ή ένας εργάτης στο Ακρωτήρι, αν δείξουν στην τηλεόραση πως αύριο το πρωί, οι Ρώσοι, οι Ιρανοί, οι άλλοι γενικώς, αποφασίσουν να στείλουν μερικούς πυραύλους σε απάντηση. Καταφεύγω στη Μονή του Αγίου Νικολαου των γάτων. Την παλαιότερη στο νησί, ιδρυμένη τον τέταρτο αιώνα απο την Αγία Ελένη. Πού να φανταστώ ότι ο Άγιος Νικόλαος της θάλασσας προστατεύει τις γάτες που τρώνε ψάρια. Ας είναι καλά ο τότε διοικητής του νησιού, που τον έστειλε η Ελένη να σώσει την περιοχή από τα φίδια. Μόνον τρόπο βρήκε να μαζέψει, να ταΐσει και να πολλαπλασιάσει τους γάτους. Μαζεύτηκαν πάνω από 300, κυνήγαγαν τα γατιά τα φίδια όλη μέρα και διέκοπταν μόνον όταν ηχούσε το σήμαντρο, και μαζεύονταν στον περίβολο της εκκλησίας, όπου σε κυκλικές ξύλινες σκάφες, οι μοναχοί τα τάιζαν ψάρια για να μην τρέφονται μόνον με το δηλητήριο των φιδιών. Ύστερα ήρθαν οι κατακτητές, το μοναστήρι ερήμωσε, οι γάτες έφυγαν και τα φίδια πολλαπλασιάστηκαν. Στις αρχές του 80′, δυο μοναχές εγκαταστάθηκαν εκεί και μάζεψαν 100 γάτους. Τα φίδια τώρα βρήκαν λύση. Μπορεί ν’ άφησαν ήσυχο το μοναστήρι αλλά πέρασαν στο υπόλοιπο αγγλικό έδαφος και ενδεχομένως θα τα βρούμε στη Χομς, την Ντούμα και τη Δαμασκό, στο επόμενο γκουγκλάρισμα, αν η ανθρωπότητα διαθέτει κάτι παραπάνω από τόξα και πέτρες για να υπάρχει…

Απρίλης 2018. Μήνας νατοϊκός.!

Λιάνα Κανέλλη