Το ενεχυροδανειστήριο της Ιστορίας

Οι αγιογράφοι καλλιτέχνες του Μαξίμου, που και φέτος ως την τελετή του προϋπολογισμού θα αγιογραφούν τον Σαούλ-Αλέξη, παίρνουν άριστα. Κατεβαίνει στη Βουλή με δυο ψίχουλα και κάτι φθηνές καραμέλες στην τσέπη και εξηγεί πως το αίμα του λαού το πίνει τελικά ο Ριχάρδος, που στην ουδετερόθρησκη περί τα τριάκοντα αργύρια χώρα μας, είχε περισσότερα ενεχυροδανειστήρια απ’ όσα ΚΕΠ διαθέτει η χώρα, για να εξυπηρετεί τους απελπισμένους καταχρεωμένους πολίτες.

Στο μεταξύ,  είχε προλάβει να εξηγήσει και να υποδείξει στον Ιταλό ομόλογό του πως δε θα γίνει Ιωάννης ο αποκεφαλισθείς αν δώσει στη Σαλώμη -Ευρώπη τα εφτά σώβρακα -πέπλα του, όπως έπραξε ο ίδιος και πριν και μετά την δημοψηφισματική κολυμπήθρα του Σιλωάμ.

Έτσι το πόπολο έχει ν’ ασχολείται με τα  ψευτοδωράκια της εορταστικής αγοράς -ένα ευρώ ό,τι πάρετε- και δεν πρόκειται να ταραχτεί με όσα συμβαίνουν στην Αζοφική Θάλασσα στην άκρη της Μαύρης, με στρατιωτικό νόμο στην Ουκρανία κι ένα πολεμικό περιστατικό, που τράβηξε τη σκανδάλη επικίνδυνων εξελίξεων για την περιοχή μας, όπου ήδη εδώ και καιρό το ΝΑΤΟ έχει συνεχώς το δάχτυλο στη σκανδάλη και την κάννη στραμμένη στη Ρωσία. Και κάπου εδώ ανοίγει η διεθνής διάσταση του πρόσφατα τεθέντος επί πολιτικού τάπητος εκκλησιαστικού ζητήματος.

Θα νόμιζε κανείς ότι αμέσως ή εμμέσως ο υπουργός παιδείας που βρέθηκε στο Πατριαρχείο, αυτές τις μέρες, θα συζητούσε τις σχέσεις Πατριαρχείου -Μόσχας, που επιδεινώθηκαν δραματικά μετά την ανακήρυξη της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής  Εκκλησίας, την ώρα που η Τουρκία συσφίγγει τους στρατιωτικούς, εμπορικούς και στρατηγικούς δεσμούς της με τη Ρωσία. Γιατί πίσω από τα μεγαλόσχημα ράσα κρύβονται συχνά εξουσιαστικά παιχνίδια κι αναδιατάξεις δυνάμεων, που δεν είναι ορατές στους εν πολλοίς αδιάφορους γι’ αυτά τα θέματα πολίτες, αλλά παίρνουν ξαφνικά δραματικές διαστάσεις όταν οι βαλκανικές ανακατατάξεις οξυνθούν.

Έτσι λίγοι μπορούν να υποθέσουν τι θα συμβεί και ποιοι θα κινούν αόρατα νήματα στη διεθνή σκηνή, όταν θα πλησιάσουμε στην επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και θα ανοίξει παράλληλα και ανεξάρτητα απο αυτήν και το ζήτημα της εκκλησίας στην ΠΓΔΜ, όπου το όνομα και το αυτοκέφαλο (θα είναι της Μακεδονίας; της Αχρίδας; η Αρχιεπισκοπή εκεί;) οπότε θα ανοίξουν και μέτωπα  με τη Σερβία, με τη Βουλγαρία κλπ κλπ…

Αλλά όταν η κυβέρνηση παρουσιάζει ως θρίαμβο το γεγονός ότι προσωρινά για το 2019 δεν πετσοκόβονται κι άλλο οι συντάξεις, με το νόμο Κατρούγκαλου ουσιαστικά απείραχτο, ποιος θ’ ασχοληθεί με τα σχολεία στη Βόρεια Ελλάδα όπου καλλιεργείται το έδαφος για να ευδοκιμήσει ο εθνικιστικός σπόρος; Όταν ο στείρος λογιστηριακός αριστερός λόγος ανακατέψει την ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα σε όλα τα επίπεδα κι ο δρόμος από την εφορία στην εκκλησία στρωθεί με συμβουλές υποταγής, έτσι που το bella ciao να χορεύεται σε ντισκοτέκ, ως κοινός πανηγυρισμός των ληστών και των θυμάτων τους, τότε οι μικροπολιτικοί φανφαρονισμοί στρώνουν χαλί στον εκφασισμό του μέλλοντός μας με σφραγίδα μεγάλων δυνάμεων και ανίερων παζαριών. Κι οδηγούμαστε στο ενεχυροδανειστήριο της Ιστορίας.