Η κανονικότητα της φιδόσουπας

Πρέπει να το ομολογήσω! Δώδεκα βδομάδες μετά τις εκλογές η κανονικότητα επανήλθε. Κυριαρχεί. Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Απ´τη γλιτσερή “καθημερινότητα” του Σημίτη και την φαιά αριστεροκυβερνησιμότητα του Τσίπρα πιάσαμε κορυφή με την κανονικότητα του Μητσοτάκη. Το δρόμο τον έδειξε η Ευρώπη. Κι έβαλε και στο καζάνι το βασικό συστατικό του χυλού: τον αντικομμουνισμό. Στα χυδαία όρια του φιλοναζισμού η δόση.

Στο καζάνι θα ανακατευτούν τώρα και τα φίδια. Να χορτάσουν οι λαοί φτώχια απ´ τη φιδόσουπα με βασιλοχουντικά καρυκεύματα απ´ την κουζίνα της ´Αννας – Μισέλ Ασημακοπούλου, που ήδη γράφει, με τη βοήθεια του Φράγκου της Ελληνικής Λύσης, το καινούριο συνταγολόγιο επαναφοράς των χρυσαυγιτών στο δικό μας και σε άλλα κοινοβούλια. Οι δυο ευρωβουλευτές του ΚΚΕ έκαναν σαματά για διακόσιους. Κατήγγειλαν το μαγείρεμα. Έστειλαν επιστολή σε Έλληνες και Κύπριους πριν πιάσουν το κουταλομαχαιροπίρουνο στο τραπέζι της ψηφοφορίας.  Πέντε αρνήθηκαν από την ελληνική αντιπροσωπεία να δοκιμάσουν την ευρωπαϊκή φιδόσουπα. Η Μ. Σπυράκη από τη ΝΔ, ο Δ. Παπαδημούλης, ο Κ. Αρβανίτης , ο Π. Κόκκαλης από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Ν. Ανδρουλάκης από το ΚΙΝΑΛ. Οι υπόλοιποι έκαναν την ιδεολογική δίαιτα της αποχής, με την οποία πείθεις τα ακροατήρια της κανονικότητας ότι έχασες τα κιλά ενώ τα πήρες. Μερικοί διάλεξαν το άσπρο,  ελπίζοντας ότι το αιμοβόρο περιστέρι της ψηφοφορικής επιφοίτησης του αγίου πνεύματος της σκοπιμότητας θα επικαθίσει των κεφαλών τους,  με σοβαρές πιθανότητες να εξελιχθούν σε αρχηγούς κομματιδίων αλά Καρατζαφέρη, όπως ο υπόδικος Λαγός.

Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, αυτή η κοιτίδα του ναζισμού όπως μας τον δίδαξαν τα Άουσβιτς και οι Τρεμπλίνκες, ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία (535 υπέρ, 66 κατά, και 52 λευκά) λαμπρές ιδέες που θα τις δουν να εφαρμόζονται στο βραχύτατο μέλλον.

Τα κομμουνιστικά κόμματα ξανά μανά γίνονται εν δυνάμει εγκληματικές οργανώσεις. Κανένα αντικομμουνιστικό μέτρο από δίκες μέχρι δημόσιες εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, δεν θα είναι αρκετά σκληρό αν δεν θυμίζει νύχτες κρυστάλλων σε πραγματική ή και …ψηφιακή μορφή. Σύμβολα και μνημεία απ´ το σφυροδρέπανο, και μην παραξενευτείτε ως το τραγούδι της Κατιούσας,  θα απαγορευτούν από τους κολοσσούς του αντικομμουνισμού. Στις βαλτικές χώρες, την Ουκρανία και το φασιστοπυρήνα του Βίζεγκραντ θα δούμε κάθε μορφής μνημεία και τατουάζ  με ολίγη από σβάστικα και πολλήν απ´ την πρακτική κι αισθητική της. Θα δούμε καινούρια βιβλία της Ιστορίας που θα αποδεικνύουν ότι ο Στάλιν ήταν σύμμαχος με τον Χίτλερ και συνεταίρος, κι άλλα τέτοια ωραία σαν κι αυτά που μπερδεύουν την τιμή με την ντροπή,  οπότε το γνωστό μας ρητό περί τιμής θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στο καινούριο ευρωπαϊκό κρυπτονόμισμα και θα λέει “η ντροπή ντροπή δεν έχει και χαρά σ´ όποιον δεν έχει”, μήτε ίχνος της.

Το κομμουνιστικό κόκκινο είναι απευθείας συνδεδεμένο με την ντροπή, στο θαυμαστό καινούριο κόσμο της κανονικότητας όπως λένε και οι μοδέρνοι ψυχίατροι, κοινωνιολόγοι, και γκουγκλοφιλόσοφοι. Γιατί άμα ντρέπεσαι μπορεί και να κοκκινίσεις, και έτσι να σε πάρουν για κομμουνιστή, ή στη χειρότερη των περιπτώσεων να γίνεις κιόλας…

Σ’ αυτό το ευρωπαϊκό αντικομμουνιστικό κωλοχανείο όπου το Βερολίνο, η Μόσχα ,το Ρίο, το Ντένβερ και εσχάτως κι η Βαρκελώνη είναι ονόματα ληστών από τα μέσα των τραπεζών, και που τη βρώμικη πλευρά της καθησυχαστικής κυβερνητικής πολιτικής την ασκούν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, χρωστάμε για εκατό χρόνια τον άμπακο και το μέλλον ως και της Μιχαλούς.

Πήρα πολλά αντιεμετικά χάπια διαβάζοντας το μανιφέστο της διεστραμμένης ευρωπαϊκής μνήμης, που μας θέλει όλους, εκόντες άκοντες, συνδρομητές του μακελειού, και ναΐτες ιππότες του ευρωτραγκιστάν, με το μυαλό ανεβασμένο σε κοθόρνους για να αντιστοιχεί στην ελληνορωμαϊκή πολιτισμική του ρίζα.

Η κανονικότητα είναι ευρωπαϊκό καπιταλιστικό αυτοάνοσο νόσημα. Είναι και βόας και κροταλίας, και ήδη σφίγγει σε τέτοιο βαθμό την κοινή νοημοσύνη που η τεχνητή θα μοιάζει με θαύμα στον κόσμο των ανιστόρητων ζόμπι. Με τα πόδια βυθισμένα σ´αυτή, το Σόρος θα τον αντικαταστήσει ο Σώρρας, πριν το πάρει πρέφα κανένας από τους δύο, και στο τέλος κάποιοι θα αναστήσουν το Ντίσνεϋ από την κατάψυξη και θα ξαμολήσουν τα ποντίκια ως νέο γένος των ανθρώπων.

Οι δυο Έλληνες κομμουνιστές ευρωβουλευτές, ο Αλαβάνος κι ο Παπαδάκης, εκατό χρόνια από σήμερα θα δικαιούνται αγάλματα τυραννοκτόνων, όταν θα ‘χουν καταργηθεί τα σημεία καπιταλιστικής στίξης και θα έχουν μείνει μόνον τα αντικομμουνιστικά στίγματα στο βάθος του ιστορικού καιάδα.

Όταν το 2007 δοκίμασαν να περάσουν την πολιτική του τι Χίτλερ τί Στάλιν στο Συμβούλιο της Ευρώπης, θυμάμαι, κι αντέχω τη ναυτία, να μπαίνουμε στην αίθουσα των συνεντεύξεων τύπου και να μην έχουμε, (μετά από μια ογκώδη διαδήλωση κομμουνιστών, απ’ τους οποίους καμιά τρακοσαριά για να μπουν στο κτήριο μου χρεώθηκαν ως προσωπικοί μου καλεσμένοι(!), με την ελπίδα να γίνει μια στραβή και να αποβληθώ), ούτε μικρόφωνο, ούτε μεταφραστές και να τους ρεζιλεύουμε για το κακόηθες σαμποτάζ σε επίπεδο ξεφτίλας. Εγώ μιλούσα στα ελληνικά, μετέφραζα στα αγγλικά, ο πορτογάλος σύντροφος στα γαλλικά κι εγώ μετέφραζα στις προηγούμενες δυο γλώσσες, στο Ρώσο σύντροφο μετέφραζαν ότι λέγαμε κάποιοι απ´τους παριστάμενους κι όλοι έκαναν τόση ησυχία, που μετατράπηκε η φωνή μας σε τόσο δυνατή, ώστε παίρνοντας από λαϊκό ενισχυτή το ψήφισμα να απορριφθεί.

Αυτή είναι η κανονικότητα που τρέμουν οι σημερινοί κανονικοί και βγάλαν τα φίδια και τα ρίξαν στις κατσαρόλες κι άρχισαν να δουλεύουν πυρετωδώς τα μαγειρεία του τωρινού μεσοπολέμου. Μεσοπολέμου λέω και το εννοώ και ο νοών νοείτω.