Και το ΟΣΚΑΡ Αποικιοκρατίας πάει…

“Και το Όσκαρ αποικιοκρατίας πάει…”

…θα τολμούσα να πω στην Ευνοούμενη του είδους Μεγάλη Βρετανία, κι εύχομαι να το χάσει και να κερδίσει το “Πράσινο Βιβλίο” της αποαποικιοποίησης, με πρωταγωνίστρια τη Δημοκρατία του Μαυρικίου. Ξέρω ότι σας τη σπάω, εντός εκτός Κατιούσας, αλλά το θέμα θα κριθεί σήμερα στις 16.00 ώρα Ελλάδας και Κύπρου στο Διεθνές Δικαστήριο. Εκεί παίζονται πολλά, όπως το 3% του κυπριακού εδάφους που κατέχεται από βρετανικές βάσεις, αλλά κι ως ένα βαθμό η νεκρανάσταση της βρετανικής αυτοκρατορίας-κοινοπολιτείας μετα το BREXIT. Άλλωστε ο εγγλέζικος ξένος δάχτυλος έχει πονέσει πολύ και τον τόπο μας και τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Χρείαν αποδείξεων ουκ έχω μετά τη φυτιλιά του BBC για μακεδονική μειονότητα “και αφανή και καταπιεσμένη και κυρίως τεράστια” στη χώρα μας. Παλιά λέγανε εκείνο το ράβδος εν γωνία άρα βρέχει, σήμερα ακόμα λέμε άγγλος ανακατεύεται τουλάχιστον εμφύλιος βρωμάει.

Παρόλο που η όποια απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, θεωρείται συμβουλευτική γνωμοδότηση- advisoryopinion- επειδή αποτυπώνει το διεθνές δίκαιο και έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για το όργανο του ΟΗΕ, εν προκειμένω τη Γενική Συνέλευση, που θα αποφασίσει πώς θα δράσει μετά τη γνωμοδότηση.

Η ιστορία χει ως εξής: ο Μαυρίκιος με αναφορά του εναντίον του Ηνωμένου Βασιλείου προς τον ΟΗΕ ζήτησε να αποφανθεί το Δικαστήριο κατά πόσο η διαδικασία αποαποικιοποίησης, που οδήγησε στην ανεξαρτησία του Μαυρικίου το 1968, έγινε νόμος  και ποιες είναι οι συνέπειες στο Διεθνές Δίκαιο της διατήρησης της κυριότητας από τους Βρετανούς του Αρχιπελάγους Τσάγκος. Ακούγεται περίπλοκο αλλά δεν είναι. Η Αγγλία έχει δεσμεύσει έδαφος κι ελέγχει την επανεγκατάσταση των κατοίκων του αρχιπελάγους, ενώ δεν θα έπρεπε, ακόμα κι αν διατηρεί εκεί στρατιωτικές βάσεις.

Μαζί με πολλες χώρες (Νότιος Αφρική, Γερμανία, Αργεντινή, Αυστραλία, Βραζιλία, ΗΠΑ, Ινδία, Ισραήλ, Σερβία,Μπελίζ, Μποντσουάνα, Ινδία, Κένυα, Νικαράγουα, Νιγηρία, Ταϋλάνδη, Βανουάτου, Ζάμπια, Αφρικανική Ένωση) συμμέτέχει και η Κυπριακή Δημοκρατία. Έχει καταθέσει υπόμνημα, παρίσταται με πολυμελή αντιπροσωπεία και καίγεται για τις δύο περιοχές στην Κύπρο που κρατήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο κατά την αποαποικιοποίηση της Κύπρου. Η οποία μάλιστα Κύπρος επιμένει ότι η αρχή της εδαφικής ακεραιότητας αποτελεί μέρος της αρχής της αυτοδιάθεσης. Έχει μάλιστα εδώ και ένα χρόνο από το Μάιο του ’18 καταθέσει και σχόλια επί των γραπτών δηλώσεων των άλλων κρατών.

Συγχωρήστε με ( προφανώς αστειεύομαι) που δε ζητάω περαιτέρω διευκρινίσεις γιατί δεν πανηγυρίζει η Ελλάδα, όσο θα ‘θελε, για μια βρετανική ταινία με παλατιανές ίντριγκες και ιμπεριαλιστικές έγνοιες. Χρειάζονται όμως διευκρινίσεις για το δεσμευτικό χαρακτήρα των κανόνων jus cogens του διεθνούς δικαίου, που αφορούν στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης και των υποχρεώσεων που απορρέουν απ’ αυτούς έναντι όλων.

Τώρα που η “γαλάζια πατρίδα” του τούρκικου μιλιταρισμού με εξαιρετικές νατοϊκές προδιαγραφές και ευλογίες, σφηνώνεται μεταξύ Ρόδου -Καστελόριζου και Ανατολικής Κύπρου, τώρα που οι συζητήσεις περί Μεγάλης Αλβανίας, αλλαγής συνόρων μεταξύ Κοσόβου και Σερβίας πάνε άκλαφτες στα δελτία ειδήσεων και στα πάνελ, κι οι ιμπεριαλιστές (big mama η Μεγάλη Βρετανία, brexit or not) ετοιμάζονται να βάλουν φόκο στη γειτονιά μας, μάτια κι αυτιά στη σύγχρονη αποκιοκρατία και τα πιόνια-Όσκαρ που καρφώνει στο χάρτη.