Ο θεός είναι μεγάλος αλλά ο καπιτάλας μεγαλύτερος!

Βρωμεροί υποκριτές κι αλήτες φαρισαίοι! Επενδυτές της παιδικής πορνοβιομηχανίας, της ναρκοκουλτούρας και των όπλων βαρεών τε και ελαφρών, ατομικής και μαζικής εξόντωσης πληθυσμών. Ηρώδηδες κι Ηρωδιάδες, παίκτες των χρηματιστηρίων της εμπορευματοποιημένης ζωής, γέμισαν σα φτυσιές σε λερωμένο τζάμι τα μυαλά μας με συλλυπητήρια και δακρύβρεχτες συμπαραστάσεις στον πόνο όσων έχασαν κοριτσόπουλα και μικροπαίδια στο Μάντσεστερ τώρα, κάπου αλλού, χτες κι αύριο.

Στρατά στους δρόμους των μεγάλων δυτικών πόλεων, φυλάνε την κατανάλωση του ξεζουμισμένου ελεύθερου χρόνου, στη διάρκεια του οποίου εκτονώνεται και το τελευταίο ψήγμα κριτικής ικανότητας και πολιτικής σκέψης, με το αζημίωτο. Να φρικάρεις κάθε που σκέφτεσαι να ξεμυτίσεις καθώς μαρτυρίες όπως «έχω ακόμα στις ρίζες των μαλλιών μου κομμάτια από σάρκα των διπλανών μου και κομάτια από τα κόκαλά τους μπηγμένα στο δέρμα μου…» μοσχοπουλάνε σε κλικαρίσματα.

Ποιός θα κάτσει τώρα να σκεφτεί πως μια μέρα πριν οι αμερικάνοι έκλειναν συμφωνία 380δις δολαρίων για όπλα στους σαουδάραβες, αρχικούς χρηματοδότες των Ταλιμπάν και τώρα του Ισλαμικού Κράτους; Γιατί προφανώς κάθε μεγάαααλη αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει εξασφαλισμένη και την αντιπροσωπευτική της τρομοκρατία… σε εμπορικό, διπλωματικό, στρατιωτικό και επικοινωνιακό επίπεδο.

Θυμάμαι καλά και ζω ακόμη, φριχτής ευκαιρίας δοθείσης, το επίσημο πολιτικό εμπόριο τιμολόγησης της ανθρώπινης ζωής. Στο Συμβούλιο της Ευρώπης, μετά το μακελειό στο σχολείο της Οσετίας με τα σφαγμένα από Τσετσένους τρομοκράτες παιδιά, περάσαμε χρόνια να υπερασπίζουμε τα δικαιώματα των Τσετσένων, εμμέσως αγνοώντας τη σφαγή στις πραγματικές της διαστάσεις. Ύστερα όμως ήρθαν οι τσετσένικης καταγωγής αμερικάνοι και χτύπησαν το μαραθώνιο της Βοστώνης. Και μονομιάς δεν μας ξαναπασχόλησαν τα δικαιώματά τους… Γιατί το συσσίτιο τρομοκρατίας είχε γίνει γεύμα σε επίπεδο εντυπώσεων και μηντιακής προπαγάνδας.

Θυμάμαι την τράπουλα που είχαν κατασκευάσει και μοιράσει  στους στρατιώτες εισβολείς στο Ιράκ οι αμερικάνοι, με τα πρόσωπα του Σαντάμ (άσσος μπαστούνι) και των αξιωματούχων του, στη θέση των τραπουλόχαρτων. Κορυφαία (!) πολιτισμική στιγμή στρατιωτικής τιμής, παραλλαγή του κίτρινου άστρου του Δαυίδ της ναζιστικής αποκτήνωσης. Ωρυόμουν για την «κουλτούρα» που διείσδυε επικίνδυνα στις τηλεμάζες ως ρίσκο καζίνου, κι αντιμετώπιζα αστειάκια περί  το «ευφάνταστο» της ιδέας. Άσσοι ρηγάδες και βαλέδες ψιλοεξοντώθηκαν. Όποιος «γλίτωσε» στα παρακατιανά τραπουλόχαρτα ή θήτευσε και για κάμποσο στα Αμπου Γκράημπ και τα Γκουαντάναμο, τώρα έστησε το Καζίνο του Τρόμου στο Ισλαμικό Κράτος. Μάρκες και γκρουπιέρηδες, ντάμες-«σκλάβες του σεξ», εξαθλιωμένοι παίκτες, αφθονούν σ’ ανατολή και δύση.

Κάθε που σκάει ιμπεριαλιστικός λαχνός τινάζοντας στον αέρα μυαλά και κορμιά  όπου γης, η μπάνκα θησαυρίζει κι η μηντιόσφαιρα βρίζει. Και στο Καζίνο του Τρόμου, οι σαπιοκοιλιάδες στρογγυλοκάθονται στη νέα ρουλέτα που ανοίγει με κάθε τρομοκρατικό χτύπημα, στο Λας Βέγκας του ενεργειακού κόμβου. Βρέχει αίμα, βρέχει χρήμα, και τα μωρά στις μέρες μας τα ρίχνουνε κράχτη στη μπίλια… Γιατί ο θεός είναι μεγάλος αλλά ο καπιτάλας μεγαλύτερος!