Σούδες επί σουδών

Η σούδα είναι λέξη μεσαιωνική ελληνική, προερχόμενη απο το λατινικό sudis. Έχει τις εξής ερμηνείες. Η πρώτη τη θέλει να είναι το αυλάκι, το ρείθρο που παροχετεύει τα οικιακά βρομόνερα. Εδώ η σούδα έχει συνώνυμο τον οχετό. Η δεύτερη ερμηνεία είναι τάφρος. Και η τρίτη συνεκδοχικά, στενοσόκακο ή μονοπάτι.

Καθώς γυρνάμε στο μεσαίωνα σε χρόνους παγκοσμιοποιημένου ύστερου καπιταλισμού, με ελεγχόμενες και καλά υπολογισμένες κρίσεις θερμούψυχρού πολέμου, φαίνεται ότι ως χώρα μεσογειακή, βαλκανική, ευρωπαϊκή και νατοϊκή, πήραμε ένα μονοπάτι που ανοίγει μια τάφρο μεταξύ Δύσης και Ανατολής (τυπικά γεωγραφικά) και βαδίζουμε κατ’ ευθείαν στον οχετό!…

Γιατί δε μας νοιάζει μια σούδα, αλλά στήνουμε σούδες επί σουδών, καθώς η λέξη κλίνεται και ο λαός πέφτει στην παγίδα της βαρβαρότητας. Το καθ’ ημάς δίλημμα, ελευθερία ή θάνατος, παίζεται στα συμμαχικά ζάρια, καθώς ανέτειλαν όλα μαζί τα άστρα των εκλεγμένων (;), χρήσιμων για το κεφάλαιο ηλίθιων, ηγετών, που παίζουν με τα πυραυλάκια τους, σύροντας και παρασύροντας επί Συρίας, λαούς που και όφειλαν και μπορούσαν να μοιράζονται την αρμύρα της Μεσογείου, την αύρα των πολιτισμών το άρωμα των εσπεριδοειδών, την αξία των δαφνόφυλλων και τη χρησιμότητα του ρετσινιού των πεύκων…

Το λογοπαίγνιο και οι συνηχήσεις, σύντροφοι γλωσσαμύντορες της νεόκοπης Κατιούσας μας, δεν είναι για να καθησυχάσει με σαρκασμούς, αλλά για να θυμίσει τί είναι αυτό που στ’ αλήθεια εμποιεί φόβο εις έμφρονα άνθρωπο, που λένε κι οι παλιοί καλοί νομικοί.

Γιατί ο έμφρων άνθρωπος μπορεί και να μην έμαθε πώς και πόσο οι κολασμένες δηλώσεις για πυραύλους, εμπλοκές, βάσεις, θύματα, αίματα, παλληκάρια στα χώματα, χώρες παραχωμένες στη συμφορά, χημικές προβοκάτσιες και προβοκατόρικες χημείες συμφερόντων, ρίχνουν τουιτάροντας τα χρηματιστήρια στον Καιάδα της τσέπης των εκλεκτών. Στην καρδιά του φόβου είναι η Σούδα. Και στην καρδιά της Μεσογείου. Σαν τη βούλα στο μικρό και στο μεγάλο στόχο.

Την ώρα που γράφω και σκέφτομαι τον ποιητή που μου λεγε να πάρω νερό γιατί το μέλλον έχει πολλή ξηρασία, μπορεί ν’ αποδειχτεί ότι η προτροπή ήταν πολύ αισιόδοξη εικασία.

Λιάνα Κανέλλη