Στο διεθνές το μαγαζί…

«Στο Διεθνές το Μαγαζί πίναν παρέα δυο χαζοί και λέγαν τα δικά τους.
Λέγαν για τους πολιτικούς πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς που τρώνε τα παιδιά τους.
Στο Διεθνές το Μαγαζί γίνανε φέσι οι χαζοί κι ελέγανε πως φτάνει,
πως κάθε πόλεμο στη γη τον κάνουν οι λαθρέμποροι και οι βιομηχάνοι.
Στο Διεθνές το Μαγαζί γελούσανε οι δυο χαζοί και λέγανε αστεία,
λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις αν θέλεις να γελά κανείς λέγε Δημοκρατία.
(…)
Και ένας νέος μοναχός αφουγκραζόταν σκεφτικός παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί όλοι οι άνθρωποι στη γη θα βλέπαμε άσπρη μέρα…»

Αυτά έλεγε ο Κώστας Χατζής, σε στίχους του Γιάννη Παπανικολόπουλου, πίσω το 1974. Ας δούμε τώρα τι έλεγε για ένα άλλο διεθνές μαγαζί ο τότε υπουργός και νυν βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, κύριος Νίκος Παππάς:

«…ο Παπαγγελόπουλος εντάξει, έχει τη δική του ατζέντα και αυτό το σημείο το δικό σου.. Μαθαίνω για ποιον είναι, αλλά το σημείο το δικό σου είναι που γίνεται το conflict… Ότι με τη δική του ατζέντα κάμπτει την ατζέντα του μαγαζιού. Εγώ δεν είμαι αφελής. Ξέρω, καταλαβαίνω, οσμίζομαι, μαθαίνω ότι κάποιοι βγάζουνε λεφτά. Λεφτά! Πολλά λεφτά, δε μιλάμε τώρα για… βγάζουνε λεφτά! Και αυτό μπορούμε να κάνουμε ότι δεν το είδαμε. Το no go είναι όταν η ατζέντα τους κάμπτει την ατζέντα του μαγαζιού. (…) Μεγάλε, εάν κρίνουμε ότι το μαγαζί το βοηθάς, μπορείς να είσαι εδώ και να κάνεις και το outsourcing το δικό σου ας πούμε. Ναι, αλλά, το να έρθεις και να βάλεις στο μαγαζί μας ατζέντα που δεν έχουμε επιλέξει, η οποία μας δημιουργεί και δυσκολίες, ε, όχι ρε! Κάτσε ρε!»

Το παραπάνω απόσπασμα αποτελεί τμήμα της απομαγνητοφώνησης του διαλόγου που είχαν οι κύριοι Παππάς και Μιωνή σε καφετέρια στην Κύπρο, στις 21 Μάη 2016. Ολόκληρη η συζήτηση έχει τεράστιο ενδιαφέρον και είναι πλήρως διαφωτιστική, κάνοντας ξεκάθαρη την ύπαρξη ενός ισχυρού παρακρατικού οργανισμού, τότε που κυβερνούσε η «Αριστερά», απόγονο του παρακράτους των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Ο κύριος Νίκος Παππάς, μέλος της ΚΕ και της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, νυν βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας και τότε υπουργός Επικρατείας μιλάει με έναν μεγαλοεπιχειρηματία με αφορμή την υπόθεση Novartis και η συνομιλία τους αυτή μας δίνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες και γεννά φλέγοντα ερωτήματα.

Πληροφορίες για το πώς βλέπουν το κράτος οι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί, που έλαβαν την εντολή του λαού να κυβερνήσουν, φορώντας μάλιστα τον αριστερό, σοσιαλιστικό, ριζοσπαστικό έως και κομμουνιστικό μανδύα ή έστω μαντηλάκι στο πέτο (έτσι δεν είναι κύριε Κατρούγκαλε;). Ορίστε λοιπόν η οπτική τους. Το κράτος είναι το μαγαζί τους, έχει την ατζέντα του, η οποία συνυπάρχει με πολλές άλλες, όσο αυτές οι ατζέντες είναι παράλληλες και βοηθούν το μαγαζί τους. Ο καθένας μπορεί να βγάζει πολλά λεφτά -όπως λέει ο κύριος Παππάς- και κανείς δεν πρόκειται να τον ενοχλήσει, καθώς η «αριστερή» κυβέρνηση θα κάνει πως δεν το είδε. Εάν και εφόσον υπάρξει σημείο καμπής στις δύο ατζέντες, τότε και μόνον τότε θα επέμβει το κράτος στην κερδοσκοπία των υπολοίπων.

Η υπόθεση Novartis είναι διεθνής, πολύ παλιά και πολύ πλατιά, μα πάνω από όλα πολύ βρώμικη. Ήταν το περίφημο βέλος στη φαρέτρα του ΣΥΡΙΖΑ όταν κυβερνούσε, για να ροκανίσει το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας και εν τέλει μεταλλάχθηκε σε μπούμερανγκ που γύρισε για να χτυπήσει το ΣΥΡΙΖΑ, με περισσότερη φόρα, καθώς η Νέα Δημοκρατία είχε τον τρόπο να τη ‘βγάλει καθαρή’. Ωστόσο δεν είναι αυτό το ζήτημα του άρθρου. Εξάλλου δεν τρέφουμε αυταπάτες πως θα πέσει ποτέ άπλετο φως στην υπόθεση αυτή, η οποία όσον αφορά στην Ελλάδα και κατά το (γαλάζιο) ήμισυ έχει μπει πλέον στο αρχείο.

Οι ερωτήσεις που προκύπτουν όμως από το διάλογο αυτό παραμένουν πολλές. Πρώτα και κύρια με ποιο δικαίωμα οι κρατικοί λειτουργοί, οι εντολοδόχοι και υπηρέτες του λαού της χώρας (αυτό έχουν ορκιστεί στο Σύνταγμα, να υπηρετούν το λαό και να υπερασπίζουν τα συμφέροντά του) καταχρώνται την εξουσία τους και μετατρέπουν το κράτος σε μαγαζί τους;

Η δεύτερη ερώτηση είναι τι είδους οικονομική ατζέντα έχει αυτό το μαγαζί που έστησαν και με ποιους συναλλάσσεται το μαγαζί για να πραγματοποιήσει την ατζέντα του; Επίσης με ποιο δικαίωμα κάθε κρατικός λειτουργός έχει τη δική του κερδοσκοπική ατζέντα, όπως αναφέρει ο κύριος Παππάς πως είχε ο κύριος Δημήτρης Παπαγγελόπουλος (ή Μίμης, ή Ρασπούτιν) τέως υπουργός δικαιοσύνης; Αλήθεια ποιος τον αποκαλούσε Μιμάκο και Ρασπούτιν; Α, ναι σωστά, η Ράικου και ο Σαμαράς.

Η τρίτη ερώτηση είναι πώς δύναται ο υπουργός να συνομιλεί με επιχειρηματίες, σε άτυπες προσωπικές συναντήσεις που οργανώθηκαν από ξένους πρωθυπουργούς (βλέπε «Μπίμπι»  ή Μπέντζαμιν Νετανιάχου) και που αφορούν μεταξύ άλλων στο σχεδιασμό γεωστρατηγικών και πολιτικών συνεργασιών με άλλες χώρες, το Ισραήλ στην προκειμένη, όπως εύστοχα σχολίασε σήμερα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος; Τι από όλα αυτά γνώριζε ο «Αλέξης» και τότε πρωθυπουργός της χώρας και τι ακριβώς θα έλεγε ο κύριος Τσίπρας στην επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς, κα Ελένη Τουλουπάκη, όταν την καλούσε στο γραφείο του κατόπιν παραινέσεως του κυρίου Παππά; Τι πρέπει να υποθέσουμε εδώ, ότι θα της ζητούσε να θάψει στοιχεία και αποδείξεις ή να βάλει ολόκληρες δικογραφίες στο αρχείο; Απλώς αναρωτιέμαι, σύμφωνα με αυτά που διαβάσαμε και ακούσαμε από τη συνομιλία των κυρίων Παππά και Μιωνή. Τις απαντήσεις θα τις δώσει ο εισαγγελέας που διέταξε σήμερα την προκαταρκτική εξέταση.

Και τέλος, η τέταρτη ερώτηση και πιο ρητορική, είναι πώς γίνεται μια τόσο αριστερή, ριζοσπαστική έως και κομμουνιστική (Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου) κυβέρνηση να κάνει πως δε βλέπει την κερδοσκοπία επιχειρηματιών και κρατικών λειτουργών, να στήνει παρακρατικά μαγαζάκια, να κατευθύνει την κατά τα άλλα ανεξάρτητη δικαιοσύνη; Πού τα είδατε γραμμένα αυτά κύριε Παππά και κύριε Τσίπρα, εσείς ω όψιμοι Κομμουνισταί, στον «Ανηφορικό Δρόμο» του Άρη Βελουχιώτη που διαβάζατε κάποτε στα κυβερνητικά έδρανα; Αυτά περιγράφει κύριε Τσίπρα ο Λένιν στο «Κράτος και Επανάσταση» (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή), ή μήπως δεν προλάβατε να το διαβάσετε όλο, όταν ξεσηκώνατε τσιτάτα για την ομιλία του Βίτσα στη Βουλή, στη συζήτηση για τη συμφωνία των Πρεσπών;

Και για να τελειώνουμε, μπορείτε να αλληλοφαγωθείτε όσο θέλετε με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, μέχρι τη στιγμή της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, στην οποία θα ‘αναγκαστείτε’ να συγκυβερνήσετε, διότι απλά είστε ίδιοι και απαράλλακτοι, άλλωστε για τα δικά σας φαγοπότια, μίλησε σε ένα άλλο Συμπόσιο ο Πλάτωνας: «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει…»

Και μιας που πιάσαμε τα κλισέ και τα τσιτάτα ας θυμηθούμε κι αυτό: Έξι κόμματα, δύο πολιτικές. Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στην κάλπη, σκεφτείτε ποια πολιτική προτιμάτε, τη διεφθαρμένη, παρακρατική πολιτική που εξυπηρετεί το διεθνές κεφάλαιο, ή το ΚΚΕ, τη μόνη πολιτική δύναμη που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού, τα δικά σας!