Στο καλό Φατιμέ! Στο καλό Αϊλάν!

Τα άστρα στον καλοκαιρινό ουρανό λαμπύριζαν μες στο σκοτάδι δείχνοντας τον δρόμο…

-Ευτυχώς! Τα καταφέραμε! Βρήκαμε θέση στο πλοίο της «ελπίδας»… Θα φύγουμε, θα γλυτώσουμε από την πείνα, τον πόλεμο… Θα έχουμε ένα καλύτερο μέλλον…

-Μαμά πεινάω! Πάνε δυο μέρες που φύγαμε από το λιμάνι της πατρίδας μας…

Πάνε δυο μέρες που κρυβόμαστε στριμωγμένοι στα «σκουριασμένα σπλάχνα» αυτού του πλοίου… Πότε θα φτάσουμε;

-Κάνε κουράγιο Φατιμέ, αγκάλιασε τον αδερφό σου τον Αϊλάν,  μη φοβάστε!

Εμείς τουλάχιστον είμαστε προφυλαγμένοι από το τα στοιχειά της θάλασσας και το αγιάζι της νύχτας… Σκέψου τον πατέρα σου, που είναι έξω με τους άλλους άντρες, τους άλλους πατεράδες εκτεθειμένοι στο κρύο, στη βροχή, στη ζέστη, ο ένας πάνω στον άλλο στοιβαγμένοι σαν «σακιά»…

– Μαμά, άκουσα που φώναξαν από «πάνω» ότι μας «φυλάνε», ότι μας προσέχουν ότι έχουν στείλει ένα αεροπλάνο, σαν μεγάλο παιγνίδι… αυτό που το «κουμαντάρεις» από μακριά, με ασφάλεια…

– Φατιμέ μου, μας «προσέχουν»… μας προσέχουν όπως προσέχει ο κυνηγός το θήραμά του, για να επέμβουν την κατάλληλη στιγμή. Όπως έκαναν το 2011 που κατάστρεψαν τη χώρα μας όταν ο Άγγλος πιλότος άφηνε την κούπα με το τσάι του και έπιανε το μοχλό του βομβαρδιστικού, όταν ο Γάλλος στρατιωτικός φορώντας την ακριβή του κολόνια, πατούσε το κουμπί για να απελευθερώσει τους πυραύλους του, στοχεύοντας στην καρδιά μας, όταν ο Ιταλός επιχειρηματίας, τρώγοντας της πίτσα του σκεφτόταν τη  «μπίζνα» του με το δικό μας πετρέλαιο, όταν ο αμερικανός διοικητής απολαμβάνοντας τις ρακές του στην λεβεντογέννα Κρήτη, εκεί στη βάση της Σούδας, συντόνιζε το διαμελισμό της χώρας μας…

– Μαμά! Μαμά, νιώθω νερό στα πόδια μου… κρυώνω, φοβάμαι… Ο Αϊλάν τρέμει στην αγκαλιά μου…

– Μη φοβάσαι γλυκιά  μου Φατιμέ! «Φτάσαμε»… Κοιμήσου να ονειρευτείς…

– Όταν «ξυπνήσεις» θα είσαι μια Νηρηίδα  στο Φρέαρ των Οινουσσών… Και ο αδερφός σου, ο μικρός Αϊλάν, θα «ξεκουράζει» το κορμάκι του μπρούμυτα, σε κάποια παραλία της Πελοποννήσου… Θα «ακούσει» τις φωνές από τα χελωνάκια που θα ξεπροβάλλουν από τη ζεστή άμμο, θα τα «δει» να περνάνε μπροστά του «χαιρετώντας τον», οδεύοντας προς το δικό τους ταξίδι στη Θάλασσα της Μεσογείου…

Σήμερα χιλιάδες άνθρωποι θα βγουν στους δρόμους! Χιλιάδες άνθρωποι θα βροντοφωνάξουν το όνομά σου, γλυκιά μου Φατιμέ, το όνομά σου μικρέ μου Αϊλάν!

Θα βροντοφωνάξουν ενάντια  στον πόλεμο που «ξεριζώνει» τα όνειρα των απλών ανθρώπων να ζήσουν, να μεγαλώσουν στο τόπο τους…

Θα βροντοφωνάξουν ενάντια στα κέρδη τους, που σας θέλουν «φτηνό» εμπόρευμα στις «αγορές» της Ευρώπης, φτηνό «κρέας» στα κόκκινα φανάρια του Άμστερνταμ, φτηνούς είλωτες στα χωράφια της Ισπανίας, Ιταλίας, Ελλάδας, Βρετανίας και όπου αλλού ο ιδρώτας και το αίμα σας είναι το «λίπασμα» για τα κέρδη τους…

Θα βροντοφωνάξουν ενάντια στο σάπιο σύστημα, τον καπιταλισμό όπου ο πόλεμος είναι επένδυση και το Κέρδος τους ο υπέρτατος «θεός» αυτών που κυβερνούν τον κόσμο!

Θα βροντοφωνάξουν δυνατά, με όλη τη δύναμη της ψυχής τους,

«Μόνοι τους και Όλοι Μας»

  Σπύρος Ιωαννάτος

Φωτογραφία: Konstantinos Tsakalidis / SOOC