Summer is a state of mind. ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ

Να σας πω κάτι, έτσι εντελώς μεταξύ μας, δεν μου αρέσει το καλοκαίρι, ούτε και σε εσάς αρέσει. Το καλοκαίρι είναι αντικειμενικά σκατά.

Μα καλά, μπορεί να ρωτήσει κάποιος, δεν σ ’αρέσουν οι διακοπές, ο ήλιος, η θάλασσα, τα μπάνια του λαού βρε παιδί μου;

Μισό να εξηγήσω.
Δεν σου αρέσει το καλοκαίρι, αλλά ολόκληρο το σύστημα από την στιγμή που γεννήθηκες σου επιβάλει να σου αρέσει το καλοκαίρι.
Καλοκαίρι ήταν η περίοδος που δεν είχες σχολείο που το μισούσες, καλοκαίρι ήταν η περίοδος που έβλεπες περισσότερο τους γονείς σου γιατί είχαν άδεια από την δουλειά, καλοκαίρι ήταν η περίοδος που περνούσες με τους παππούδες και τους φίλους σου στο χωριό και τέλος καλοκαίρι είναι η περίοδος που ούτε εσύ δουλεύεις.

Το καλοκαίρι είναι το μπισκοτάκι που σου δίνει το καπιταλιστικό σύστημα για να ανακτήσεις την εργατική σου δύναμη και να μαζέψεις δυνάμεις για να σε απομυζήσει ξανά από Σεπτέμβρη.

Αλλά δεν τελειώνει εκεί. Το καλοκαίρι είναι όλο στημένο. Κοίτα πόσο προμοσιον χρειάζεται. Πόσες διαφημίσεις (όλα τα προϊόντα που σέβονται τον εαυτό τους έχουν καλοκαιρινή διαφήμιση με το πόσο καλά περνάνε όλοι σε μια ταβέρνα, ή μια ερημική αμμουδιά), πόσες ταινίες και σειρές να σε βομβαρδίζουν συνεχώς με το πόσο ωραία περνάς το καλοκαίρι με φίλους, ή με το έτερον ήμισυ σε μια ακρογιαλιά (που και να μην έχεις φίλους ή γκόμενα δεν πειράζει, θα βρεις. Καλοκαίρι είναι, ποιος δεν θέλει να χτίσει μια φιλία, ή ένα παθιασμένο καλοκαιρινό ρομάντζο;), τόσα τραγούδια (ω δεν θέλω να αρχίσω καν με τα άθλια ψέματα και την προπαγάνδα που υπάρχουν σε κάτι ψευτοκουλτουριάρικα έντεχνα που τραγουδάνε στις παραλίες) και φυσικά όλοι οι σελεμπριτι και οι ινφλουενσερς ανεβάζουν φωτογραφίες (ακόμα και εκτός σαιζόν) με εμετικούς κλισέ τίτλους “Vitamin Sea”, “Kissed by the sun”, “Take me there” κτλ

Και τελικά γιατί; Τι είναι αυτό που σου πουλάνε;
Αφόρητη ζέστη, κανένας δεν αντέχει τον καύσωνα, ήλιος και κάψιμο που το δέρμα σου πονάει και ταλαιπωρείται όσο τίποτα, πολυκοσμία, συνωστισμός, ή αν θες το κρυμμένο ταβερνάκι, ή την ερημική παραλία να πρέπει να οδηγήσεις στην άλλη άκρη του κόσμου.
Πέντε ευρώ ο φραπές, πενήντα ευρώ στα τζάμπο για αηδίες που δεν θα αντέξουν το καλοκαίρι και άλλα τόσα λεφτά ξοδεμένα ώστε στην τελική να κουραστείς περισσότερο, να μην γεμίσεις μπαταρίες και το μόνο που θα κάνεις είναι να ενισχύσεις την βαριά βιομηχανία της χώρας.

Αλλά θα μου πεις και τι να κάνω; Θέλουν τα παιδιά, πιέζουν οι γονείς, τα πεθερικά, οι φίλοι, ή το άλλο μισό, θα γίνω ο μίζερος, ο γκρινιαρόσαυρος; Δεν μπορώ να μείνω μόνος.

Εντάξει, αυτή είναι ίσως η μόνη κατηγορία που αξίζει την συμπόνια μας.
Γιατί δέχεται την πίεση και την περιθωριοποίηση αυτού του βρώμικου αφηγήματος που λέγεται καλοκαίρι.

Γιατί μπορεί να μην πιστεύεις σε μια θρησκεία, να μην σου αρέσει μια δημοφιλής ταινία, τραγούδι ακόμα και άθλημα και να είναι εντάξει.
Αλλά το πόσο γρήγορα στιγματίζουν κάποιον που λέει ανοιχτά ότι δεν του αρέσει το καλοκαίρι και του φοράνε την ταμπέλα του μίζερου και του αρνητικού, είναι πραγματικά τρομακτικό.

Στο λένε μέχρι και στο όνομα, ΚΑΛΟ-καίρι, αν δεν σ’ αρέσει είσαι αντικειμενικά κακός

Αλλά αν δεν σε πιέζει κανείς, ή ακόμα χειρότερα αν είσαι εσύ αυτός που πιέζει, σκέψου καλύτερα την επόμενη φορά που θα αποφάσεις να αναλώσεις τον πολύτιμο χρόνο, το χρήμα και φυσικά την ζωτική σου ενέργεια στο πιο καλοστημένο και φτιασιδωμένο ψέμα που έχει δημιουργήσει ποτέ η ανθρώπινη ύπαρξη.

Γι’ αυτό λοιπόν εγώ το λέω ανοιχτά.
Μισώ το καλοκαίρι και ό,τι έχει σχέση μ’ αυτό
Άντε και λευτεριά στην Μύκονο!