Συλλαλητήριο για το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» εκ της «Συμφωνίας των Πρεσπών»

Άσχετα από το αν διαδήλωσαν και αυτήν την φορά, ακόμη κι ένα εκατομμύριο «Έλληνες» όλων των κοινωνικών τάξεων, την αντίθεσή τους στο όποιο όνομα συμφώνησε η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να δοθεί στους γείτονες, με αντάλλαγμα μια πρόσκαιρη και fast track αναθεώρηση του Συντάγματος του γειτονικού κράτους -που ως κράτος προήλθε βέβαια από τους αλήστου μνήμης βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, για να μην ξεχνιόμαστε, και που με αίμα αθώων τότε ξαναχαράχτηκαν τα βαλκανικά σύνορα μέσω του διαμελισμού της ενιαίας και πάλαι πότε ισχυρής μεν, «κομμουνιστικής» δε, μα ενιαίας εντούτοις Γιουγκοσλαβίας (Νότιας Σλαβίας, εάν μεταφράζω ορθώς)- θέλω να πω τα εξής:

Σε κανένα συλλαλητήριο των σύγχρονων πατριωτών «μακεδονομάχων» δεν έγινε ποτέ λόγος για το ρόλο του ΝΑΤΟ ή για την ανάγκη της στρατιωτικής του ισχυροποίησης και ανακοπής της ρώσικης καθόδου στα Βαλκάνια των μεγαλοϊδεατισμών, της αστικής τάξης της Ρωσίας δηλαδή, μετά την σύσφιγξη των σχέσεων με τη Σερβία μέσω της εγκατάστασης ρώσικων βάσεων -κατά τα πρότυπα των αμερικάνικων- και των ρώσικων πυραύλων, ως μέσο πίεσης, οπότε μάλλον έχει υπάρξει ξανά «μούγκα στην στρούγκα» στην πληροφόρηση των λαών, ένθεν κακείθεν…

Από την άλλη σε ένα ιστορικό επίπεδο υπάρχει όντως πρόβλημα με έθνη ή γλώσσες, αλλά θεωρώ πως δεν είναι αυτό το μείζον πρόβλημα τώρα. Αυτό είναι ένα ζήτημα ιστορικό, υπαρκτό, που όμως δεν είναι ή μάλλον δεν πρέπει να είναι σε θέση να υφίσταται ως πυρήνας διεκδικήσεων. Κάτι τέτοιο απλά προμηνύει πολεμικές συγκρούσεις «για τη σκιά του δέντρου», δηλαδή για τα συμφέροντα του δυνατότερου εκμεταλλευτή, μέσω του «διαίρει και βασίλευε».

…Ή «Ό,τι δε μπορούμε να πουλήσουμε με το ειρηνικό εμπόριο, το πουλάμε και κερδίζουμε απ’ την πώλησή του μέσα από τον πόλεμο» θα μπορούσε να ’ναι το σύγχρονο ιμπεριαλιστικό καταστάλαγμα των σημερινών Αστών, όπως και των προγόνων της τάξης τους.

Τα διαφορετικά έθνη υπάρχουν πράγματι ιστορικά, όπως και κάθε είδους διαφορετικότητα σε όλον τον πλανήτη, μόνο που παραβλέπεται σχεδόν πάντα ο επιβεβλημένος από την άρχουσα τάξη και ιδεολογία, ταξικός διαχωρισμός. Τα έθνη ως διαφορετικές υπάρξεις του ενός και αδιαίρετου ανθρώπινου γένους, βιολογικά, μπορεί μεν να είναι διαφορετικά ως προς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους (έθνος, γλώσσα, συνήθειες κλπ.), όμως δεν παύουν μες στη Βιομηχανική Εποχή, να είναι εξίσου κι αυτά πολυκερματισμένα και διαχωρισμένα σε δυο κοινωνικές τάξεις πάλι, όπως και στην περίοδο της Φεουδαρχίας. Την τάξη δηλαδή των λίγων εκμεταλλευτών και την δική μας τάξη, των πολλών εκμεταλλευομένων (πληβείοι, δουλοπάροικοι, εργάτες, και πάει λέγοντας…)

Άρα οι λαοί της βαλκανικής στην τελική, όντως εκμεταλλευόμενοι και ξέροντας πως τα διαφορετικά επιμέρους εθνικά ή γλωσσολογικά χαρακτηριστικά τους είναι χρήσιμα εργαλεία στα χέρια και στις ιμπεριαλιστικές ορέξεις των δυναστών τους, πρέπει όντως να συγκρουστούν, όχι μεταξύ τους ως λαοί για γλώσσα ή έθνος κλπ. αλλά εναντίον όλων των δυναστών τους είτε ντόπιων, είτε ξένων, ως η ανθρώπινη εκμεταλλευόμενη τάξη, ίδια σε όλον τον πλανήτη Γη.

Το Κεφάλαιο, που δεν έχει πατρίδα, παρά μόνο το Κέρδος είναι ο μόνος εχθρός όλων των λαών. Και επιτίθεται λυσσασμένα στους πιο αδύναμους ακριβώς επειδή ξέρει πως «η Μόνη Υπερδύναμη Είναι Οι Λαοί». Οι Λαοί που εκμεταλλεύεται είναι ο μόνος αντίπαλος, που φοβάται, γι’ αυτό κλωσσάει φίδια.

Οι Λαοί λοιπόν, δεν έχουμε να χωρίσουμε γη, ανωτερότητες ή κατωτερότητες σε εθνικό, γλωσσολογικό ή όποιο άλλο πεδίο ήδη μας ξεγελάνε.

Έχουμε μόνο να μοιραστούμε μια καλύτερη ζωή χωρίς εκμετάλλευση και δίχως πολέμους των Αστών.