Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ και οι κοκορομαχίες που τη συνοδεύουν
Η συμφωνία αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που δόθηκαν οι σχετικές οδηγίες και εντολές από τον υπερατλαντικό σύμμαχο, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το βασικό πρόβλημα που λύνει η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ είναι η ικανοποίηση του αιτήματος των αμερικανών και των συμμάχων ευρωπαίων να ανοίξει ο δρόμος για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και για την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και για να προωθηθούν οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ στην περιοχή των Βαλκανίων. Αυτό ήταν το ζητούμενο της διαπραγμάτευσης και σ’ αυτό ανταποκρίθηκαν οι δύο κυβερνήσεις και κατέληξαν στη συμφωνία.
Όσον αφορά στην ονομασία, η λύση που προσφέρει η συμφωνία αυτή στο πλαστό αυτό πρόβλημα που θα μπορούσε και να μην υπάρχει καν, αν δεν το είχε δημιουργήσει θέτοντάς το ο ελληνικός εθνικισμός του ανιστόρητου, παράλογου και αλυτρωτικού «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», σε συνδυασμό με το γεγονός πως η συμφωνία αφήνει ανοιχτό το ουσιαστικό ζήτημα αν υπάρχει ή όχι «μακεδονική εθνότητα», καθιστά τη συμφωνία αυτή επιβλαβή για τη χώρα μας και το λαό της, γιατί εκτός της διευκόλυνσης που παρέχει σε επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, αφήνει ανοιχτό το ζήτημα της «μακεδονικής εθνότητας», συντηρεί και ενισχύει τους εκατέρωθεν εθνικισμούς παρέχοντας με τον τρόπο αυτό στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα δυνατότητες αξιοποίησης, αντίστοιχες με τις δυνατότητες που είχαν τώρα με την ονοματολογία, για να προωθήσουν μελλοντικές επιδιώξεις και μελλοντικούς σχεδιασμούς τους.
Η συμφωνία αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που δόθηκαν οι σχετικές οδηγίες και εντολές από τον υπερατλαντικό σύμμαχο, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και επιπλέον, το συγκεκριμένο περιεχόμενο της συμφωνίας ήταν κι αυτό ουσιαστικά προδιαγεγραμμένο, δεδομένου πως η αντιπαράθεση που είχε προηγηθεί επικέντρωνε στο ζήτημα της ονομασίας. Με άλλα λόγια, εφόσον οι δύο κυβερνήσεις ήταν υποχρεωμένες να καταλήξουν οπωσδήποτε σε κάποια συμφωνία, το περιεχόμενό της με βάση όσα είχαν προηγηθεί, δεν μπορεί παρά να ήταν λίγο-πολύ αυτό στο οποίο κατέληξαν. Τούτων δοθέντων, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ποιο είναι το νόημα των συζητήσεων και αντιπαραθέσεων που διεξάγονταν και διεξάγονται σε επίπεδο κομμάτων, πολιτικών δυνάμεων, μέσων μαζικής ενημέρωσης, δημοσιογράφων, αρθρογράφων και διαφόρων «ειδικών» για τη συμφωνία και για τις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν για να επιτευχθεί. Το θέμα για όλους αυτούς, καθώς και πιο συγκεκριμένα για τους διάφορους υποστηριχτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους αντιπολιτευόμενους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ καθώς και για τους κάθε λογής εθνικιστές ήταν και είναι αποκλειστικά και μόνο τα πολιτικά οφέλη στα οποία προσβλέπουν στηρίζοντας ή απορρίπτοντας τη συμφωνία αυτή και όχι η ίδια η συμφωνία καθεαυτή ως εθνικό ζήτημα.
Προκόπης Κωφός
