Συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο: ο τρίτος δρόμος… ο λογικός

Στις 22 Νοεμβρίου του 2019 είχαμε γράψει, στηλιτεύοντας κείμενο του Θανάση Μαυρίδη – εκδότη του Φιλελεύθερου και διευθυντή του liberal.gr – πως «οι υπέρμαχοι της καπιταλιστικής ασυδοσίας έχουν μεγάλη πλάκα όταν υπερασπίζονται τις «ιερές αγελάδες» του νεοφιλελευθερισμού. Θα είχαν ακόμη μεγαλύτερη πλάκα, αν όλα αυτά που πρεσβεύουν δεν επηρέαζαν καθημερινά τις ζωές μας».

Δεν αλλάζουμε λέξη από όσα είχαμε γράψει τότε, αντίθετα τα προσυπογράφουμε με ακόμα μεγαλύτερη ζέση, αφού ο κύριος Μαυρίδης επανήλθε σήμερα το πρωί, λέγοντας, μεταξύ άλλων, στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ πως «το 2013-2014 αν θυμάμαι καλά, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεκίνησε μια συζήτηση για να υπάρξει μια συνεκμετάλλευση συνολικά όλων των κοιτασμάτων στη Μεσόγειο. Δεν βρήκα κάτι κακό τότε, ούτε και σήμερα βρίσκω κάτι κακό».

Ύστερα, αναρωτήθηκε τελείως φυσικά, με έκδηλη την απορία, αν πρέπει να αποκλείσουμε την Τουρκία ως συμμέτοχο στη Μεσόγειο και ολοκλήρωσε την «σκέψη» του – την εμβριθή και περισπούδαστη βεβαίως, βεβαίως – λέγοντας πως θεωρεί «πως η λέξη συνεκμετάλλευση είναι αρκετά δαιμονοποιημένη».

«Η συνεκμετάλλευση θα είναι η τελική λύση, όπως συμβαίνει παγκοσμίως με όλες τις χώρες που έχουν κοιτάσματα σε περιοχές που συνορεύουν», είχε γράψει ο κύριος Μαυρίδης στις 9 Δεκεμβρίου, εκπέμποντας τόση σιγουριά, που μας έκανε πραγματικά να αναρωτιόμαστε από που πήγαζε…

Πάντως, στις 15 Μαΐου του 2019, πριν τις εκλογές δηλαδή, ο Μάνος Καραγιάννης, καθηγητής Διεθνούς Ασφάλειας στο King’s College London, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο liberal.gr, όπου, είχε αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Το πρώτο βήμα για αλλαγή συνόρων αποτελεί η στρατηγική της Τουρκίας για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο».

Απ’ ότι φαίνεται, ο κύριος Μαυρίδης δεν συμφωνούσε με αυτές τις απόψεις, απλώς τις αναπαρήγαγε στο site του, επειδή είναι «λάτρης» της πολυφωνίας και της διαφορετικότητας. Εκτός κι αν συμβαίνει κάτι άλλο: ο κύριος Μαυρίδης να έχει άλλες απόψεις πριν και άλλες μετά τις εκλογές.

Εμείς, επειδή δεν γνωρίζουμε ειλικρινά τι πραγματικά συμβαίνει, θα αρκεστούμε απλώς σε αυτό που είχαμε γράψει στις 22 Νοεμβρίου: Καληνύχτα κύριε Μαυρίδη… και καλά Χριστούγεννα.