Τα πρωτόκολλα της κόλασης

Το πρώτο μου «ενήλικο» δημοσιογραφικό ρεπορτάζ – άρθρο, πίσω στο 1977, αφορούσε ένα διεθνές πρωτόκολλο – κωδίκελλο ηθικής για τη γενετική επιστήμη. Τότε η παρέμβαση στο DNA εργαστηριακά ήταν πρωτοποριακή και στα σπάργανα, κι εδώ δημοσιογραφικά λίγους συγκίνησε, λιγότεροι το κατάλαβαν, αλλά ευτυχώς πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται. Ελάχιστα χρόνια μετά, μόλις το 1983, ασχολήθηκα με «το AIDS ως όπλο» ιατρικής χειραγώγησης μαζών, σε επίπεδο πολιτικής τρομοκράτησης, ερευνητικής εμπορευματοποίησης, κοινώς πως άθλιας καπιταλιστικής προπαγάνδας περί την υγεία. Έκτοτε κατά καιρούς, πολύ περήφανη γι’ αυτές τις απόπειρες, έχω καταπιαστεί με έρευνες για την εμπορευματοποίηση της επικερδούς «θρησκείας του σώματος», που σήμερα τη λένε «φίτνες»… Και δεν παραθέτω, με το συμπάθιο, τους τίτλους των ερευνών μου, δημοσιογραφικούς πάντα, παρά μόνο για να εξηγήσω πως, σύντροφοι, σαράντα και χρόνια μετά, δεν χωράει ακόμα ο νους μου ότι: Η καπιταλιστική διαστροφή, ο επιστημονικός εκμαυλισμός, η άγνοια και η απάθεια τεράστιων μαζών, κυρίως μετά την εκφυλιστική εκμετάλλευση από τους αστούς της λεγόμενης πτώσης του υπαρκτού…, θα κατέληγαν στον διαστρεβλωμένο λαϊκισμό, να μεταφέρεται η ευθύνη κρίσιμων επιστημονικών αποφάσεων απ’ τους γιατρούς στους ασθενείς!…

Είμαστε στην εποχή λοιπόν που, για να το πω όσο πιο απλά και χοντρά γίνεται, ο γιατρός πολύ σύντομα και εδώ – ήδη συμβαίνει αλλού – θα ρωτάει τον ασθενή: Θες να σου σώσω τη ζωή; Θες να σε ανακουφίσω από τον πόνο; Το βρίσκεις χρήσιμο; Αποτελεσματικό; Το αντέχει η τσέπη σου; Και να το αντέχει, μήπως δεν πρέπει να υποστείς τόσες ταλαιπωρίες για σχετικά λιγότερες πιθανότητες να ζήσεις;

Ξέρω ότι ακούγεται απίστευτο. Το συνοψίζω στο φρικτό δίλημμα που ήδη στις ΗΠΑ, στη Γερμανία κι ίσως αλλού, που δεν το ‘ψαξα ακόμη, σε σοβαρές ιατρικές πράξεις, οι γιατροί ακολουθούν πρωτόκολλο, σύμφωνα με το οποίο ο ασθενής πρέπει να απαντήσει στην ερώτηση «να σε ταλαιπωρήσω για να σε σώσω ή προτιμάς να αποφύγεις την ταλαιπωρία;». Ψυλλιάστηκα εδώ και μερικά χρόνια γι’ αυτή την πραγματικότητα που έρχεται, βλέποντας να περνάει το «μήνυμα» σε αμέτρητες ιατρικές σειρές και ταινίες στην τηλεόραση. Και μετά η ταινία έγινε πραγματική ζωή. Πρόσφατα γιατρίνα συνοδεύει την μάνα της στη Γερμανία για αλλαγή χαλασμένου βηματοδότη, η τοποθέτηση του οποίου είχε γίνει εκεί. Επιτόπου αποδεικνύεται ότι δεν έφταιγε ο βηματοδότης, αλλά η βλάβη που της είχαν προξενήσει στην αρχική τοποθέτηση, και η γυναίκα μαρτύρησε δυο χρόνια. Πριν τη βάλουν στο χειρουργείο, της δίνουν να υπογράψει χαρτί που λέει: Υπάρχει μικρή πιθανότητα να πάθετε ανακοπή κατά την επέμβαση. Θέλετε να σας ανατάξουμε ή να σας αφήσουμε νεκρή;

Περιττό να πω ότι η γιατρίνα άρπαξε από τον λαιμό τον ερωτώντα, έγινε επεισόδιο κ.λπ. κ.λπ., η γυναίκα σώθηκε κι εγώ έμεινα με την απορία την εξής: Πόσο θα πάρει για να βγει ευρωπαϊκή Οδηγία με βάση διεθνές πρωτόκολλο και φερετζέ «τα δικαιώματα του ασθενούς στην ελεύθερη βούληση», που θα ισχύσει σ’ όλες τις καπιταλιστικές χώρες και της Δύσης και της Ανατολής; Θεωρώ ότι αυτό θα συμβεί και εδώ στα αμέσως ελάχιστα επόμενα χρόνια. Ήδη διεθνείς ασφαλιστικοί κολοσσοί, αυτή καθαυτή η βαριά βιομηχανία της παραγωγής πανάκριβων σωτήριων θεραπευτικών επεμβάσεων και μεθόδων, αλλά και οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες προετοιμάζουν με σεμινάρια τους πωλητές των… προϊόντων και υπηρεσιών τους, με χειρουργική ακρίβεια, ώστε να πείθουν τους πάσχοντες να μη χαλαλίζουν τη ζωή τους για να τη διατηρήσουν!

Αυτή είναι η επιτομή του σκανδαλώδους «υγιούς» καπιταλισμού, εκατομμύρια σκάνδαλα τύπου ωχριούσας NOVARTIS, συμπυκνωμένα στην εμπορευματοποίηση της Υγείας.

Υ.Γ. Το ποιητικό δοκίμιο «ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ, Βωμός και Ασκληπιείο» της συντρόφισσας Μαριάνθης Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή ίσως είναι η καλύτερη πολιτισμική και πολιτική απάντηση και για επιστήμονες γιατρούς και για ασθενείς, που θέλουν να αντισταθούν στον «μενγκελισμό» της καπιταλιστικής προσέγγισης της Υγείας του Λαού. Διαβάστε το…

Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 23 – 24/11/2019