Τα Βρασνά κι ο βραχνάς της ξενοφοβίας

Οι κάτοικοι των Βρασνών, συγκεκριμένα οι μερικές εκατοντάδες ρατσιστών της κωμόπολης του Δ. Θεσσαλονίκης, που πάντως φαίνεται να έχουν την πλήρη κατανόηση του δημάρχου Βόλβης, ο οποίος είχε λέει “προειδοποιήσει τους αρμόδιους”, “νίκησαν”. Δεν τους ζητήθηκε να βοηθήσουν λίγες εκατοντάδες προσφύγων, δεν τους ζητήθηκε να τους “πάρουν στα σπίτια τους”, ούτε καν να τους συμπαθήσουν, απλά και μόνο να τους ανεχθούν στα ξενοδοχεία. Οι ιδιοκτήτες των οποίων εντέλει προτίμησαν, παρά τη δελεαστική για εκείνους προοπτική να βγάλουν κέρδος τους νεκρούς τουριστικά χειμερινούς από το δράμα τους, να τα κρατήσουν κλειστά για να μην τα σπάσουν με τους συγχωριανούς τους.  Εξάλλου θα ξαναγεμίσουν ασφυκτικά το καλοκαίρι από Βαλκάνιους κυρίως τουρίστες, ανάμεσά τους πολύ Βορειομακεδόνες, που οι ντόπιοι θα υποδεχτούν με ψεύτικα χαμόγελα, βρίζοντας παράλληλα στα καφενεία για το “ξεπούλημα της Μακεδονίας μας”.

Η αστυνομία, που σε άλλα χωριά, κάποια χιλιόμετρα πιο πέρα στο διπλανό νομό της Χαλκιδικής, δε δίσταζε να συλλαμβάνει και να καταστέλλει πολίτες επειδή διαφωνούσαν με “χρυσοφόρους” επενδυτές, έκανε πίσω, με τους πρόσφυγες να υφίστανται και νέα πολύωρη ταλαιπωρία μέχρι να μεταφερθούν στη Χαλκίδα. Η δικαιολογία που προβάλλουν οι “αγανακτισμένοι”, είναι πως ήδη στην περιοχή τους φιλοξενείται κάποιος αριθμός προσφύγων κι έχουν “παρατηρηθεί κρούσματα παραβατικότητας”. Η λογική της συλλογικής ευθύνης στα καλύτερά της. Ας μην ανησυχούν ωστόσο. Δε θα αλλοιωθεί ο πατρογονικός πολιτισμός τους, ένας πολιτισμός μισαλλοδοξίας και ρατσισμού που μετρά κοντά έναν αιώνα ζωής. Κι αν αυτό θεωρείται αυθαίρετο τσουβάλιασμα – για το οποίο ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από τους υπόλοιπους κατοίκους των Βρασνών – αρκεί να δει κανείς τι ακριβώς αναφέρει το καταστατικό του τοπικού “Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου:

Βρασνά: κυνηγάμε πρόσφυγες εδώ κ 100 χρόνια. Τα μέρη κ τα χρώματα αλλάζουν, εμείς παραμένουμε pic.twitter.com/GYoVom3A21

— sfyrodrepano (@sfyrodrepano) October 23, 2019

Από τους “τουρκόσπορους” και τις “παστρικές” του ’22 στους “λαθροεισβολείς” του 2019 μια Ευρωπαϊκή Ένωση δρόμος. Φυσικά ανάλογες ή και χειρότερες αντιδράσεις – όπως δίκες σε βάρος εκπαιδευτικών που υπερασπίστηκαν την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων-είδαμε και σε περιοχές με άλλες ιστορικές παραδόσεις, οι οποίες παράλληλα βέβαια έχουν να επιδείξουν και συγκλονιστικές ιστορίες ανθρωπιάς και αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Ούτε βέβαια θα λυθεί το θέμα του ρατσισμού με επίκληση στο συναίσθημα ή ηθοπλαστικά κηρύγματα.

Χωρίς να απαλλάσσεται κανένας ρατσιστής και φασίστας από τις ατομικές του ευθύνες, δεν αρκεί η αυτονόητη απαξία απέναντί τους. Αλλά χρειάζεται και συνολική κι έμπρακτη εναντίωση στις κυβερνητικές κι ευρωενωσιακές αντιμεταναστευτικές πολιτικές, που βλέπουν τους δυστυχισμένους που παράγει ο ιμπεριαλισμός, τον οποίο όλοι μαζί στηρίζουν, πότε ως φθηνή εργατική δύναμη και πότε ως ενοχλητικό βάρος, το οποίο πετούν ως μπαλάκι από εδώ κι από εκεί, σε ξενοδοχεία, διαμερίσματα, ή ακόμα χειρότερα, σε κολαστήρια τύπου Μόριας.

Το μόνο σίγουρο είναι πάντως πως στα Βρασνά, πέραν από τις γαλάζιες σημαίες που κερδίζουν οι παραλίες τους κάθε χρόνο, αξίζει να υψωθεί φέτος κι εκείνη της Κου-Κλουξ-Κλαν.