Θα μιλάς μόνο όταν βολεύει(ς).

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου, γιατί νομίζω πως θα ‘ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο, με έναν ψιθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λεει: ΜΙΛΑ!…

Αζίζ Νεσίν

 Το ημερολόγιο γράφει Δεκέμβρης του 2017. Πάνω από ογδόντα χρόνια μετά την εμφάνιση του φασισμού, την άνοδό του στην εξουσία και ό,τι την ακολούθησε. Θα υπέθετε λοιπόν κανείς, πως είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο ναζισμός ήταν ένα εγκληματικό καθεστώς για όλη την ανθρωπότητα και για τον ίδιο το λαό της Γερμανίας. Κι όμως, αν επιχειρήσει κανείς σήμερα να φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ για τα εγκλήματα του ναζισμού θα λάβει μηδενική ανταπόκριση από επίδοξους χορηγούς, φεστιβάλ, κρατική μηχανή, αν δεν συμπεριλάβει την εξίσωση των εγκλημάτων με αυτών της «άλλης πλευράς». Ταινίες, ντοκιμαντέρ και παραστάσεις που αναδεικνύουν την περιβόητη θεωρία των δύο άκρων, επιχορηγούνται, προωθούνται κι επιδοκιμάζονται από το σύστημα.

Γινόταν κάτι τέτοιο άραγε πριν κάποια χρόνια που τα γεγονότα ήταν ακόμη πιο κοντινά στις μνήμες; Ήταν τέτοια η επανεμφάνιση του ναζισμού σε χώρες που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθερες και δημοκρατικές; Σίγουρα θα γινόταν ως ένα βαθμό. Παρόλα αυτά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το εξής στο σύστημα. Όσο περισσότερο σαπίζει, τόσο περισσότερο θα προστατεύει τον εαυτό του. Μπροστά στην ενδεχόμενη κατάρρευσή του, θα επικαλεστεί ό,τι είναι δυνατό για να πείσει ότι δεν γίνεται αλλιώς. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος κι αν υπήρξε ήταν κι αυτός σάπιος, ήταν κι αυτός εγκληματικός.

Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, να στηλιτεύεται και να διαπομπεύεται όποιος τολμά να επισημάνει τη βρωμιά του συστήματος. Αν είσαι καλλιτέχνης έχεις πάνω από όλα χρέος να μη μιλάς, θα στέκεσαι, θα στήνεσαι, θα πουλάς, αλλά δεν θα μιλάς! Αν τύχει και μιλήσεις, θα πρέπει να βολεύεις! Τότε, φυσικά και θα μιλήσεις, θα σε προωθήσει το ίδιο το σύστημα, ως καλό οικογενειάρχη, επιτυχημένο, που φοβάται για την χώρα του του σε περίπτωση που η καλή Ε.Ε. θυμώσει και την αφήσει μόνη! Βολεύει επίσης να μιλάς, αν αναλύεις τίποτα μπλεγμένες θεωρίες συνωμοσίας περί πυραμίδων με εξωγήινους και στα ενδιάμεσα πετάς και καμία σπόντα για τους καλούς χρυσαυγίτες.

Βολεύει να ανεβάζεις παραστάσεις όταν αντί για τη σβάστικα τοποθετείς ένα σφυροδρέπανο και αφήνεις να εννοηθεί ότι ο συμβολισμός είναι ο ίδιος. Ακριβή παραγωγή, αμέτρητα κοστούμια, τεράστια προβολή από τα μήντια και στην πρώτη σειρά οι αγαπημένοι σου πολιτικοί προστάτες!

Βολεύει να γυρίζεις μια ταινία με θέμα τον εμφύλιο και να κρατάς ίσες αποστάσεις, να συγκινείς , να μιλάς για «αδερφό που σκότωνε αδερφό», για ένα τυχαίο τάχα αιματοκύλισμα που οφειλόταν στους ‘μοβόρους συμμορίτες. Αν τολμήσεις να γυρίσεις κάτι άλλο, θα το πληρώσεις μόνος σου και θα παίζεται στις αίθουσες 4-6 το απόγευμα. Όσο λιγότεροι τον δουν τόσο καλύτερα.

Είσαι σκιτσογράφος και θες να πλουτίσεις; Θα φτιάχνεις ωραιότατα «ισαποστασίτικα» σκίτσα, θα παρομοιάζεις τους πρόσφυγες με σκουπίδια, θα εξισώνεις εγκλήματα με αντιδράσεις, θα στέκεσαι πάντα απέναντι από το πλευρό του λαού και το σύστημα θα σε ανταμείψει.

Το θετικό και το ωραίο μέσα σε όλο αυτό το ίσως τρομακτικό που ζούμε είναι ότι παρά την προσπάθεια φίμωσης και απομόνωσης κάποιοι άνθρωποι μιλούν και θα μιλούν, πράττουν και θα πράττουν!