Θαμμένος μπρούμυτα

«Καταστροφική η micro-mega πυρκαγιά», «είμαστε ικανοποιημένοι με τον τρόπο δράσης», «πάνω από 100.000 καμένα στρέμματα», «κάθε χρόνο προσπαθούμε να γίνουμε και καλύτεροι» (δηλώσεις με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές του 15 Αυγούστου στην Αττική).

Το 2011, σε ένα άλμπουμ που είχε κυκλοφορήσει τότε, ο Totem είχε γράψει και ένα τραγούδι που λεγόταν «θαμμένος μπρούμυτα». Θυμάμαι τον προβληματισμό που μου είχε προκαλέσει το περιεχόμενο του τραγουδιού και την προσπάθεια να ερμηνεύσω τους στίχους που τότε έμοιαζαν ασύνδετοι και αλλοπρόσαλλοι.

Η απορία ήταν αν το περιεχόμενο είναι σατυρικό ή αν έβγαζε μια θλίψη. Έπρεπε άραγε να δημιουργεί χαρά που όλο αυτό το ταξίδι και όλο αυτό το σκάψιμο θα πήγαινε στράφι ή απελπισία, καθώς ούτε και μετά  θάνατον δεν θα καταφέρουμε να βρούμε ηρεμία.

Στο σήμερα, όμως, γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται περί επιλογής!

Είναι επιλογή του καθενός πώς θα μεταφράσει και που θα εστιάσει  μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν. Εμένα για παράδειγμα δεν με απασχολεί ο υπολογισμός της διανυσματικής συνάρτησης στροβιλισμού της φλόγας. Η μέτρηση των φολίδων της, ή η  να απαρίθμηση των καμένων στρεμμάτων, περιουσιών, χαμένων ζωών, καταλήγοντας στην σύγκριση για το ποιος μας κατέστρεψε περισσότερο. Θέματα που προβάλλονται καθημερινά μέσω Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ή Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

Επίσης θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς και αποπροσανατολιστική την σύγκριση που στήνεται καθημερινά σχετικά με το με ποια κυβέρνηση είχαμε περισσότερους νεκρούς. Συζητήσεις τέτοιου τύπου και περιεχομένου δημιουργούν μια εξοικείωση με την εξαθλίωση, καλλιεργώντας την αμαχητί αποδοχή της μοίρας, για να μπορούμε να προχωρήσουμε σε έναν πιο αδιαμαρτύρητο θάνατο.  Το θέμα είναι να συζητάμε πώς θα καλυφθούν πιο ολοκληρωμένα οι σύγχρονες ανθρώπινες ανάγκες, όχι το πώς θα εξαθλιωθούμε λιγότερο. 

Είναι λοιπόν θέμα επιλογής, και στο σήμερα η επιλογή είναι μια: Ο Σοσιαλισμός! 

Γιατί είναι το μόνο σύστημα που είναι πραγματικά ανθρωποκεντρικό. Που η ανθρώπινη ζωή αποκτά πραγματικά αξία. Που οι επιστήμες στοχεύουν στην κάλυψη των σύγχρονών αναγκών και στην βελτίωση του τρόπου ζωής, χωρίς την λογική κόστους-οφέλους. Που εξαλείφονται οι ταξικές αντιθέσεις, μέσω ενός καθολικού κεντρικού σχεδιασμού που δεν επιτρέπει κοινωνία πολλαπλών ταχυτήτων. Που μπορούμε όλοι να ζήσουμε ευτυχισμένοι, χωρίς να στερούμαστε.

Όποιος αυτά τα θεωρεί ουτοπικά και προσπαθεί να εκλογικεύσει αυτά που ζει στο σήμερα, έχει αποδεχτεί και το είδος της ταφής του. Ο ενστερνισμός της λογικής πως η αποτελεσματική επίλυση των προβλημάτων του θα πραγματοποιηθεί μέσω της  εναλλαγής κυβερνήσεων, απλά τον έκανε συνέταιρο με τον εκάστοτε δήμιό του. Έτσι ώστε να δημιουργείται η αυταπάτη ότι έχει λόγο στην καθημερινή του κακοποίηση, χωρίς όμως να μπορεί να την σταματήσει.

Η οργανωμένη διεκδίκηση, λοιπόν, με την σειρά της, μας απλώνει το χέρι για να σηκωθούμε μαζί. Μέσα από την καθημερινή πάλη, μέσα από το ΚΚΕ! Ήρθε η ώρα εμείς να πάρουμε την εξουσία!

Για να μην κληθούμε ξανά να απαριθμήσουμε απώλειες, ελλείψεις, νεκρούς, πυροσβέστες, καναντέρ. Για να μην κληθούμε ξανά να κάνουμε τις ίδιες συζητήσεις. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε σε μία κοινωνία στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων.

Υστερόγραφο:

Μπορεί η φωτιά στην Αττική να έσβησε εδώ και μέρες, αλλά αυτό δεν αναιρεί όλες τις υπόλοιπες που καίνε στο διάβα τους αυτήν την στιγμή.

Επίσης σας παραθέτω το τραγούδι του Totem και αναμένουμε την γνώμη σας: