«Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική…»

Στις 9 Φεβρουαρίου σε όλον τον κόσμο γιόρτασαν την ελληνική γλώσσα.

Εμείς, ως Έλληνες, στην ίδια μας τη χώρα πώς γιορτάσαμε τούτη τη μέρα;

Τι αποκόμισαν τα παιδιά μας απ’ αυτήν;

Και αν δεχτούμε πως μας διέφυγε η Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας, τι κάνουμε γι’ αυτήν στην καθημερινότητά μας;

Περιοδικά, έντυπα, οθόνες, πινακίδες καταστημάτων, γραπτός και προφορικός λόγος ένα χαρμάνι από λέξεις με προεξάρχουσες τις αγγλικές. Ένα διαρκές ξέφτισμα με τα ξέφτια  να τυλίγονται ανενόχλητα στα ίδια μας τα δάχτυλα…

Και βέβαια χρειάζεται μια κοινή γλώσσα για να διευκολύνεται η επικοινωνία σ’ αυτό το ασύνορο πλέον πάρε δώσε. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως θ’ αντικατασταθεί αυτή η πανέμορφη και περιεκτική  γλώσσα μας με μιαν άλλη.

Γιατί air conditioning και όχι κλιματισμός;

Γιατί sorry και όχι συγγνώμη;

Γιατί breakfast και όχι πρωινό;

Γιατί outfit και όχι ντύσιμο;

Γιατί break και όχι διακοπή, διάλειμμα;

Γιατί meeting και όχι συνάντηση, σύσκεψη;

Γιατί debate και όχι συζήτηση; (γιατί το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι..;)

Για να είμαστε… “in” και όχι μέσα;

Ή για ν’ αποδείξουμε την πολυμάθειά μας, όταν αγνοούμε βασικά πράγματα, όπως παραδείγματος χάριν τον ρόλο της Αγγλίας στις μεγάλες Ιστορικές στιγμές της Ελλάδας;

Χρύσα Μπαΐρα