Το άρλεκιν μιας ερωτευμένης πολιτεύτριας

Ας παραδεχτώ πρώτα τις δικές μου προκαταλήψεις, πριν καταπιαστώ με το αυτοπροβαλλόμενο άρλεκιν story αυτής της χαριτόβρυτης πολιτεύτριας Αχτσιόγλου: Απεχθάνομαι όλες τις ροζ ιστορίες κι όλους τους τύπους των ηρώων και των ηρωίδων τους, όταν τους συναντώ στη λογοτεχνία και στη ζωή. Δυστυχώς, όμως, οι φανατικοί αναγνώστες τέτοιων ιστοριών που εμφορούνται συνήθως κι από αντίστοιχες ιδεολογίες είναι μια τεράστια κοινωνική συνομοταξία. Το ροζ εμπόρευμα των άρλεκιν ερωτικών ιστοριών «πουλάει» και διαβάζεται μετά πάθους και δακρύων από πλήθος, κυρίως αναγνωστριών. Γι’ αυτό και η αντίστοιχη ερωτική δημοσιογραφία ασχολιέται επιτυχώς, στον τύπο και στην τηλεόραση, με τα κουτσομπολιά περί πεών και αιδοίων, αδιαφορώντας επιδεικτικά για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο.

Τα παραπάνω φαίνεται ότι τα έχει αντιληφθεί η πολιτεύτρια της αστικής αριστεράς Αχτσιόγλου, οπότε αποπειράθηκε προεκλογικά να αποστρέψει το βλέμμα των ψηφοφόρων από τα όσα διέπραξε ως υπουργός εργασίας σε βάρος των εργαζομένων και να το κατευθύνει στα ερωτικά της με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κανονικά, θα πρέπει να αναμένει κανείς να κινηθεί ένα πλήθος λάιτ πορνογράφων της παραπάνω δημοσιογραφίας και να καταπιαστεί στις λίγες ημέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές της 7ης Ιούλη με το love story αυτής της κυρίας και του ερωτικού της συντρόφου Τζανακόπουλου, ο οποίος διέπρεψε στο ρόλο της αποπλάνησης του λαού. Ξέρουν και αυτή και εκείνος ότι η μεγάλη πλειονότητα τούς θεωρεί συνεργούς και συμμέτοχους μιας αντιλαϊκής κυβέρνησης. Και μάλλον συμφώνησαν σαν ζευγάρι να προβάλλουν τον έρωτά τους, ώστε όλοι οι εκλογείς που ανήκουν στην πολυπληθή συνομοταξία της άρλεκιν ιδεολογίας να τους κοιτάξουν με συμπάθεια σαν «ερωτευμένους» και όχι ως συνεργούς μιας αστικής αντιλαϊκής πολιτικής.

Φοβάμαι, όμως, ότι τα πράγματα είναι χειρότερα, αν σκεφτεί κανείς τον γελοίο τρόπο με τον οποίο προσπάθησε αυτή η πολιτεύτρια να εκμεταλλευτεί το θέμα της ερωτικής τους σχέσης, αν πράγματι πρόκειται για κάτι τέτοιο, γιατί από επαγγελματίες πολιτικούς και πολιτεύτριες της αστικής αριστεράς όλα να τα περιμένεις. Οι ερωτήσεις που της έγιναν από την RiseTV, σε συνέντευξη 4 λεπτών και 21 δευτερολέπτων, στις 26 Ιούνη 2019, μοιάζουν προσυμφωνημένες:

«Σχέση με πολιτικό θα κάνατε;»
«Έχω σχέση με πολιτικό».
«Να τολμήσω να ρωτήσω κάτι παραπάνω;»

Κι εκείνη, πριν ρωτήσει ο «ανήξερος» δημοσιογράφος τίποτε παραπάνω, βιάστηκε να δώσει μια απάντηση, όχι ερωτική αλλά εκλογική: «Ε, δεν ξέρετε τον Δημήτρη Τζανακόπουλο; Α’ Αθηνών, υποψηφιότητα». Και με το χέρι της έκανε το σήμα της νίκης. Η εικόνα της αυτή μπορεί να φαίνεται γελοία σε μένα και σε κάποιους σαν κι εμένα, αλλά το θέμα είναι πώς φαίνεται στον παραπάνω κόσμο της συνομοταξίας του άρλεκιν, που συγκινείται σφόδρα από τέτοιες παραστάσεις… «Είναι να μην θαυμάσεις μια τέτοια γυναίκα που προβάλλει τον αγαπημένο της και κάνει το σήμα της νίκης για εκείνον;»

Προσέξτε τις συνδηλώσεις: Δεν αγωνίζεται για τον εαυτό της αλλά για τον αγαπημένο της. Κι όποια κάνει κάτι τέτοιο είναι μια θαυμάσια γυναίκα. Και για να κάνει μια θαυμάσια γυναίκα κάτι τέτοιο για κάποιον, σημαίνει ότι αυτός είναι ένας υπέροχος τύπος. Δεν είναι κατάλληλοι ήρωες οι δυο τους για ένα πολιτικο-ερωτικό άρλεκιν; Κι ύστερα, δεν αξίζει αυτή η υπόθεση ένα happy end; Κάπως έτσι…

Η ιστορία, όμως, αυτή έχει κι ένα σασπένς, που δεν το ξέρουν οι πολλοί ψηφοφόροι: εκείνη έχει ήδη εξασφαλίσει τη θέση της στη νέα βουλή, αφού την τοποθέτησαν στη 2η θέση των βουλευτών επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να τρέξει και να προβάλει τον εαυτό της. Ο ήρωάς μας, όμως, κινδυνεύει να μην εκλεγεί, αφού είναι υποψήφιος στη Α’ Αθήνας, τα πράγματα εκεί θα είναι πολύ δύσκολα και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσει άδοξα στην εκλογική μάχη. Γι’ αυτό αγωνίζεται η καημένη και αγωνιά για τον αγαπημένο της, στήνοντας μια φτηνή παράσταση με αποκαλύψεις αποκαλυμμένων από καιρό ερώτων και φωνάζοντας τ’ όνομά του… Γιατί αν δεν εκλεγεί εκείνος, τι θα κάνει η καημένη μόνη της στη Βουλή; Κι ύστερα «τους ξέρουμε τους άντρες…». Αν εκείνος κυκλοφορεί εκτός Βουλής, μήπως μπλέξει με καμιά άλλη και ξεχάσει την ηρωίδα μας; Και τότε, θα καεί το πιο σημαντικό happy end των άρλεκιν ερώτων: εκείνο του γάμου. Δε νομίζετε ότι πρέπει αυτός ο αστός να παντρευτεί αυτήν την εγώ-αγωνίζομαι-για-σένα μικροαστή από τα Γιαννιτσά, που βρίσκεται, μάλιστα, στην κρίσιμη για γάμο ηλικία των τριάντα τεσσάρων ετών;