Το Πολυτεχνείο το μισούν και το φοβούνται 47 χρόνια τώρα

Από χθες ακούμε για ”νομιμότητα”, ”παραβίαση νόμων” και πως ”θέσαμε σε κίνδυνο την Δημόσια Υγεία”. Μα το Πολυτεχνείο, ανόητοι, τιμάται επειδή ήταν εξέγερση ενάντια στους αντιδημοκρατικούς νόμους της Δικτατορίας, δεν θα σταματούσε μπροστά σε έναν αντισυνταγματικό νόμο ο οποίος κουρελιάζει το δικό σας Σύνταγμα και σας αφήνει έκθετους στον ελληνικό λαό.

Ας ξεκινήσουμε απο τα βασικά: Ο νόμος τους για την απαγόρευση των συναθροίσεων απο τις 16 έως και τις 18 Νοεμβρίου ήταν  αντισυνταγματικός. Δεν το λέμε εμείς σαν κομμουνιστές  διαβάστε τα παρακάτω κείμενα:

https://www.lawspot.gr/nomika-nea/enosi-dikaston-ektos-syntagmatikoy-plaisioy-i-apofasi-gia-ti-geniki-apagoreysi-ton

Είναι συνταγματική η απόφαση του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. για απαγόρευση δημόσιων συναθροίσεων; (Άποψη Ι)

Σαν πολιτικός επιστήμονας να συμπληρώσω πως ακόμα και αν ένας νόμος πληροί όλες τις προϋποθέσεις, αν ο λαός το κρίνει διαφορετικά, μπορεί να ανατραπεί με αγώνες στην πράξη. Έχουμε δει νόμους του κράτους να αποσύρονται ή να μην εφαρμόζονται.  Αυτά τα λίγα για να μην ακούει ο λαός ”νόμο” και πιστεύει πως μιλάμε για τις Δέκα Εντολές του Μωϋσή και αν ”παραβιαστούν” θα πέσει η κατάρα του Θεού και θα μας κάψει.

Κοινωνικά συμβόλαια υπογράφουμε σε ένα συνεχές και αδιάλειπτο διάλογο με την εκάστοτε εξουσία. Το ”αποφασίζουμε και διατάζουμε” δεν ανήκει σε δημοκρατίες ακόμα και στις αστικές τους. Αυτά τα λίγα δικαιώματα που υπάρχουν μέσα σε αυτές είναι χάρης στους αγώνες που έδωσαν οι προηγούμενες γενιές απο μας και οφείλουμε να τις κρατήσουμε με νύχια και με δόντια. Ο φασισμός τους δεν πρέπει να περάσει.

Το νόημα του Πολυτεχνείου άλλωστε είναι αυτό επί της ουσίας. Ο λαός απέναντι σε μια αυταρχική εξουσία. Οι νέοι του Πολυτεχνείου δεν έριξαν την Χούντα αλλά έδειξαν το δρόμο για το πώς πρέπει να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας.

Ο αστός κουβαλά όλα τα κομπλεξιλίκια των προηγούμενων συντηρητικών τάξεων και απελπισμένα προσπαθεί να τους μοιάσει στον αυταρχισμό. Οι κρατούντες την εξουσία, στις αστικές δημοκρατίες, ”την βλέπουν” όλο και περισσότερο σαν δικτάτορες και βασιλιάδες. Προσπαθούν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού να υποβαθμίσουν τα δίκαια αιτήματα των λαών για ελευθερία και δημοκρατία. Καταργούν κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα ετσιθελικά. Ζηλεύουν την αίγλη των φεουδαρχών και των αρχόντων. Μας θέλουν σκλάβους. Ίσα να επιβιώνουμε. Αμίλητους και κοιμισμένους. Να τρώμε αμάσητα ό,τι μας σερβίρουν από τα χρηματοδοτούμενα με κρατικό χρήμα ΙΔΙΩΤΙΚΑ (!!!) ΜΜΕ.

Προσπαθούν να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές για τυχόν διασπορά του ιού και κατέβασαν 6.000 αστυνομικούς στο κέντρο της Αθήνας. Τους είχαν εξετάσει όλους προηγουμένως; Όχι! Μια διμοιρία ήταν γεμάτη κορωνοϊό! Οι ίδιοι που έβγαλαν νόμο για να μην γίνει διασπορά του ιου κατέβασαν περισσότερο κόσμο από όσο ήταν οι διαδηλωτές, και ήταν τίγκα στον ιο!

Οι κυβερνώντες μας έλεγαν, στην πρώτη καραντίνα, πως μένουμε μέσα για να φτιάξουν ΜΕΘ και το σύστημα υγείας. Δεν μπορούν να το φτιάξουν γιατί έχουν υπογράψει μνημόνια τα οποία ζητούν συρρίκνωση του Δημοσίου Τομέα και απολύσεις. Δεν λένε την αλήθεια, παρά κατηγορούν τους νέους για το ερωτικό τους καλοκαίρι ή τα πάρτι στις πλατείες όταν οι ίδιοι έβαλαν τουρίστες χωρίς τεστ. Αυτά είναι εγκλήματα και οι υπεύθυνοι σε ένα ΕΝΝΟΜΟ κράτος θα έπρεπε να λογοδοτούσαν. Με κυβερνητικές τους αποφάσεις έθεσαν σε κίνδυνο την Δημόσια Υγεία του λαού τους.

Αυτές οι παραλείψεις δεν συνέβησαν και δεν συμβαίνουν μόνο στο ελληνικό κράτος αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου με καπιταλιστικό σύστημα. Η κατάρρευση του τομέα υγείας σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Ελβετία (!!!) και άλλου είναι ένδειξη πως εδώ ανθρώπινες ζωές και οικονομία μπαίνουν στο ζύγι και νικούν τα οικονομικά συμφέροντα.

Πόσοι αντιλαϊκοί νόμοι έχουν περάσει στην Ελλάδα την περίοδο της καραντίνας; Πόσοι έχουν περάσει στην Γαλλία; Φέρνω το παράδειγμά της, καθότι και εκεί, λίγο πριν την έλευση της πανδημίας, ο κόσμος ήταν στους δρόμους και έδινε αγώνα για τα δικαιώματά του με άγριες συγκρούσεις και τώρα;

Μισούν το Πολυτεχνείο γιατί ξέρουν πως όταν η νεολαία ξεσηκώνεται, συμπαρασύρει και όλον τον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό. Μισούν να μας βλέπουν στους δρόμους να ζητάμε δικαιώματα. Να λέμε για τις ελλείψεις τους.

Το μίσος τους για το Πολυτεχνείο φάνηκε απο την πρώτη κιόλας επέτειο του 1974, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος προσπαθώντας να θολώσει το νόημα της ημέρας, προκήρυξε τότε εκλογές. Βλέπετε δεν είχε πετύχει να γίνει η φιέστα της 23ης Ιουλίου ως μέρα της Δημοκρατίας. Αυτή είναι για εκείνους που καθόντουσαν με απεριτίφ στα σαλόνια τους στης 17/11/1973. Όσοι μάτωσαν θα ξέρουν πάντα πως μέρα της Δημοκρατίας ήταν η 17 του Νοέμβρη. Εκεί η Χούντα ρεζιλεύτηκε στα μάτια του ελληνικού λαού και όσοι φοβόντουσαν ή έμεναν αμέτοχοι, δεν μπορούσαν πια να μην γυρίσουν το κεφάλι απέναντι στα γεγονότα και στην αντίσταση των φοιτητών.

Μην ξεχνάμε το ξύλο που έπεσε στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου. Η αστυνομία ήταν γεμάτη υποστηριχτές της Χούντας. Μην ξεχνάμε την Δίκη των Χουντικών το 1975 που άφησε πολλούς πολιτικούς και βασανιστές ατιμώρητους και ελεύθερους. Πολλά παπαγαλάκια του Τύπου της εποχής ελεύθερα και ξεπλυμένα να μιλούν για τα καλά της Μεταπολίτευσης. Αν δεν υπήρχαν απλοί πολίτες να καταθέσουν αίτημα για να κυνηγηθούν οι υπαίτιοι της Χούντας, θα ήταν όλοι ατιμώρητοι και φυγάδες όπως ο Παππάς σήμερα.

Απο τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το Πολυτεχνείο και να αμφισβητούν τους νεκρούς του. Η καγκελόπορτα που έπεσε το βράδυ με το τανκ είχε πεταχτεί απο τους Χουνταίους και κουβαλήθηκε απο το λαό στην πρώτη επέτειο αλλιώς θα την είχαν λιώσει, όπως προσπαθούν να ξεπλυθούν και οι ίδιοι παίζοντας τους δημοκράτες. Υπάρχουνε επίσημα χαρτιά που ζητάνε συγγνώμη απο τους Αμερικάνους που η πορεία του Πολυτεχνείου περνά κάτω απο την πρεσβεία τους τα πρώτα χρόνια του εορτασμού. Το 1976 μάλιστα είχε στείλει και τελεσίγραφο η αμερικανική πρεσβεία πως  πρέπει να σταματήσει η πορεία τώρα που ο φιλέλληνας Τζίμι Κάρτερ ανέλαβε την εξουσία! Το 1977, είχαν απαγορεύσει την συγκέντρωση γύρω απο το Πολυτεχνείο με πρόσχημα την διεξαγωγή εθνικών εκλογών.

Τα χουντοσπέρματα, οι υποτελείς των Αμερικάνων, οι Δεξιοί που έφεραν την ”Δημοκρατία” στην χώρα μας προσπάθησαν απο την πρώτη στιγμή να σταματήσουν την επέτειο του Πολυτεχνείου και ο λαός ήταν εκείνος που αντιστάθηκε σε αυτό. Που μπήκε μπροστά και δεν σταμάτησε να διεκδικεί την ημέρα μνήμης.

Οι πρώτες πορείες του Πολυτεχνείου (1974-1977) με τα μάτια της πρεσβείας

Το 1980, είχαμε ξύλο, αύρες και δυο νεκρούς στην επέτειο του Πολυτεχνείου: Σταματίνα Κανελλοπούλου και Ιάκωβο Κουμή. Μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί οι δολοφόνοι τους. Ο Πρωθυπουργός Ράλλης τότε είχε δηλώσει για τους αστυνομικούς: ”Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ κρατά σπαθί για να αμυνθεί κατά των δαιμόνων και όχι άνθη”. Δεκάδες ήταν και οι τραυματίες  ενώ αύρες και σφοδρή καταστολή είχαν καταφέρει να διαλύσουν την πορεία του Πολυτεχνείου.

Την επόμενη μέρα αρχίζει η σπέκουλα που απο τότε έχει πάντα μια θέση στα δελτία ειδήσεων. Εξηντά πέντε αστυνομικοί τραυματίες και 101 καταστήματα με καταστροφές. Απο τότε άρχισαν να συνδέουν την πορεία με τα επεισόδια, τα οποία πολλές φορές τα επόμενα χρόνια είναι συνέπεια της αστυνομικής καταστολής αν όχι των ίδιων κύκλων της.

Ο πρώτος Πρωθυπουργός που κατέθεσε στεφάνι στο Πολυτεχνείο ήταν ο τότε νεοεκλεγείς Ανδρέας Παπανδρέου το Νοέμβρη του 1981. Στην εξέγερση το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχε αλλά πολλοί αγωνιστές προσχώρησαν σε αυτό τα επόμενα χρόνια.. Αλήθεια, πώς είδαν οι παλιοί αγωνιστές του Πολυτεχνείου το ”αβαβα” της Φώφης Γεννηματά; Τόσο πολύ τους φόβισε η πανδημία και προτίμησαν να αφήσουν την Δεξιά να αλωνίζει;

Ο Κώστας Λαλιώτης, το 1983, στην δέκατη επέτειο του Πολυτεχνείου, είχε ζητήσει να διαρκέσουν οι εορτασμοί 17 μέρες. Εκείνη την εποχή, πρόεδρος της ΜΑΚΙ, είναι ο γνωστός σήμερα δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου. Είχε ζητήσει να μην γίνουν οι εορτασμοί ”γιατί οι δεξιοί και όσοι ψήφισαν στις φοιτητικές εκλογές δεξιές παρατάξεις δεν θέλουν να ακούν καν για το Πολυτεχνείο”. Σήμερα ο ίδιος μέσω των δελτίων ειδήσεων και εκπομπών του με αποστροφή μιλά για τους κομμουνιστές που δεν σεβάστηκαν την Δημόσια Υγεία. Το 1983 κύριε Χατζηνικολάου τι σας πείραξε στην επέτειο πέρα απο την δεξιά σας ιδεολογία ;

Οταν ο Νίκος Χατζηνικολάου, μέλος της ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ, ζητούσε την κατάργηση του εορτασμού του Πολυτεχνείου

Δυο χρόνια βέβαια αργότερα, το ΠΑΣΟΚ και ο Κώστας Λαλιώτης είχαν ξεχάσει την ”Αλλαγή ” και τον ”Σοσιαλισμό”. Η κατάθεση στεφάνου απο τον Πρωθυπουργό το 1985, συνοδευόταν απο φουσκωτούς που προπηλάκιζαν κόσμο ενώ τότε άρχισαν και οι πρώτες εκκαθαρίσεις στα Εξάρχεια από την ”απείθαρχη και άγρια νεολαία.”

Εκείνη την νύχτα σκοτώθηκε απο σφαίρα στο κεφάλι και ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς. Πισώπλατα απο έναν αστυνομικό, ο οποίος δήλωσε πως ”Έχασε την ψυχραιμία του”.. τον δεινό στην σκοποβολή Αθανάσιο Μελίστα. Τα επεισόδια που ακολούθησαν ήταν σφοδρά και αναμενόμενα.

Την επόμενη χρονία, 17.000 αστυνομικοί ήταν στο κέντρο της Αθήνας με το φόβο των επεισοδίων γιατί αναρχικές ομάδες είχαν αναρτήσει αφίσες τις προηγούμενες μέρες καλώντας τον κόσμο να ” εκδικηθεί τον φόνο του Καλτεζά”.

Το 1987, οι αστυνομικοί αρχίζουν να επιτίθονται σε φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφους που καλύπτουν τις συγκρούσεις. Είναι μια νέα κατάσταση που τείνει να αποτελεί πλέον κανόνα σε κάθε προσπάθεια κάλυψης διεκδικήσεων του ελληνικού λαού. Η αθωωτική απόφαση για τον Μελίστα το 1990 δυναμιτίζει την κατάσταση ανάμεσα στους αναρχικούς και στους αστυνομικούς. Τόσο το 1990 όσο και το 1991 γίνονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων, σφοδρές συγκρούσεις, εμπρησμοί. Τα γεγονότα του 1991 υποδαυλίζονται και απο την δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα απο στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας τον Ιανουάριο του 1991.

Το 1991, ως εκ θαύματος, στο πλευρό των αστυνομικών κάνουν το ντεμπούτο τους και ”αγανακτισμένοι πολίτες” οι οποίοι  συγκρούονται με αναρχικές ομάδες και διαδηλωτές. Λίγες μέρες πριν,είχαν συλληφθεί ακροδεξιά μέλη της οργάνωσης ”Ομάδα Νέων Αθόρυβων Καταδρομέων” οι οποίοι απειλούσαν να χτυπήσουν την πορεία. Δυο χρόνια αργότερα εμφανίζεται και η Χρυσή Αυγή, χωρίς να θέλω να σκέφτω πως συσχετίζονται οι αγανακτισμένοι βοηθοί μπάτσων με την ίδρυση ακροδεξιού κόμματος-εγκληματικής οργάνωσης…

Απο το άνοιγμα των ιδιωτικών ΜΜΕ και μετά τα επεισόδια μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Η πορεία και τα βαθιά νοήματα του Πολυτεχνείου παρουσιάζονται επιδερμικά. Άντε το πολύ-πολύ μια εκπομπή ή ένα ντοκιμαντέρ και αυτό ξώφαλτσα. Ο κόσμος τρομοκρατείται από τα επεισόδια και η μαζικότητα των πρώτων πορειών φθίνει.

Το 1992, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Ιωάννης Βαρβιτσιώτης δηλώνει πως ”η 17 Νοέμβρη είναι συνώνυμο της τυφλής βίας  και αίματος”, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων από το ΚΚΕ το οποίο κατεβαίνει δυναμικά στην πορεία. Το Πολυτεχνείο για πρώτη φορά φρουρείται από μέσα ώστε να αποτραπεί η κατάληψή του.

Φτάνουμε στο 2002, τα αιτήματα με τα οποία φορτίζεται η πορεία είναι η ειρήνη και η αλληλεγγύη των λαών. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, ο επικείμενος πόλεμος στο Ιράκ, η γενοκτονία των Παλαιστινίων και Κούρδων προσδίδει στην πορεία ένα άλλο χρώμα. Επανεμφανίζονται οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στην πορεία και ελικόπτερα πάνω από αυτή.

Το 2004, είχαμε 7.0000 αστυνομικούς, περίπου ένα αστυνομικό για κάθε πολίτη που έλαβε μέρος στην πορεία. Το ίδιο συνέβη και το 2005 ενώ το 2006 συμβαίνει το παράλογο: Οι αστυνομικές αρχές δημιουργούν κλίμα φόβου και ένταση από νωρίς το μεσημέρι. Τα τελευταία χρόνια είχαν σημειωθεί μόνο μικροεπεισόδια στο τέλος της πορείας και οδομαχίες στα Εξάρχεια. Δεν υπήρχε λόγος για τόση καταστολή. Ο τότε Υπουργός Βύρων Πολύδωρας συνεχάρη τους αστυνομικούς οι οποίοι κατά την διάρκεια της ημέρας έκαναν τακτικούς ελέγχους σε τσάντες περαστικών, δημιούργησαν οι ίδιοι ένταση, πετώντας δακρυγόνα και κρότου λάμψης στους συμμετέχοντες, αποκόβοντας σε τρία μέρη την πορεία. Οι λοιπές αψιμαχίες ήταν ελάχιστες.

Μόλις το 2009 και ενώ πλησιάζει η πρώτη επέτειος από το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η πορεία του Πολυτεχνείου ξαναζωντανεύει απο κόσμο και μαζικότητα. Τα επεισόδια που σημειώνονται είναι ελάχιστα, η αστυνομία είναι πάλι υπερβολικά παρούσα. Ομοίως και το 2010, πρώτη χρονιά οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και μνημονίων, ο κόσμος κατεβαίνει ενάντια στην δημοσιονομική πολιτική και η αστυνομική παρουσία είναι αθρόα.

Το 2014, η αστυνομία σπάει στα δύο την πορεία τραυματίζοντας πολλούς διαδηλωτές, κάνοντας συλλήψεις και απρόκλητα επιχειρεί στα Εξάρχεια όπου γίνονται οδομαχίες μεταξύ αναρχικών και ματατζήδων. Η τότε κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου είπε πάλι πως αν υπάρχουν ευθύνες θα αποδοθούν και το μαχαίρι θα φτάσει ως το κόκκαλο. Εκατοντάδες ήταν οι μαρτυρίες πολιτών που χτυπήθηκαν ακόμα και ως περαστικοί απο αστυνομικούς ενώ χτυπήθηκαν αρκετοί δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ. Στην ιστορία μένει και η ατάκα ”Ιπτάμενοι αναρχικοί” του Καραϊβάζ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υπέγραψε το κοινό κείμενο αλλά στα δύσκολα την έστριψε όπως πάντα ψελλίζοντας τις ίδιες ανυπόστατες δικαιολογίες, στην πρώτη φορά αριστερά κυβέρνησή του, φρόντισε να συνεχίσει το μάθημα καταστολής απέναντι στους διαδηλωτές. Για ακόμα μια φορά αντί να ακουστούν ηχηρά τα αιτήματα της ειρηνικής πορείας, επιλέγεται από τα κανάλια και την κυβέρνηση η επικέντρωση στα μικροεπεισόδια των Εξαρχείων.

Τα δρακόντεια μέτρα συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια της αριστερής κυβέρνησης με τους αστυνομικούς να αλωνίζουν και να αυθαιρετούν, στην κυριολεξία, ιδιαίτερα στην περιοχή των Εξαρχείων. Το 2018, καταλύθηκε κάθε έννοια προσωπικών δεδομένων όταν η αστυνομία χρησιμοποίησε μέχρι και drones για να ζουμάρουν στα πρόσωπα των διαδηλωτών με την αιτιολογία πως έτσι θα αποφευχθεί κάθε ”ύποπτη” κίνηση.

Στο κέντρο της Αθήνας γίνονταν συχνά επιδείξεις ισχύος της ελληνικής αστυνομίας ενώ δεν έλειπαν και τα στημένα ειδησεογραφικά ρεπορτάζ όπου λίγες μέρες πριν την πορεία, οι αστυνομικοί ”ανακάλυπταν” ταράτσες με άδεια μπουκάλια απο μπύρες ή σπασμένα πλακάκια, τα οποία έδειχναν ως ”ευρήματα” και όπλα που θα χρησιμοποιούσαν οι αναρχικοί κατά την διάρκεια οδομαχιών την 17 Νοέμβρη.

Πέρσι, χωρίς πανδημία, πάλι τα κανάλια άρχισαν να ενσταλάζουν το φόβο των επεισοδίων στο φιλοθεάμον κοινό. Πληρωμένοι κονδυλοφόροι να καταφέρονται κατά της επετείου και  πάλι όλο κάτι να ενοχλεί την αστική τάξη απέναντι στην ιστορική μνήμη των αγωνιστών.

Δεν ήταν ποτέ θέμα της πανδημίας και της Δημόσιας Υγείας. Δεν θέλουν να τιμάται το Πολυτεχνείο. Δεν θέλουν να ακούγονται συνθήματα για ”Ψωμί-Παιδεία -Ελευθερία”. Μας θέλουν πειθήνιους, σκυφτούς, υποτακτικούς στα σπίτια μας χωρίς μιλιά, χωρίς όνειρα, χωρίς μέλλον. Να τρώνε την υπεραξία μας, την ψυχή μας, να μας αποχαυνώνουν με ρεκλάμες και χαζοπρογράμματα. Να λέμε ευχαριστώ στα ψίχουλα και στο βούρδουλα.

Μας θέλουν μπροστά από μια οθόνη, να εργαζόμαστε χωρίς να ξέρουμε ποιος είναι ο συνάδελφός μας, να εκπαιδευόμαστε στα ψέματά τους και στις μισές αλήθειες τους, να κοντρολάρουμε τις βιοτικές μας ανάγκες αυνανιζόμενοι και μίζεροι στην μοναξιά μας.

Οι κομμουνιστές τους χαλάμε την πιάτσα. Δείχνουμε το δρόμο του αγώνα, της ελευθερίας και της ζωής. Αποδείξαμε χθες πως αν θέλουμε μπορούμε να ζούμε έξω απο τις παράλογες απαγορεύσεις τους. Πως είναι κρατική ευθύνη η προστασία των πολιτών απο την πανδημία μη περιορίζοντας τα δικαιώματά τους και βροντοφωνάζοντας πως πρέπει να γίνουν ΜΕΘ και προσλήψεις αν θέλουμε να σωθούμε απο μια υγειονομική καταστροφή. Πως στα αντιλαϊκά μέτρα τους θα μας βρουν όρθιους και έτοιμους για απάντηση.

Τους χαλάσαμε το παραμύθι και λυσσάξανε.