Το Συνέδριο του ΚΚΕ δεν είναι σαν τα άλλα

Γιατί διαφέρει το συνέδριο το ΚΚΕ από τα συνέδρια των άλλων κομμάτων;

Γιατί είναι κανονικό συνέδριο. Πολιτική διαδικασία με διάλογο, συμπεράσματα και απόφαση. Δεν έχει μέσα κάμερες για να παραπέμπει σε τηλεοπτικό σόου με ατάκες, φωνές και εντυπωσιακές αποχωρήσεις. Και τη μοναδική φορά που είχε τηλεοπτική κάλυψη, στην κρίσιμη καμπή του 1991, έλαβε χώρα μία από τις πιο κομβικές, σημαντικές αντιπαραθέσεις στην ιστορική του διαδρομή, με το 13ο Συνέδριο να πηγαίνει -παρά τις αντιφάσεις του- ενάντια στο ρεύμα της μαυρίλας και της αντεπανάστασης, που τα πλάκωνε όλα, αλλά άφησε ζωντανή την ελπίδα.

Γιατί δεν είναι εκλογική-εκλογοκεντρική διαδικασία, γύρω από πρόσωπα και τον αρχηγό, που θα σκεπάσει όλα τα υπόλοιπα. Εκλέγει μόνο την τελευταία μέρα τα όργανά του, την Κεντρική Επιτροπή που θα εκλέξει τον Γενικό Γραμματέα και το Πολιτικό Γραφείο, ενώ έχουν ήδη προηγηθεί οι συνδιασκέψεις των κομματικών οργανώσεων που εκλέγουν δημοκρατικά όργανα σε όλες τις οργανωτικές βαθμίδες -και όχι μόνο στα ανώτερα κλιμάκια.

Γιατί δε φέρνει στις εργασίες του -καθ’ όλη τη διάρκεια του συνεδρίου- θεατές και χύμα κόσμο, λες και πρόκειται για παράσταση, για να γίνει το κοινό ντεκόρ στην ομιλία του επικεφαλής, να κουνάει σημαιάκια και να χειροκροτεί σε ζωντανή σύνδεση, όταν υψώνει ο αρχηγός τη φωνή του.

Γιατί έχει τον πιο πλούσιο και ζωντανό προσυνεδριακό διάλογο, όπου μπορείς να βρεις τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία και να διαλυθεί κάθε στερεότυπο. Θα βρεις αυτούς που συμφωνούν αλλά αναλύουν συγκεκριμένα τι συμβαίνει στον χώρο τους. Αυτούς που κάνουν επιμέρους παρατηρήσεις, προτάσεις, ή και την πιο σκληρή κριτική στις ελλείψεις και τις αδυναμίες. Θα δεις αυτούς που είναι κομματικά μέλη αλλά διαφωνούν συνολικά με στρατηγικές επιλογές και εκθέτουν προβληματισμούς και διαφωνίες με επιχειρήματα. Θα δεις φίλους και οπαδούς, που λένε ανοιχτά και με θάρρος όσα τους φαίνονται σωστά ή στραβά και λανθασμένα. Θα δεις να παίρνουν μέρος και όσοι δεν είναι καν φίλοι-ψηφοφόροι του κόμματος, αλλά θεωρούν σπουδαίο γεγονός το συνέδριο και παίρνουν μέρος στον προσυνεδριακό διάλογο.

Γιατί έχει πάντα πολιτική -και όχι πολιτικάντικη- ουσία και μπορείς να τα θυμάσαι μετά από χρόνια ως ορόσημα, με βάση τις αποφάσεις τους. Από το 13ο Συνέδριο -όπου έμπαινε ως διακύβευμα η ίδια η ύπαρξη του ΚΚΕ- ως το 15ο και το 19ο που καθόρισαν τις προγραμματικές επεξεργασίες του Κόμματος.

Ενώ στα αστικά κόμματα τι ακριβώς να θυμηθείς; Το συνέδριο που ο ΓΑΠ έδινε δίευρα για να τον ψηφίσει ο κόσμος και να φανεί πόσο “λαοπρόβλητος ηγέτης” είναι; Το συνέδριο που ο Τσίπρας μάζεψε τρεις χιλιάδες στο ΣΕΦ και δε μίλησε ούτε το ένα δέκατο των συνέδρων; Το συνέδριο που η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη έκανε εντυπωσιακή αποχώρηση μπροστά στις κάμερες; Ή την κίνηση της Βόλβης και το συνέδριο της ΝΔ, που δεν έγινε ποτέ κόμμα αρχών;

Το Συνέδριο του ΚΚΕ είναι μια ολόκληρη, ζωντανή διαδικασία. Έχει θέσεις που απαιτούν μελέτη, διάλογο πάνω στις θέσεις, συζήτηση, ομιλίες και απόφαση. Μπορεί να το παρακολουθήσει κανείς ως διαδικασία και να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει σε πολιτική βάση, για την ουσία του, και όχι με βάση τα πρόσωπα ή τα πλάνα που θα παίξουν τα δελτία ειδήσεων από την κεντρική ομιλία.

Το Συνέδριο του ΚΚΕ δεν αφορά μόνο έναν μικρόκοσμο. Αφορά την εργατική τάξη και τον αγώνα της, τους χιλιάδες ανθρώπους που πήραν τις Θέσεις και τις μελέτησαν, τους εκατοντάδες που έκαναν παρέμβαση στον προσυνεδριακό διάλογο, καθώς και δεκάδες κόμματα από όλο τον κόσμο (101 και συνεχίζουμε…), που στέλνουν χαιρετιστήρια μηνύματα και αντιπροσωπείες -με τη φετινή εξαίρεση, λόγω της πανδημίας.

Το Συνέδριο του ΚΚΕ είναι όντως συνέδριο. Συνέρχονται αντιπρόσωποι, συζητάνε, αποφασίζουν, χαράζουν πολιτική γραμμή, την τακτική που εξειδικεύει τη στρατηγική και το πρόγραμμα. Δεν προσέρχονται απλώς για να κάνουν τους χειροκροτητές, να βγάλουν φωτογραφίες με τον αρχηγό, να κάνουν δημόσιες δηλώσεις, να κάνουν υπόγειες ζυμώσεις σε πηγαδάκια, να δώσουν εμπιστευτικές πληροφορίες σε δικούς τους δημοσιογράφους να γεμίσουν τις παραπολιτικές στήλες.

Το συνέδριο του ΚΚΕ διαφέρει στην πράξη, γιατί είναι όντως πολιτικό συνέδριο. Δεν είναι τηλεοπτικό σόου, δεν είναι σύγκρουση ομάδων, μηχανισμών, δεν είναι εκλογή αρχηγού, δεν είναι αγγαρεία και υποχρέωση που πρέπει να βγει βάσει του καταστατικού. Είναι η κορυφαία διαδικασία του κόμματος και αυτό το κάνει διαφορετικό από όλο τον αστικό χυλό.