Το τέλος της Ασυλίας του Πάσχου Μανδραβέλη

Με χθεσινό άρθρο του στην Καθημερινή ο Πάσχος Μανδραβέλης αφού θεωρεί δικαίωμα του Μπογδάνου να δίνει στεγνά το όνομα του διαδηλωτή που αμύνθηκε απέναντι στη βία των ΜΑΤ (δεν έκανε και σεξ στην κρεβατοκάμαρά του μας ενημερώνει, τον νόμο παραβίασε δημόσια και καλώς έπραξε ο Μπογδάνος), κλείνει το άρθρο του ως άλλος Μεταξάς: «Ευτυχώς όμως όλα αυτά τελειώνουν».

Ο Πάσχος είναι συνεπής δημοκράτης. Από το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ και στην ακροδεξιά πτέρυγά της, τα γραπτά του μένουν πάντα τα ίδια. Ποιος ξεχνάει τη στήριξή του στα ΜΑΤ όταν ξυλοφόρτωναν και τραυμάτιζαν απεργούς μεταλλεργάτες έξω από το υπουργείο Εργασίας. Από το άσυλο μέχρι τις απεργίες επιτίθεται στον μοναδικό εχθρό της «δημοκρατίας» την εργατική τάξη και τη νεολαία που ρέπει προς τον κομμουνισμό. Έτσι χτίζονται οι καριέρες, δυο τρία τσιτάτα κοινωνικού αυτοματισμού να ξεθάβεις όποτε η «δημοκρατία» σε χρειάζεται και έχεις επιτελέσει το καθήκον σου. Να φανταστείτε όταν έγραφε το 2014: «Επειδή -είναι αλήθεια- το στελεχιακό δυναμικό της Δεξιάς μαστίζεται από βαριά αγραμματοσύνη, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα εκστομίσει κάποια χοντράδα, η οποία κατόπιν γίνεται σημαία και η συζήτηση μετατίθεται εκεί» σε άρθρο του στην Καθημερινή.  Νόμιζα ότι τον χακάρανε. Ευτυχώς μπήκε ο Μπογδάνος και ο Κυρανάκης στη βουλή και απέκτησε όση μόρφωση της έλειπε. Δεν γράφω καν για το παρατράγουδο της Πάνια, Διευθυντή γραφείου Τύπου της ΝΔ Νίκο Ρωμανό. Hats off.

Όλα τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία κάνουν λόγο για μια νέα κρίση υπερσυσσώρευσης και παραγωγής. Οι δυτικές καπιταλιστικές οικονομίες σε αντιστάθμισμα λαμβάνουν μέτρα προστατευτισμού στηρίζοντας το εθνικό τους κεφάλαιο. Οι ελληνικοί μεντεσέδες δίνουν γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ στην επιδιωκόμενη πολιτική κλιμάκωσης του στη περιοχή. Το μεταναστευτικό το λύσαμε με τη Φρόντεξ. Όσοι δεν πνίγονται φυλακίζονται στα στρατόπεδα. Το Κυπριακό με τον Πομπέο και τους συμμάχους μας στη περιοχή. Οι Πάσχοι των αφεντικών το ξέρουν. Λαγοί της τάξης και της ασφάλειας του κεφαλαίου. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και όχι μόνο, ιστορικά έδειξε ότι το κεφάλαιο/αστική τάξη διαθέτει την ικανότητα προσαρμογής, στην όποια μορφή κρατικής εξουσίας (είτε με χούντες, είτε με αστικές δημοκρατίες, είτε με φασιστικά καθεστώτα) φτάνει αυτή να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της. Χρέος της εργατικής τάξης είναι η ανυπακοή και η απειθαρχία.

Οι Πάσχοι τη δουλειά τους και μεις τη δική μας.

ΥΓ. Πάσχο δεν πρωτοτυπείς να ξέρεις: «Η Ελλάς του Μαΐου του 1936 δεν ημπορεί με τας ελευθερίας και με τον Κοινοβουλευτισμόν να προκόψη, διότι αι ελευθερίαι και ο Κοινοβουλευτισμός, μαζί με όσα άλλα περιέχουν κακά, περιέχουν τώρα οχλοκρατίαν, κομμουνισμόν, εξάρθρωσιν γενικήν, πρόκλησιν εις επαναστάσεις, καθημερινήν διάσεισιν των θεμελίων της αστικής Πολιτείας, απεργίας και στάσεις και καταλύσεις Αρχών και εις το τέλος βίαν και αίματα. Αυτά έχει ο Κοινοβουλευτισμός και αυτά αι Ελευθερίας και τούτο διότι κατά βάθος ουδείς εκ των ασκούντων τον Κοινοβουλευτισμόν και τας Ελευθερίας της αστικής αυτής Πολιτείας είναι πραγματικός αστός, πραγματικός εθνικόφρων». «Καθημερινή» (21.5.1936)