Τρία χρόνια ΝΔ: η Dream Team

Τα τρία χρόνια κυβέρνησης ΝΔ ήταν σημαντικά για τον τόπο. Ποτέ ξανά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν κατάφερε μια κυβέρνηση να μείνει στην ιστορία. Και η συγκεκριμένη αυτό το πέτυχε γρήγορα. Ό,τι κι αν γίνει θα τη θυμόμαστε πάντα σαν την χειρότερη κυβέρνηση που είχαμε ποτέ. Για να το πετύχει αυτό δεν αρκεί μόνο να ηγείται ένας άνθρωπος που εκτός από ιδεολογικά ανάλγητος, βαθύπλουτος γόνος, τρόφιμος μεγάλων πολυεθνικών και ιδιοκτήτης των μισών ακινήτων που έχει η Χρυσή Ευκαιρία, είναι χεσμένος από εφοπλιστές και τόσο άχρηστος που αν του βγάλεις το autocue παθαίνει αυτό που πάθαιναν τα windows vista με κάθε διπλό κλικ. Χρειάστηκε μια dream team από υπουργούς και στελέχη να κάνουν τη γελοιότητα καθημερινό φαινόμενο, να διαγωνιστούν στο ποιος θα πει τη μεγαλύτερη κοτσάνα, να κάνουν αγώνα για να γλείψουν καλύτερα την κατουρημένη επικοινωνιακή ποδιά του Κούλη, να αντιστρέψουν την πραγματικότητα τόσο που να σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν αυτοί ή οι ψηφοφόροι τους έχουν περισσότερα καμένα εγκεφαλικά κύτταρα.

Ας πούμε σε εποχή πανδημίας, η κυβέρνηση είχε την τύχη να έχει στο Υπουργείο Υγείας έναν πρώην μπασκετμπολίστα που ιδέα δεν είχε από δημόσια υγεία, και όταν έβγαινε να μιλήσει νόμιζες ότι είναι ποδοσφαιριστής Β’ εθνικής που κάνει δηλώσεις στη μικτή ζώνη μετά το ντέρμπι Επισκοπή-Λεβαδειακός: «σίγουρα εμείς είμαστε δομημένοι, 11 αυτοί 11 εμείς, σεβόμαστε τον κορωνοϊό αλλά δεν τον φοβόμαστε». Τόσο πετυχημένος που οι άνθρωποι πέθαιναν στα ράντζα κι αυτός έκανε συνεντεύξεις τύπου με παρουσίαση κλεμμένη από εταιρία ψυγείων, τρεις μήνες πριν έρθουν τα εμβόλια. Τόσο σοβαρός και καταρτισμένος που δεν ήταν ποτέ σε καμία από τις καθημερινές ενημερώσεις του Υπουργείου του, μην τυχόν και χρειαστεί να ανοίξει το στόμα του και καταλάβει κανένας ανυποψίαστος υπήκοος πόσο άσχετοι είναι αυτοί που αποφασίζουν για τη ζωή του.

Και αυτόν τον πολύ πετυχημένο Υπουργό που πάταξε τον ιό και έσωσε τη χώρα, τον άλλαξε με ένα ακροδεξιό ψέκι που απλά κατάργησε τον ιό ακολουθώντας πλήρως και ενσωματώνοντας σταδιακά την ακροδεξιά λογική στην πολιτική κατά της πανδημίας. Στα χρόνια τους, απολύθηκαν γιατροί, χιλιάδες μένουν σε διαθεσιμότητα και όποιος γιατρός μπορεί μεταναστεύει στο εξωτερικό. Κόσμος συνεχίζει να πεθαίνει, το ΕΣΥ έχει φτάσει στα όριά του και πια λειτουργεί μόνο χάρη στο φιλότιμο των εργαζόμενων και η κυβερνησάρα ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει και τον μολυσμένο με ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις αέρα που αναπνέουμε. Μέσα σε όλα, ο Πλεύρης, αυτός ο γλυκούλης που ζητούσε νεκρούς στα σύνορα και καμία σχέση δεν έχει με τον ναζιστή πατέρα του, αποφάσισε ότι για το σκάνδαλο της υπερτιμολόγησης των φαρμάκων Novartis ευθύνη έχουν μόνο οι γιατροί γιατί άλλωστε κανένας πολιτικός δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο αφού ως γνωστόν οι πολιτικοί δεν έχουν ανάγκη από λεφτά, ειδικά αν έχουν ανοιχτοχέρες πεθερές.

Βέβαια, εκεί που η κυβέρνηση πέτυχε διάνα, ήταν στο αχτύπητο δίδυμο του Υπουργείο Μετανάστευσης. Αυτό που αρχικά κατάργησε και στη συνέχεια ξανακατάργησε δια της ιδρύσεώς του. Έφτιαξε δηλαδή ένα υπουργείο αντιμεταναστευτικής πολιτικής και το στελέχωσε με έναν τύπο που σιχαίνεται τους μετανάστες και αδυνατεί να κατανοήσει τι σημαίνει πρόσφυγας. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ακριβοπληρώσει ένα θαλάσσιο δίχτυ φτιάχνοντας θαλάσσιο φράχτη από …γερμανικό σούπερ μάρκετ για να σταματήσει τις μεγαλύτερες προσφυγικές ροές της εποχής μας. Στη συνέχεια, αφού θέσπισε νομοθεσία που καταργεί στην πράξη την έννοια της διεθνούς προστασίας, με ύφος χιλίων Βελόπουλων, ανακάλυπτε ότι πρόσφυγας είναι κάποιος μόνο αν πάει σε όμορη χώρα! Και οι Ουκρανοί. Μόνο. Διαφήμιζε τα push backs ως πολιτική φύλαξης των συνόρων ενώ κάθε Τρίτη και Πέμπτη αρνούνταν ότι γίνονται, χωρίς ποτέ να εξηγήσει πώς γίνεται να φυλάς τα σύνορα από …εισβολείς χωρίς να κάνεις pushbacks. Το κακό είναι πως ό,τι και να κάνει, δεν θα τον θυμόμαστε για τα έργα του, αλλά για την φωτογραφία προφίλ από τα έδρανα του ΟΗΕ. Για την υφυπουργό Μετανάστευσης δεν μπορεί να υπάρχει κανένα σχόλιο. Άλλωστε με κάθε της παρουσία φροντίζει η ίδια να ξεπεράσει τον εαυτό της.

Στην Παιδεία ο Πρωθυπουργός εμπιστεύτηκε την Ελένη Λουκά των Βορείων Προαστίων. Αφού βάλθηκε να διαλύσει ό,τι είχε μείνει όρθιο από την δημόσια Παιδεία, αφού ενδιαφέρθηκε περισσότερο για τους μπάτσους των ΑΕΙ παρά για τους φοιτητές τους, τους εργαζόμενους και τους καθηγητές τους, αφού πρωτοτύπησε παγκοσμίως αυξάνοντας τον αριθμό μαθητών ανά τάξη σε εποχή πανδημίας, αφού κατάφερε εύκολα να ξεπεράσει σε αντιδημοφιλία τη Διαμαντοπούλου μονιμοποίησε και μερικούς χιλιάδες παπάδες να έχουμε να πληρώνουμε. Το ευχάριστο είναι ότι με όσα έκανε συνέβαλε στον τερματισμό της κυριαρχίας της ΔΑΠ στα Πανεπιστήμια και βοήθησε κι αυτή να ανοίξει μια νέα σελίδα στο φοιτητικό κίνημα. Όμως είναι ικανή και πολύ οργανωτική και άριστη. Θυμηθείτε πως ούτε μια μάσκα δεν κατάφερε να στείλει στα σχολεία. Αλλά έκανε τα χατίρια της Webex και έδωσε και παγουρίνο. Γιατί τι να την κάνουμε την παιδεία αν δεν έχουμε παγουρίνο;

Είναι ατελείωτες οι επιτυχίες της κυβέρνησης και δυστυχώς θα αδικήσω πολλά αστέρια. Όμως δεν θα παραλείψω να κλείσω με μια αναφορά στη σύγχρονη Καρυάτιδα. Την ιέρεια του Πολιτισμού. Την υπουργό που όταν οι άλλοι είχαν πολιτισμό εμείς καταστρέφαμε την αρχαία πόλη που βρέθηκε στο Μετρό Θεσσαλονίκης. Την Υπουργό που μπάζωσε την Ακρόπολη και πώς κάνετε έτσι, κάηκε λίγο το πούσι της Αρχαίας Ολυμπίας. Την πικραμένη και εξαπατημένη που διόρισε Διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου κάποιον που δεν ήξερε. Τέτοια ψυχάρα. Που δεν υπάρχει καλλιτέχνης, εκτός από το Σαββόπουλο και το Ρουβά, που δεν ντρέπεται για αυτήν. Αυτή την πολιτικό που άφηνε για μήνες χωρίς το παραμικρό εισόδημα χιλιάδες εργαζόμενους στον πολιτισμό. Αυτή που σε μια ένδειξη αμερικανοφροσύνης κόντεψε να πει ότι ο Τσαϊκόφσκι ήταν Πουτινάκι. Αυτή που όταν μπράβοι διέκοψαν την παράσταση του Ζαραλίκου διάβαζε. Αυτή για την οποία μόνο ο Άδωνις έχει πει καλά λόγια και αυτά ήταν ότι ξεκόλλησε το Ελληνικό όποτε αν βάζετε κι εσείς στο μυαλό σας ότι μπορεί να μπαζώθηκαν και τίποτα άλλα αρχαία εκεί, δεν θα σας πω ότι κάνετε λάθος.

Βιβλίο έπρεπε να γράψω. Δεν χωράνε ούτε τα μισά από αυτά που έχουμε να πούμε. Ούτε για τον διακοσμητικό Υπουργό Εξωτερικών είπαμε, ούτε για τον σοβαρότατο Υπουργό Εθνικής Άμυνας που έχει στείλει φορτία ολόκληρα με οπλικά συστήματα στην Ουκρανία και βγαίνει να δηλώσει ότι ο στρατός είναι σαν ελβετικό τυρί, ούτε για τους υπουργούς Δημόσιας Τάξης που επί ημερών τους έχουν γίνει από ένστολους βασανιστήρια, δολοφονίες και όποιο άλλο αδίκημα περιγράφει ο ποινικός κώδικας, ούτε για τον Υπουργό Εργασίας που κατά βάθος ήθελε να γίνει ελαιοπαραγωγός αλλά οι σκληρές συνθήκες εργασίας δεν του το επέτρεψαν, ούτε για τον υπουργό Ανάπτυξης που παραμένει αδιευκρίνιστο αν υπάρχει όριο στο τι μπορεί να κάνει και να πει μπας και του χτυπήσει φιλικά την πλάτη κανένας πλούσιος. Θα μου πείτε «εδώ δεν πρόλαβες να γράψεις για τον Τσακ Νόρις της Πολιτικής Προστασίας» τον άνθρωπο που βλέπουν οι ιοί και αυτοκτονούν». Δίκιο έχετε.

Οπότε συμπληρώστε ελεύθερα. Ή περιμένετε ένα χρόνο για την επόμενη επέτειο.