Τρία κόκκινα γράμματα – Η ιστορία δε γυρίζει πίσω
ΚΚΕ… Γιατί σήμερα ψηφίζουμε γι’ αυτούς που θα είναι στο πλάι μας την επόμενη μέρα
Περνούσες από καφενεία και γειτονιές και τους άκουγες να μιλάνε για τα μικρά παιδιά που υπήρχαν στις συγκεντρώσεις του κόμματος. Άλλα έτρεχαν ξέγνοιαστα ανάμεσα στον κόσμο, άλλα – τα μικρότερα – στις αγκαλιές των γονιών τους.
Έντονη – έλεγαν – ήταν και η παρουσία των μαθητών και των φοιτητών. Όλοι με καθαρά βλέμματα και λαμπερά χαμόγελα.
Φυσικά – παραδεχόντουσαν – πως υπήρχε ο κόσμος ο σταθερός, αυτός που αταλάντευτα στηρίζει την προσπάθεια για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην κοινωνία χρόνια τώρα…
Αυτό, όμως, που είχε κάνει σε όλους εντύπωση ήταν η στήριξη για πρώτη φορά από ανθρώπους που είχαν διαλέξει άλλους δρόμους στο παρελθόν, που είχαν παγιδευτεί τις προηγούμενες φορές σε κάλπικες αντιπαραθέσεις και ψεύτικα διλήμματα. Κόσμος που τώρα έβγαζε συμπεράσματα, που δεν άντεχε άλλο να ζει με μισή ζωή και με χαμηλωμένες απαιτήσεις.
Στο νου μου ήρθε ένα παιδί από τη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, που τρέχοντας προς τον πατέρα του με ένα γαρύφαλλο στο χέρι, φώναζε τη λέξη «κόκκινο» και χαμογελούσε. Και, ύστερα, ο κυρ Γιάννης ο Ρίτσος:
«Από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο.
…δικό μας αίμα…
Τρία κόκκινα γράμματα
Σεμνή υπογραφή του λαού μας
Στις λεωφόρους του μέλλοντος
Ο δρόμος φεύγει γρήγορα…
Η Ιστορία δε γυρίζει πίσω…»
Παναγιώτης Κολέλης
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά και δημοσιογραφία και του αρέσει η λογοτεχνία, το θέατρο και οι πολιτικές συζητήσεις.
Διαβάστε περισσότερα
