Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος

Η καινούρια μας πραγματικότητα περιγράφεται με εξαιρετική ακρίβεια από αυτό το απεχθές και μακάβριο λεκτικό τρίπτυχο. Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Είναι αυτονόητο πως είναι παγκόσμιος, καθώς δεν υπάρχει πλέον χώρα που να μη μαστίζεται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από την πανδημία του Κορονοϊού. Το ότι πρόκειται για πόλεμο το έχουμε ακούσει με κάθε επισημότητα απ’ τα χείλη των αρχηγών κάθε κράτους και οργανισμού. Και είναι τρίτος, καθώς έτσι επιβάλλει η προσαύξηση της καταγεγραμμένης αύξουσας αρίθμησης. Έτσι λοιπόν ζούμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και όπως κάθε πόλεμος, έτσι κι αυτός προκαλεί πολυμέτωπες απώλειες, κοστίζει ζωές, γεμίζει νοσοκομεία, σπέρνει φόβο και πανικό και αλλάζει τη ρότα της παγκόσμιας ιστορίας και καθημερινότητας. Το ασυνήθιστο είναι πως οι εχθροπραξίες δε λαμβάνουν χώρα μεταξύ κρατών ή συμμαχιών, αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα δέχεται ταυτόχρονα επίθεση εκ των έσω. Επιπλέον τα συμβατικά όπλα δεν πλήττουν τον εχθρό, καθιστώντας την επί της ουσίας άοπλη, να περισυλλέγει τα θύματά της.

Πολεμάμε όλοι, καθένας από το μετερίζι του, έναν μικροσκοπικό και αόρατο εχθρό, ο οποίος είναι απρόβλεπτος, ύπουλος και θανατηφόρος και όλοι μαζί προσδοκούμε ανυπόμονα τη νίκη, τη λευτεριά, την ειρήνη, αυτά που περιμένουμε να σηματοδοτήσει το αύριο της πανδημίας, που θα έχει χάσει τις δυνάμεις της και θα συνθηκολογήσει αμαχητί μπροστά στο πολυπόθητο εμβόλιο, στο περιζήτητο φάρμακο και στη νομοτελειακή ανοσία της αγέλης. Ως τότε όμως έχουμε να δώσουμε πολλές και δύσκολες μάχες που θα μας κοστίσουν τεράστιες απώλειες, όσους προμαχώνες και αναχώματα κι αν στήσουμε, όσα καταφύγια κι αν γεμίσουμε, όσο χρόνο και αν κερδίσουμε. Ο πόλεμος βρίσκεται ακόμα στην αρχή. Ο εχθρός θα ηττηθεί αργά και μόνο με αντισώματα και αυτό απαιτεί να νοσήσουμε, είτε με τη χρήση εμβολίου, είτε κολλώντας τον ιό. Είναι βιολογική νομοτέλεια και αποτελεί μονόδρομο. Κανείς μας όμως δεν περισσεύει και κανείς δεν πρέπει να θυσιαστεί άνευ λόγου και αιτίας. 

Σωστά περιοριζόμαστε, σωστά επαγρυπνούμε, σωστά στήνουμε αναχώματα, προμαχώνες και καταφύγια. Μπορεί τα ανοχύρωτα εθνικά συστήματα υγείας ανά τον κόσμο να είναι μια βασική αιτία του κακού, ωστόσο τώρα δεν είναι ώρα για μεγαλοστομίες, είναι ώρα για μάχη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα για το αύριο. Ο καπιταλισμός κρύβεται πίσω από όλα τα δεινά της ανθρωπότητας και είναι αυτός που στρώνει το έδαφος για να πατήσει επάνω τούτη η πανδημία και η καταστροφή που σκορπά στο πέρας της. Ο διάλογος όμως πρέπει να ανοίξει αύριο, σήμερα πολεμάμε το αποτέλεσμα που προξένησε η αιτία. Αύριο όμως απαιτείται να πολεμήσουμε και να τσακίσουμε την αιτία από τη ρίζα της. Και αυτό διότι ακόμα και όταν επιστρέψουμε στην ονειρική κανονικότητα, θα πρέπει να αντιληφθούμε πόσο επίπλαστη, κίβδηλη και ψευδεπίγραφη είναι η κανονικότητα αυτή. Και βέβαια η αυριανή κανονικότητα δεν πρόκειται να  είναι συνέχεια της προηγούμενης. Θα έχουν χαθεί δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, θα έχουν χαθεί εκατομμύρια θέσεις εργασίας, θα έχουν γκρεμιστεί συθέμελα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά. 

Τα γεγονότα που ζούμε είναι κοσμοϊστορικά, όχι γιατί αναβλήθηκαν ολυμπιάδες, παρελάσεις και καρναβάλια, αλλά διότι το ανυπολόγιστο ως τώρα και απρόβλεπτο οικονομικό κόστος θα προκαλέσει τσουνάμι κρίσεων, τραπεζικών, εμπορικών και κάθε άλλου οικονομικού τομέα. Η οικονομία βρίσκεται παντού και πάντα. Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα που γεννά χρέος και αναπαράγεται από αυτό. Κάθε δευτερόλεπτο που κυλά και βρίσκει την παγκόσμια αγορά σε τεχνητό κώμα κοστίζει εκατομμύρια και πηγαίνει την πραγματική κανονικότητα, δηλαδή αυτή των αγορών, όλο και πιο πίσω. Κοστίζει σε χρήμα και συσσωρεύει νέα χρέη.

Ακόμη και αν αύριο τελείωνε η μάχη με τον ιό και μεθαύριο έπαυε η καραντίνα και ξεκινούσαν όλα να λειτουργούν ξανά, ποιος θα διέθετε αγοραστική δύναμη να καταναλώσει; Ολόκληρη η εργατική τάξη έχει υποστεί οικονομική καταστροφή και θα συνεχίσει για άγνωστο χρονικό διάστημα να υποφέρει. Θέσεις εργασίας και μισθοί χάνονται κάθε μέρα. Οι μικρές επιχειρήσεις βιώνουν στιγμές χειρότερες από αυτές της δεκαετούς οικονομικής κρίσης. Τα λουκέτα που δεν είχαν ακόμη προλάβει να κρυώσουν από την κρίση, έπιασαν πάλι δουλειά καθολικά. Τα λαϊκά πορτοφόλια είναι πάλι άδεια. Ο ιός σκοτώνει εφάπαξ μια μικρή μερίδα του πληθυσμού της γης, ο καπιταλισμός όμως σκοτώνει καθημερινά όλους τους λαούς του κόσμου. Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να πολεμήσουμε την πραγματική χολέρα; Και δε χρειάζονται μήνες για να βρεθεί το φάρμακο. Υπάρχει ήδη και μας το χάρισαν απλόχερα οι Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν. Ονομάζεται Κομμουνισμός και μας περιμένει λουσμένος στο φως! Αν όχι τώρα, πότε;

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

ΥΓ: Ο καλύτερος φίλος της απομόνωσης είναι το διάβασμα. Σας χαιρετώ με ποίηση Άλκη Αλκαίου, μουσική και φωνή του Μίλτου Πασχαλίδη. Υγιαίνετε!

Δρόμοι και σπίτια και μορφές μιας άλλης μέρας,
χρώματα, αρώματα, φωνές και μουσικές
ξυπνούν ξανά της νοσταλγίας μου το τέρας
κι εσύ διπλά απ’ τον πυρετό μου να με καις.

(…)

Τέσσερις τοίχοι η καινούρια μου εξορία,
δε φταις εσύ, δε λέει συγγνώμη ο κεραυνός…