Τσαρούχια, φουστανέλες, πυρσούς και σημαιούλες, ποστάρουμε στα social εμείς οι ελληνοπούλες

Βάζοντας τα πράγματα σε μία σειρά, θα ξεκινήσω παραθέτοντας απόσπασμα από την ανακοίνωση του ΚΚΕ για την επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821.

«Η αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 που γκρέμισε την οθωμανική φεουδαρχική κυριαρχία και οδήγησε στη συγκρότηση του ελληνικού αστικού κράτους παραμένει πολύτιμη πηγή διδαγμάτων.

Διδάσκει πρωταρχικά ότι όσο κυρίαρχη και αν φαντάζει μια ταξική εξουσία δεν μπορεί να μείνει τελικά αλώβητη από τα χτυπήματα των επαναστατών και ανίκητη, όταν έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις για την ανατροπή της, φέρνοντας στο προσκήνιο και τις αντίστοιχες κοινωνικές δυνάμεις.» 

Κι αυτό γιατί η επέτειος της 25ης Μαρτίου, έχει και ταξική σημασία παρά τις απελπισμένες προσπάθειες να μας πείσουν πως είναι η νίκη της Χριστιανοσύνης απέναντι στους “άλλους”, τους “αλλόθρησκους”.

Σε αυτό το άρθρο όμως, δεν θα αναλωθούμε στην ιστορική και πολιτικοοικονομίκη σημασία της επανάστασης του 1821. Για όποιον θέλει προτείνω ανεπιφύλακτα να προμηθευτεί από την Σύγχρονη Εποχή τον τόμο 2 του 2021 της ΚΟΜΕΠ και για τους νεότερους την μπροσούρα Η Ελληνική επανάσταση του 1821 για παιδιά και νέους, της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ. 

Για να  εισέλθουμε λοιπόν στο θέμα μας!

Είναι πλέον γνωστό ότι η επέτειος της 25ης  Μαρτίου αποτελεί ευκαιρία προβολής του εθνοπατριωτικού ζήλου, της ανωτερότητας της ορθοδοξίας. Σημαίες, σημαιούλες, παρελάσεις, παιδάκια ντυμένα Κολοκοτρώνηδες και Μπουμπουλήνες. Τσαρούχια με φούντες και χωρίς για να ικανοποιούν όλα τα γούστα και ευφημισμοί από τις εξέδρες για τους Καπετανέους και Καπετάνισσες του ’21.

Εθνοπατριωτικός οχετός! Και γιατί να μην είναι άλλωστε; Έχουμε κι εμείς λόγους να γιορτάζουμε την απελευθέρωση από τους Tούρκους κοτζαμπάσηδες. Αυτή είναι η αστική αφήγηση!

Διώξαμε τον Τουρκικό ζυγό…τέλος πάντων, διώξαμε….αντικαταστήσαμε, διότι «παπούτσια από τον τόπο μας κι ας είναι και μπαλωμένα».  

Στα social, χαμός! Σημαίες, Παναγίτσες, σημαίες και Παναγίτσες και γνωστοί “άριστοι” τοπικοί παράγοντες του 41% σε πόζα 3/4, ντυμένοι γαλανόλευκη να μας μιλάνε για την «Ελλάδα μας» και τις αναγκαίες θυσίες που πρέπει να κάνει διαχρονικά ο λαός μας. 

Μετά, από την εξόντωση του Ελληνικού βυθού δεν θα δείτε βέβαια φωτογραφίες καθώς δεν είναι trenty ο μπακαλιάρος με την σκορδαλιά. Στη τελική των τελικών Χριστιανοταλιμπάν θέλουν να μας κάνουν, όχι να μας χορτάσουν…μην μπερδευόμαστε!

Την ώρα λοιπόν που θα παρακολουθείτε τον διαγωνισμό ρωμιοσύνης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μαζικής ενημέρωσης θα ήθελα να θυμάστε ότι στον καπιταλισμό οι Καπετανέοι και οι Καπετάνισσες είναι καλοί αρκεί να μην είναι του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ! 

Πως ο λαϊκός ξεσηκωμός είναι επιθυμητός όταν υποκινείται από την κυρίαρχη τάξη για την καλύτερη διασφάλιση των συμφερόντων της! Ότι τον Ζάλογγο δεν τον μπάζωσαν 3 μέρες μετά τις Σουλιώτισσες και πως την ιστορία την γράφει η κυρίαρχη τάξη. 

Όπως και το μονταρισμένο υλικό των συνομιλιών μεταξύ σταθμάρχη και μηχανοδηγών που δημοσιεύεται λίγο μετά από εξεταστικές-παρωδία, γιατί «Ντρέπομαι που θέτετε ζήτημα ασφάλειας των Ελληνικών σιδηροδρόμων» ένα πράγμα.

Και πως και ο Παπαφλέσσας το Μανιάκι θυσία για το αναγκαίο κοινό καλό το θεωρούσε, άσχετα αν εκείνον δεν τον έβαλε σε σάκο μαζί με τους άλλους δύο ο Πάνος Βλάχος στο viral άσμα του.

Διότι 57 ψυχές και άλλα 11 περίπου εκατομμύρια επίδοξης εγχώριας θυσίας, δεν έχουμε βρει ακόμα δικαίωση! Και δεν θα πω όπως λένε κάποιοι αστειούληδες «τι κατάρα ψηφίσατε ρε μαλάκες;». 

Θα πω απλά ότι εγώ αρνούμαι να ζήσω υπ΄αυτόν τον διαρκή φόβο. Μην καούμε το καλοκαίρι, μη πνιγούμε τον χειμώνα. Μην βρεθώ απανθρακωμένη γιατί πήρε φωτιά η μηχανή του λεωφορείου ή συγκρούστηκαν τραίνα, τρόλεϊ, αεροπλάνα και βαπόρια. Να προβληματίζομαι σε τι όροφο θα μένω μην τυχόν και κάνει κανέναν σεισμό και με ψάχνουν κάτω από τα χαλάσματα. 

Να χρειάζομαι νοσηλεία και να πρέπει να βάλω το χέρι βαθιά στην τσέπη, μιας που η ανθρώπινη ζωή μετριέται σε ευρώ. Για μόρφωση, αθλητισμό, πολιτισμό και εργασία και χαρά στον σύγχρονο μεσαίωνα δεν κάνω καν λόγο. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς την καθημερινότητά του και αν είναι ευχαριστημένος ποιοτικά από αυτή. 

Εγώ λοιπόν αρνούμαι να ζω έτσι στο σήμερα, εσείς;

Ηθικό δίδαγμα: «Ζωή με δικαιώματα και αξία θα έχουμε μόνο σε εκείνο το σύστημα που λέγεται Σοσιαλισμός-Κομμουνισμός. Μήπως ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε τις συνθήκες;».