Ζήτω οι λαϊκοί άνθρωποι, κάτω ο ελιτισμός
Ο ελιτισμός και ο άσκοπος αντικομφορμισμός, υποκρύπτουν περισσότερο τα συμπλέγματα και παθογένειες της αριστεράς και όχι τόσο την ανάγκη για ιδεολογική πάλη. Αυτή ας την αφήσουμε για τα σημαντικά. Να κάνουμε δώρα, όσα θέλουμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είτε σοβαρά είτε για πλάκα.
Πριν 4 χρόνια τέτοια μέρα θυμάμαι πως τρόλλαρα την καλή συνάδελφο για το ταπεινό πλην όμως γεμάτο αγάπη τριαντάφυλλο που ήρθε και της έφερε ο εργαζόμενος σε φούρνο σύντροφός της, “μα καλά, μετά από 10 χρόνια σχέσης του Αγ. Βαλεντίνου περιμένετε να γιορτάσετε τον έρωτά σας;” και άλλα τέτοια χαζά σχόλια που σκοπό είχαν να απαξιώσουν, όχι βέβαια την αγάπη του τίμιου προλετάριου για την καλή του, αλλά την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, την ημέρα που κάθε συνεπής Μαρξιστής οφείλει να σνομπάρει να μποϊκοτάρει και να πολεμά, τόσο ιδεολογικά όσο και εμπορικά γιατί είναι μια κατασκευή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος με σκοπό το κέρδος και την καταναλωτική μανία που αλλοτριώνει….
Ξαφνικά μπαίνει μέσα ο λουλουδάς ντελίβερι κρατώντας μία μεγάλη ανθοδέσμη, ο οποίος φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος, και ρωτάει “ο Ελευθέριος Ριλοάδης είναι εδώ;” (τότε με έλεγαν αλλιώς αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία), “εγώ είμαι μαν μου” του λέω εντελώς συναδελφικά, “ε αυτά τα λουλούδια είναι για σένα” λέει με κουρασμένη φωνή. Όπως καταλαβαίνετε καλοί μου φίλοι, το τρολλάρισμα που έφαγα από τους καλούς και φιλοεργοδοτικούς συναδέλφους , ήταν ανελέητο. Κρατώντας την ανθοδέσμη στο χέρι η οποία ήταν μάλιστα και αρκετά εντυπωσιακή, πρέπει να έμοιαζα δυσθεώρητα ηλίθιος όταν σε μία απόπειρα να δικαιολογηθώ ψέλισσα την φράση “δεν είναι αυτό που νομίζετε”.
O προλετάριος λουλουδοντελιβεράς έφυγε αμίλητος – χωρίς φιλοδώρημα ασφαλώς – αλλά έμοιαζε τόσο ελεύθερος στα μάτια μου, σαν να είχε χάσει τις αλυσίδες με τις οποίες τον δένει η μισθωτή σκλαβιά. Εγώ έπρεπε να μείνω πίσω, να αντιμετωπίσω την καταιγίδα. Ευτυχώς η εντατικοποίηση της εργασίας και η πίεση να προλάβουμε τις προθεσμίες δεν έδωσαν πολύ χρόνο στους πολύ τυπικούς συναδέλφους και με έσωσαν από την καζούρα, κάποιες φορές αυτή η αδυσώπητη πλευρά του καπιταλισμού πάνω στις σχέσεις παραγωγής μπορεί να είναι σωτήρια.
Ασφαλώς ήξερα από πού προέρχονταν τα λουλούδια. Ασφαλώς κατάλαβα πως ο σκοπός τους ήταν κυρίως να πάρω ένα μάθημα. Και το πήρα. Ο ελιτισμός και ο άσκοπος αντικομφορμισμός, υποκρύπτουν περισσότερο τα συμπλέγματα και παθογένειες της αριστεράς και όχι τόσο την ανάγκη για ιδεολογική πάλη. Αυτή ας την αφήσουμε για τα σημαντικά. Τα λουλουδάκια αυτά πέρα από το μάθημα, μου έδωσαν και μία μεγάλη Χαρά. Ποτέ δεν είναι άσχημο να ξέρεις ότι κάποιος σε σκέφτηκε και αποφάσισε να το εκφράσει. Να κάνουμε δώρα, όσα θέλουμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είτε σοβαρά είτε για πλάκα.
Ζήτω η λαϊκή έκφραση των συναισθημάτων, ζήτω οι λαϊκοί άνθρωποι, κάτω ο ελιτισμός.
Από τον τοίχο του Ελευθέριου Ριλοάδη
