17ο Podcast ΚΝΕ – Δείτε πίσω απ’ το είδωλο του Μαραντόνα. Εισπράξτε από την προσωπικότητά του, τον τρόπο που σκεφτόταν
Ο Μαραντόνα ήταν ο θεός της μπάλας και ταυτόχρονα 100% άνθρωπος. Για αυτό ξεχωρίζει από τους σημερινούς αθλητές που είναι “εμφιαλωμένες προσωπικότητες”.
Το podcast της ΚΝΕ για τον Μαραντόνα βάζει δυνατή υποψηφιότητα για το καλύτερο επεισόδιο, ακόμα και αν κάποιος δεν έχει τόση σχέση με τον αθλητισμό.
Ο Μιχάλης Λεάνης και ο Γιάννης Καραλής περιγράφουν πώς έζησαν το φαινόμενο Μαραντόνα όταν βρίσκονταν στην Ιταλία, που είχε το κορυφαίο πρωτάθλημα της εποχής. Δίνουν πτυχές από την κόντρα του φτωχού ιταλικού Νότου με τον βιομηχανικό βορρά, τη μαγεία που χάριζε ο Ντιέγο στο γήπεδο, τη λαϊκή καταγωγή και τις κοινωνικές του ανησυχίες, την επίσκεψή του στον Πάπα, όταν έπαιζε στη Νάπολι, και τη σχέση του με την Κούβα. Ακόμα και για τον εθισμό του στις ουσίες και τις καταχρήσεις, που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε τι παίκτη θα είχαμε δει, αν δεν είχε μπλέξει με αυτές…
Εξηγούν γιατί ο Μαραντόνα ήταν μεγαλύτερο μέγεθος από τις ομάδες στις οποίες έπαιζε. Ότι θα άλλαζε ακόμα και το DNA της Ρίβερ Πλέιτ αν την επέλεγε αντί της Μπόκα Τζούνιορς. Ότι δε συγχωρούσε την αδικία, μιλούσε για όσα συνέβαιναν γύρω του. Γι’ αυτό λοιδορήθηκε από πολλούς, αλλά για αυτό μπαίνει πάνω από τον Πελέ. Εξηγούν ότι ο Μέσι δύσκολα θα κάνει ό,τι και ο Μαραντόνα στα Μουντιάλ, όταν παίζει 70 και 80 αγώνες κάθε χρόνο. Και πως οι σημερινοί αθλητές είναι εμφιαλωμένες προσωπικότητες, που δεν αντιδρούν στους απάνθρωπους ρυθμούς και δεν παίρνουν θέση παρά μόνο για τα ανούσια και δευτερεύοντα -πχ τα Χάροντς.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο τερματοφύλακας του Αστέρα Τρίπολης -που ζήλεψε και ήθελε να μείνει ως το τέλος της συζήτησης- αναλύει στην παρέμβασή του πόσο σπάνιο και δύσκολο είναι να μιλήσει ένας μεγάλος αστέρας στο σύγχρονο, επαγγελματικό ποδόσφαιρο -και αυτό ήταν που έκανε τον Μαραντόνα να ξεχωρίζει.
Ο Μιχάλης Λεάνης καλεί τους νέους παίκτες που δεν τον πρόλαβαν να δουν πίσω από το είδωλο, πίσω από τη στρεβλή εικόνα που δίνουν τα είδωλα, να εισπράξουν από την προσωπικότητά του, από τον τρόπο που σκεφτόταν.
Ενώ ο Γιάννης Καραλής λέει πως ο Μαραντόνα κατάφερε κάτι σπάνιο: να ξεπεράσει η αντανάκλασή του το ίδιο το άθλημα. Ο Ντιέγκο ήταν η υπέρτατη μπάλα, ΤΟ ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα ήταν αντικομφορμιστής, κοινωνικά ιδεολόγος, με όσα είχε εισπράξει βιωματικά. Αλλά και εγκλωβισμένος, αιχμάλωτος των παθών του. Ήταν θεός της μπάλας και ταυτόχρονα 100% άνθρωπος. Και αυτό ακριβώς συμπύκνωσε στον αγώνα με την Αγγλία, με τα δύο περίφημα γκολ που πέτυχε.
Τα υπόλοιπα στο βίντεο που ακολουθεί.
