Ήρθες στην Ελλάδα για πικ-νικ (;) Ντομινίκ-Ντομινίκ

Μπορεί ο Ντομινίκ να ήρθε στα γεράματα για ένα τελευταίο καλό συμβόλαιο στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 95′ -που γινόταν στη χώρα μας το Μουντομπάσκετ των Εφήβων. Αλλά δεν ήταν για πικ-νικ ή για χαβαλέ, όπως υπονοούσε το σχετικό σύνθημα. Και σε κάθε περίπτωση, παραμένει το μεγαλύτερο όνομα που έχει έρθει ποτέ από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και το μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.

Ο Ντομινίκ Γουίλκινς, που κλείνει σήμερα τα 58 του, πέτυχε τη χρυση εποχή της ανόδου του ΝΒΑ, με Μπερντ, Μάτζικ, Τζόρνταν και όχι μόνο, καταφέρνοντας να γίνει μέλος της αφρόκρεμας, των κορυφαίων παικτών από το πάνω ράφι. Δεν είναι τυχαίο πως συμπεριλήφθηκε στη δεύτερη εκδοχή της Ομάδας-Όνειρο, στο Μουντομπάσκετ του Καναδά το 94′, όπου αντιμετώπισε την Εθνική μας -κι αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Dream Team έμεινε κάτω από τους 100 πόντους. Κι αν ισχύει πως καμία ομάδα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αυθεντική Ομάδα-Όνειρο και να αξίζει τον τίτλο της, ο Ντομινίκ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ισάξιο μέλος της πρώτης και μοναδικής.

Ο Ουίλκινς ήταν χωρίς υπερβολή κάτι σαν το αντίπαλο δέος της μαγείας και των αέρινων κινήσεων του Μάικλ Τζόρνταν, τόσο στις επικές του μονομαχίες στα παιχνίδια των Hawks με τους Bulls (όπως αυτό με τους 57 δικούς του πόντους και τους 41 που πέτυχε ο Τζόρνταν), όσο και στην τρομερή μεταξύ τους κόντρα στους διαγωνισμούς καρφωμάτων, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80′ (όπου ίσως και να αδικήθηκε σε κάποιες περιπτώσεις, από τους κριτές για χάρη του μεγάλου αστέρα).

Η διαφορά είναι πως ο Ντομινίκ σκόνταψε στα υψηλά εμπόδια της ανατολικής περιφέρειας και δεν έφτασε ποτέ σε ένα δαχτυλίδι ή έστω σε έναν τελικό, μένοντας τελικά πρίγκιπας χωρίς στέμμα. Είχε όμως 12 γεμάτες χρονιές στους Ατλάντα Χοκς, που είχε σταθερά πάνω από 20 πόντους μέσο όρο στο σκοράρισμα, ενώ το 86′ βγήκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, πριν παραδώσει τη σκυτάλη στον Air.

Το 95′, μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τους Κλίπερς και τους Σέλτικς της Βοστώνης, είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για το άλμα στην Ευρώπη και η μεταγραφή του στον ΠΑΟ, που προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού σε οπαδούς και δημοσιογράφους, με τους Γιαννακόπουλους να απλώνουν στα πόδια του μια περιουσία και να του δίνουν περισσότερα χρήματα από αυτά που θα έβρισκε στο ΝΒΑ. Ο Ντομινίκ γέμισε ένα στάδιο ακόμα και στην πρώτη του προπόνηση, προσαρμόστηκε σχετικά γρήγορα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και χάριζε μαγικές στιγμές. Αλλά δεν κατάφερε να σπάσει την κατάρα του πρωταθλήματος, ούτε καν στην ελληνική Α1, αφού έφυγε πριν από τον κρίσιμο πέμπτο τελικό της σειράς με τον Ολυμπιακό, που νίκησε με το εμφατικό 73-38, τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα διαφορά στις αναμετρήσεις των αιωνίων αντιπάλων.

Παρόλα αυτά, στο ενδιάμεσο ο Ουίλκινς κατάφερε να οδηγήσει τον ΠΑΟ στο “Άγιο Δισκοπότηρο”. Έκανε σπουδαίες εμφανίσεις στο Φάιναλ Φορ του Παρισιού και έσπασε το ρόδι για τις ελληνικές ομάδες στον επεισοδιακό τελικό με την Μπαρτσελόνα, χαρίζοντας στο τριφύλλι την κορυφή της Ευρώπης και το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Οι τίτλοι τέλους ήρθαν μετά από μια χρονιά στη Φορτιτούντο Μπολόνια και μια σύντομη επιστροφή στα γήπεδα του ΝΒΑ για τους Σπερς και τους Ορλάντο Μάτζικ. Κι αν όλα αυτά δεν στέφθηκαν τελικά με κάποιον τίτλο, οι φίλαθλοι θα τον θυμούνται πάντα για τις θεαματικές του εμφανίσεις (που του έδωσαν το παρατσούκλι “Human High-light film) και για το τρομερό κάρφωμα-ανεμόμυλος, που έγινε το σήμα-κατατεθέν του.