Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες

Ούτε Μέγκα, ούτε Ουέφα, στον Αντέννα για να βλέπετε τη Βέφα. Τώρα πια δεν υπάρχει Μέγκα, το κύπελλο της Ουέφα δε λέγεται έτσι κι η Βέφα δεν κάνει πια εμφανίσεις στην τηλεόραση – για το τελευταίο δεν παίρνω και όρκο.

Αλλά η οπαδική καζούρα είναι διαχρονική, έστω και με αλλαγμένους ρόλους. Ο Ολυμπιακός είναι στους ομίλους, ενώ οι άλλοι έμειναν χωρίς ευρωπαϊκές υποχρεώσεις από τον Αύγουστο. Οι εφημερίδες έχουν έτοιμους τους εμπνευσμένους τίτλους περί Grexit, ενώ η πιστοληπτική ικανότητα του πρωταθλήματος μειώνεται, πέφτει στο επίπεδο της Κύπρου και μπορεί να βγάζει λιγότερες ομάδες απ’ του χρόνου, για να εκτίθεται λιγότερο.

Όσοι αποκλείστηκαν έμειναν με το όνειρο του παραλίγο και των μεγάλων ανατροπών, από 3-0 ο Άρης, από 1-3 η ΑΕΚ, ενάντια στα προγνωστικά ο ΠΑΟΚ. Η Παρτιζάν δε διασταυρώθηκε με τους κίτρινους, για να γίνει πεδίο μάχης η Θεσσαλονίκη – ρεβάνς για τους βαλκανικούς πολέμους. Θα έρθει όμως ο Ερυθρός Αστέρας να τονώσει την ελληνοσερβική φιλία και να σμίξουν οι orthodox brothers κάφροι.

Κι οι άρρωστοι ετοιμάζονται να γίνουν Τότεναμ και Ερυθρός αστέρας από παιδιά, απαντώντας στο μαζικό κύμα παραδοσιακών υποστηρικτών της Τραμπζονσπόρ – με γιαγιά απ’ την Τραπεζούντα – και της Σλόβαν Λίμπερετς.

Παντού λειτουργεί ο νόμος της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίων, εισιτηρίων και τίτλων. Τα μεγάλα πρωταθλήαμτα έχουν πριβέ – πιασμένες τις μισές θέσεις των ομίλων. Τα μεγάλα πορτοφόλια έχουν μονοπωλήσει τους καλύτερους παίχτες και τις διακρίσεις. Και στην Ελλάδα το μονοπώλιο των τίτλων – γιατί είναι μικρή η αγορά – έφερε η σμίκρυνση του πρωταθλήματος και των ανταγωνιστών, γυρνώντας μπούμερανγκ εναντίον όλων – κι η αγρανάπαυση δυο ετών δεν μπορεί να αλλάξει δραματικά τα δεδομένα και τη δύναμη της συνήθειας.

Ο Κρόιφ έλεγε σωστά πως δεν είχε δει ποτέ του ένα τσουβάλι λεφτά να βάζει τη μπάλα στα δίχτυα και να φέρνει την ευτυχία. Είναι όμως μια πολύ καλή προϋπόθεση και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι πρακτικά αδύνατο να πετύχεις χωρίς αυτά.