Το αυτογκόλ του θανάτου

Λέγεται συχνά πως το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωή και θανάτου. Ή ότι είναι το πιο σημαντικό από τα δευτερεύοντα-ασήμαντα πράγματα στον κόσμο. Ο Μπιλ Σάνκλεϊ διαφωνούσε συμφωνώντας: “το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Είναι κάτι πολύ παραπάνω απ’αυτό”. Σίγουρα πάντως δεν είχε κατά νου αυτό που συνέβη με τον Εσκομπάρ.

Η Κολομβία πήγε στο Μουντιάλ του ’94 με πολλές φιλοδοξίες και μια πολύ δυνατή ομάδα, με σπουδαίες μονάδες. Το Βαλντεράμα με τη μοναδική χαίτη (κάτι σαν ξανθός Γκούλιτ) τον Ασπρίγια και τον Ρινκόν στην επίθεση, αλλά χωρίς τον τρελο-Ιγκίτα με το χτύπημα του Σκορπιού, ως σήμα-κατατεθέν, που είχε καταδικάσει όμως την Κολομβία στο Μουντιάλ της Ιταλίας με την γκάφα του απέναντι στο Ροζέ Μιλά. Κορυφαία στιγμή αυτής της ομάδας στο δρόμο προς το Μουντιάλ ήταν το εμφατικό 5-0 επί της Αργεντινής μες στο Μπουένος Άιρες, που την υποχρέωσε να απευθυνθεί ξανά στον παροπλισμένο Μαραντόνα για να την ξελασπώσει.

Τα πράγματα όμως κύλησαν πολύ διαφορετικά στην επόμενη φάση. Η πρεμιέρα επεφύλασσε μια ήττα-σοκ με 3-1 από την ομόχρωμη Ρουμανία που θα υπέτασσε με το ίδιο σκορ στη συνέχεια και τα ορφανά του Ντιέγκο, σε μια τρελή πορεία ως τα προημιτελικά. Ο δεύτερος αγώνας με τη διοργανώτρια χώρα είχε το χαρακτήρα τελικού για την Κολομβία και το άγχος κατέκλυσε τους παίκτες της. Το κλίμα ήταν στραβό εξαρχής και το έφαγε κι ο γάιδαρο στο 22ο λεπτό, όταν σε μια σέντρα απ’τα αριστερά ο κεντριός αμυντικός της Ατλέτικο Μινέιρο, Αντρές Εσκομπάρ έστειλε με προβολή την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του. Ήταν το πρώτo και τελευταίο αυτογκόλ στην καριέρα και τη ζωή του, που μερικές μέρες αργότερα θα αποδεικνυόταν πολύ σύντομη.

Η Κολομβία έχασε εκείνον τον αγώνα 2-1 και παρά τη νίκη της επί των Ελβετών στην τελευταία αγωνιστική του ομίλου, αποκλείστηκε απ’ την επόμενη φάση. Ένα απ’ τα φαβορί γύριζε πρόωρα σπίτι του, ενώ μεγάλα ποσά χάνονταν ή απλώς άλλαζαν χέρια στο στοίχημα. Αυτό δημιούργησε μια εκρηκτική συνθήκη, αλλά η δολοφονία του Εσκομπάρ δε συνδέεται απαραίτητα με τζόγο.

Με την επιστροφή της αποστολής, ο Εσκομπάρ έγραψε ένα κείμενο, όπου έλεγε πως τίποτα δε σταματά κι η ζωή συνεχίζεται. Εκ των υστέρων αυτό θα φαινόταν ως η απόλυτη τραγική ειρωνεία.

Βγαίνοντας με φίλους σε ένα μπαρ, ο διεθνής αμυντικός -που δεν ήθελε να κρυφτεί από τον κόσμo και απ’ τις ευθύνες του- πέτυχε κάποιους θαμώνες που τον ειρωνεύτηκαν για το αυτογκόλ και του επιτέθηκαν φραστικά. Το επεισόδιο συνεχίστηκε και έξω απ’ το μπαρ, για να καταλήξει στη δολοφονία του παίκτη με έξι σφαίρες.

Οι δράστες ήταν στην υπηρεσία ναρκεμπόρων που ήταν πολύ πιθανό να έχασαν μεγάλα ποσά στο στοίχημα απ’την αποτυχία της Κολομβίας. Μία άλλη εκδοχή όμως μπλέκει τον συνεπώνυμο του θύματος, το γνωστό ναρκέμπορο Πάμπλο Εσκομπάρ, που συνεργαζόταν με τη CIA εναντίον των κομμουνιστών, αλλά είχε φήμη τοπικού ευεργέτη κι ήταν ιδιοκτήτης της Ατλέτικο Μινέιρο, της ομάδας όπου αγωνιζόταν ο Αντρές. Εξάλλου πολλά καρτέλ επένδυεαν στο ποδόσφαιρο, για να ξεπλύνουν χρήμα.

Η εκδοχή αυτή λοιπόν αποδίδει το γεγονός στην ανεξέλεγκτη δράση αυτών των καρτέλ και των μπράβων τους, που είχαν αυτονομηθεί από τον έλεγχο του Πάμπλο Εσκομπάρ και ξεσάλωσαν μετά το θάνατότ του, χωρίς να σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους κι αντίλογο, όπως πχ του παίκτη Εσκομπάρ, που δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τις ύβρεις.

Σήμερα η Κολομβία ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της στο Μουντιάλ με ανέλπιστη ήττα από την Ιαπωνία (την πρώτη ασιατική ομάδα που κερδίζει λατινοαμερικάνικη) κι ας ελπίσουμε πως δε θα έχουμε αυτή τη φορά θύματα από τους Κολομβιανούς, όταν γυρίσουν στην πατρίδα τους.