Άγιαξ δέρνουμε; – Πόσο διαφέρει ένας χούλιγκαν από έναν άλλο;

Ο κακός χαμός. Πριν το χτεσινό αγώνα για το Τσου-Λου στο ΟΑΚΑ, χούλιγκαν της ΑΕΚ έδωσαν μια μικρή μάχη με χούλιγκαν του Άγιαξ, στους οποίους όμως ήταν και κάποιοι χούλιγκαν του Παναθηναϊκού, ενώ στα προεόρτια είχαν βρεθεί και κάποιοι μαχαιροβγάλτες χούλιγκαν της Πολωνικής Βίσλα που εξάγουν τον οπαδικό τους “πολιτισμό”.
Θέλοντας και μη, θυμάσαι εκείνο το σλόγκαν της διαφήμισης κι αναρωτιέσαι: Μπόχουμ δέρνουμε;

Κάποιος “μαχητής”-δολοφόνος έριξε μια μολότοφ κατευθείαν στο ψαχνό με τους αντίπαλους οπαδούς, κάποιοι οπαδοί παραλίγο να γίνουν φλαμπέ, η αστυνομία έκανε μια “ψύχραιμη” όσο και “αποτελεσματική” επέμβαση, ανοίγοντας μερικά κεφάλια, και στο τέλος της βραδιάς κολλούσε γάντι η σατιρική ατάκα “ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτα”, αφού δε θρηνήσαμε θύματα.

Nothing to see here, just an AEK fan lobbing a firework into the Ajax end. pic.twitter.com/d7OQs8synp

— Coral (@Coral) 27 Νοεμβρίου 2018

Η ΑΕΚ έχασε τελικά, έχει πέντε ήττες σε ισάριθμους αγώνες, κινδυνεύει να μείνει πολύ νωρίς εκτός στόχων και πολλοί σχολιάζουν πως είναι μεγάλο πισωγύρισμα για την ομάδα, που επέστρεψε με τόσο κόπο, μετά από χρόνια σε αυτό το επίπεδο. Το εξω-αγωνιστικό πισωγύρισμα όμως είναι πολύ μεγαλύτερο για τους οπαδούς της Ένωσης, που πάντα έλεγαν πως είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ και είχαν επιχειρήματα για να το βασίσουν.

Πόσο διαφέρει όμως ένας χούλιγκαν από τους άλλους; Κάποιος που πάει να σκοτωθεί και να σκοτώσει για την εκάστοτε “ομαδάρα”; Ή κάποιος που χαιρετά ναζιστικά, για να μην αφήσει καμία αμφιβολία για το ποιόν του, όπως αυτός ο οπαδός του Άγιαξ;

Τις επόμενες μέρες αναμένεται, κατά το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ, να πέσει βαρύς ο πέλεκυς της ΟΥΕΦΑ, να γίνει έρευνα και να ανακοινωθούν ποινές. Στην ουσία το μόνο που ενδιαφέρει τη διοργανώτρια αρχή είναι να προστατεύσει το προϊόν της και τη βιτρίνα του, την καλή έξωθεν μαρτυρία.

Κάποιοι θεωρούν πως το “αγνό, οπαδικό ξύλο”, που σε αρκετές περιπτώσεις έχει εξοριστεί από τα γήπεδα, και δεν αφορά μόνο λούμπεν στοιχεία, αλλά και πολλούς μικροαστούς που ξεδίνουν στον “ελεύθερο χρόνο” τους, είναι κάτι που πηγαίνει ενάντια στον επαγγελματικό αθλητισμό (against modern football) τηρώντας μάλιστα κάποιους ρομαντικούς, ιπποτικούς κανόνες.

Καμία σχέση, τίποτα πιο αποπροσανατολιστικό από την ουσία.

Οι ποδοσφαιρικές μαφίες, η εξαγωγή χούλιγκαν, το λούμπεν στοιχείο, οι ιδιωτικοί στρατοί των προέδρων, είναι οργανικά στοιχεία του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Κι όποιος θέλει να νιώθει και κυρίως να είναι διαφορετικός, δεν μπορεί παρά να τα βλέπει ως αξεχώριστο σύνολο και να τα καταπολεμά ως τέτοιο.