Αποκλείομαι, αποκλείομαι μωρό μου και τρελαίνομαι

Αποκλείεται σου λέω, αποκλείεται σου είπα…

Αποκλείομαι, αποκλείομαι μωρό μου…

Και τρελαίνομαι…

Οι ΑΕΚτζήδες θυμούνταν τον ηρωικό αποκλεισμό με τις έξι ισοπαλίες στον όμιλο, όταν η ομάδα τους έμεινε αήττητη από Ρεάλ και Ρόμα, για να ξεχάσουν το φετινό ολοστρόγγυλο μηδενικό, με το απόλυτο στις ήττες (έξι στα έξι).

Οι ΠΑΟΚτζήδες θυμούνταν μια επική ανατροπή από 0-3 με τη Σπάρτακ Τρνάβα, για να ξεχάσουν το διασυρμό που έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους από την Μπάτε και την “μπάτε σκύλοι αλέστε” άμυνά τους (ένας μύθος λέει πως αν δεν κάνεις το προφανές λογοπαίγνιο με το όνομα της ομάδας από τη Λευκορωσία, δέκα γατάκια θα πνιγούν και θα σε καταραστούν με τον επιθανάτιο ρόγχο τους).

Οι Ολυμπιακοί θυμόντουσαν τον αποκλεισμό από τον όμιλο του Τσου-Λου με τους 10 βαθμούς και τα ανέκδοτα με το χιόνι που σε αποκλείει στους δέκα πόντους, ενώ προς στιγμήν (στο 2-1) έβλεπαν την ιστορία να επαναλαμβάνεται μπροστά τους σα φάρσα και τραγωδία μαζί.

Οι αρχισυντάκτες των εφημερίδων είχαν έτοιμα τα “εμπνευσμένα” πρωτοσέλιδα για το GRexit. Ενώ οι Ιταλοί ¨ρουφ” συνάδελφοι θα τους συναγωνίζονταν με το λογοπαίγνιο Higua-in Out.

Και τότε…

Το πέναλτι. Η πρόκριση. Ο καλός ο Φορτούνης σαν καπετάνιος φαίνεται (μέτριο χιούμορ). Κι οι Έλληνες οπαδοί της Μίλαν (“από μικρό παιδί”) να έχουν έτοιμο το συνειρμό με την παράγκα και το αμφισβητούμενο πέναλτι. Ας φτιάξουν ομάδα οι ροσονέρι, για να νικάνε… τον κακό τους εαυτό βασικά, δεν τους φταίει κανείς άλλος.

Ο Ολυμπιακός στην επόμενη φάση, το λιμάνι φλέγεται. Θα είναι εκεί την άνοιξη ή έστω το Φλεβάρη. Κι ακόμα κι αν δεν προχωρήσει -γιατί η κλήρωση επιφυλάσσει πολλά παλούκια- θα έχει πετύχει μια πρόκριση από αυτές που γεμίζουν ιστορίες περήφανων μπαμπάδων, παππούδων και γενικώς προγόνων που σου λένε: ξέρεις τι έζησα εγώ…;

Κι ας μην είναι η σπουδαία Μίλαν της περασμένης δεκαετίας που σήκωνε κούπα Τσου-Λου. Κι ας έχει προπονητή το Ρίνο Γκατούζο, που δε στέριωσε στον ΟΦΗ. Κι ας μην είναι στην καλύτερη φάση του ο Ιγουαΐν και άλλοι παίκτες.

Στο τέλος της βραδιάς, όλοι κοιμήθηκαν (σχεδόν) ευχαριστημένοι.

Οι ΑΕΚτζήδες γιατί θα ανταπέδιδαν στο ήμισυ την καζούρα των άλλων, με το… “καφενείο” της Βίντι που πήρε το “Χ” στην Τσέλσι και πέρασε τον όμιλο.
Οι Παοκτζήδες γιατί βλέπουν το πικρό ποτήρι του αποκλεισμού μισογεμάτο και (θέλουν να) πιστεύουν πως τώρα θα καθαρίσουν πιο εύκολα το πρωτάθλημα οι παίκτες -που δεν ψήνονταν πολύ να χτυπήσουν το χτεσινό ματς.

Και οι Ολυμπιακοί γιατί πήραν τόνωση ηθικού, πως βάουν γκολ, παίζουν την καλύτερη μπάλα. Και πάνω από όλα πως μπορούν ακόμα να ζουν μαγικές βραδιές.

Τόσο μαγικές, που… ακόμα και ο Μαρινάκης υψώνει τη γροθιά του, σαν Ρόκι Μπαλμπόα…

Αποκλείομαι, αποκλείομαι, αποκλείομαι μωρό μου και τρελαίνομαι…