Black Lives Matter, αλλά όχι για όλους…
Όταν γονατίζεις για το BLM είναι απλώς μια συμβολική κίνηση. Όταν αρνείσαι να γονατίσεις, είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό και όχι απλώς συμβολική άρντηση…
Η κακή αρχή έγινε το βράδυ της Τρίτης στον αγώνα της Μαρσέιγ με τη Μάντσεστερ Σίτι, για τον όμιλο του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Wtf is this? I swear this is the team that defended Alvaro after he racially abused Neymar last month? pic.twitter.com/BUMSRDpevT
— Sam CFC (@ChelsMentality) October 27, 2020
Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, ιδίως λόγω της ταυτότητας της Μαρσέιγ και της πόλης της Μασσαλίας, που είναι σταυροδρόμι πολιτισμών, με έντονο μεταναστευτικό στοιχείο, φανερό σε μια σειρά κινήσεις, στη σύνθεση του ρόστερ, αλλά πρωτίστως στην κερκίδα των φανατικών της ομάδας.
Τελικά δόθηκε η εξήγηση (;) πως δεν είχε γίνει η απαραίτητη συνεννόηση και οι παίκτες της Μαρσέιγ δε γνώριζαν αυτή την πρωτοβουλία, που είναι πλέον μέρος του “τελετουργικού” κάθε αναμέτρησης στην Πρέμιερ Λιγκ, όχι όμως και στο Γαλλικό πρωτάθλημα -που ας σημειωθεί εν παρόδω ότι αναβάλλεται επ’ αόριστον, μετά τη δραματική αύξηση των κρουσμάτων στη Γαλλία.
Χτες, όμως, στον αγώνα της ρωσικής Κράσνονταρ με την Τσέλσι, δεν υπήρχε το άλλοθι της άγνοιας για την εικόνα που είδαμε.
Ενώ οι παίκτες της Τσέλσι γονάτισαν πριν από την έναρξη του ματς, σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στον ρατσισμό, στο πλαίσιο του Black Lives Matter, στην άλλη πλευρά του γηπέδου, μόνο τέσσερις παίκτες από τη βασική ενδεκάδα της ρωσικής ομάδας κράτησαν την ίδια στάση, σε ένδειξη σεβασμού αν μη τι άλλο στους έγχρωμους συμπαίκτες τους, που έκαναν την ίδια κίνηση…
Όταν γονατίζουν οι παίκτες -και με την ανοχή της διοργανώτριας αρχής- είναι προφανώς μια συμβολική κίνηση και τίποτα περισσότερο. Όταν όμως κάποιοι αρνούνται συνειδητά να γονατίσουν, δεν είναι συμβολικό το ζήτημα, αλλά πολύ πιο ανησυχητικό…