Δεν αντέχουμε άλλο να είμαστε το μπαλάκι – Κραυγή αγωνίας από τους αθλητές που είναι σε οριακή κατάσταση!

Είμαστε απλήρωτοι εδώ και μήνες.
Τα πράγματα είναι οριακά. Υπάρχει κόσμος που δεν έχει να φάει!

Εμείς βιοποριζόμαστε από αυτό, ζούμε από τον αθλητισμό και δεν παίρνουμε κανένα επίδομα.

Η πρόνοια για τους αθλητές που δεν είναι επαγγελματίες και ασχολούνται με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη. Μπορεί να λογιζόμαστε ως ερασιτεχνικές κατηγορίες, αλλά οι απαιτήσεις είναι επαγγελματικές.
Όταν ένα σωματείο δε λειτουργεί για 11 μήνες, καταρρέει.

Η κατάσταση αυτή μας επηρεάζει οικονομικά και αγωνιστικά.
Ο αθλητισμός είναι ένας τρόπος φυγής, διασκέδασης, εκτόνωσης.
Όταν λείπει ένα βασικό αγαθό από την καθημερινότητα κάποιου, αρχίζει και καταρρέει ψυχολογικά.
Έχουμε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, είμαστε κλεισμένοι μέσα, δεν μπορούμε να κάνουμε, να κινηθούμε, να εργαστούμε.

Δεν αντέχουμε άλλο να είμαστε το μπαλάκι, ο ένας να τα ρίχνει στον άλλον.
Η κυβέρνηση στους λοιμωξιολόγους και αντίστροφα.

Τα παιδιά μας είναι σε άθλια κατάσταση, σε αδιέξοδο. Αν δε νοιάζονται για εμάς λοιπόν, ας νοιαστούν για τα παιδιά μας.
Ζητάμε να μας καλύψουν τουλάχιστον τα τεστ στους αγώνες και τις προπονήσεις.

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις δηλώσεις των αθλητών των μικρότερων κατηγοριών (που έχουν συνήθως επαγγελματικό χαρακτήρα αλλά επαγγελματικές απαιτήσεις), που σκιαγραφούν το αδιέξοδο στο οποίο τους έχει φέρει η πολιτική της κυβέρνησης, που κρατάει κλειστό τον αθλητισμό, σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους.

Σήμερα το μεσημέρι συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα, διαδήλωσαν με όλα τα μέτρα ασφαλείας και έδωσαν το δικό τους μήνυμα στις αρχές που κωφεύουν και αδιαφορούν.

Ο αθλητισμός είναι ζωή, στηρίξτε τον τώρα!