Δυο χωριά χωριάτες…

Χτες η εθνική ομάδα μπάσκετ νίκησε στην παράταση τη Μεγάλη Βρετανία, στο ταπεινό Λέστερ, όπου το μπάσκετ πρέπει να φαίνεται πιο παράξενο κι από την ηλιοφάνεια. Σε μια χώρα με χλιαρές μπίρες, αγριογούρουνα με σάλτσα μέντας -που δεν έχουν κανένα λόγο να είναι χαμογελαστά- κι ομίχλη διαρκείας, εκτός κι αν βρέχει, κι αντιστρόφως, η εθνική παραλίγο να τα κάνει μούσκεμα. Κατάφερε όμως να πάρει μια νίκη in extremis, όπως οι Βρετανοί επί των Ρωμαίων, στο αντίστοιχο Αστερίξ, σε ένα γκρανκινιολικό, γκρεϊτ-μπριτανικό φινάλε, όπως θα έλεγε ο Χατζηγεωργίου.

Μπορεί να μην ήταν μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία της, όπως μας την παρουσίασε το μεγάλο δίδυμο τηλεσχολιαστών της ΕΡΤ (Ιωάννου-Χατζηγεωργίου), ήταν σίγουρα πάντως μία από τις πιο περίεργες και με τις πιο ιδιαίτερες συνθήκες. Και πάνω απ’ όλα με ειδική σύνθεση ανάγκης, που θύμιζε κάτι από μίξη εθνικής Ελπίδων (με το Λαρεντζάκη) και εθνικής βετεράνων (Μπουρούσης). Με παίκτες που επέστρεψαν στην Εθνική μετά από χρόνια -όπως ο Βασιλόπουλος με το συγκινητικό come-back- ή που έκαναν το ντεμπούτο τους με τη γαλανόλευκη στα γεράματα -όπως ο Μαργαρίτης. Και με 30άρηδες που είχαν άγχος πρωτάρη, σε τέτοιο επίπεδο.

Την ίδια ώρα ο ΠΑΟ έπαιρνε μεγάλη νίκη κατά της Ρεάλ ενώ υπήρχε αγωνιστική της Ευρωλίγκα σε πλήρη εξέλιξη. Πολύ μακριά από το γαλατικό χωριό στο οποίο παραπέμπει ή εισαγωγική παράγραφος, το Ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει γίνει από δυο χωριά χωριάτες με την κόντρα FIBA και Euroleague, που όρισαν τις διοργανώσεις τους στις ίδιες ημερομηνίες τραβώντας καθεμία το σχοινί από την πλευρά της για να δουν ποια θα υποχωρήσει. Μια κατάσταση που προκάλεσε διάφορες αναταράξεις και κωμικοτραγικά περιστατικά.

Στη Ρωσία πχ η πρωταθλήτρια ΤΣΣΚΑ στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη βοήθεια του κράτους και της κυβέρνησης που αντιμετωπίζει το σύλλογο σα βιτρίνα της και του ζήτησε να δώσει άδεια στους Ρώσους διεθνείς του, για να παίξουν με την Εθνική, πιέζοντας παράλληλα για να αλλάξει η ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα της με τη Μάλαγα στην Ευρωλίγκα.

Στην Ελλάδα ο πρωταθλητής ΠΑΟ που έχει πιο φιλικές σχέσεις με την ΕΟΚ -την Ομοσπονδία- έδωσε άδεια στους δικούς του διεθνείς για το δεύτερο αγώνα της Δευτέρας με το Ισραήλ, σε μια πετυχημένη επικοινωνιακή κίνηση, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που κράτησε σκληρή γραμμή.

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ πήρε την κάτω βόλτα στις αρχές του αιώνα με την πρώτη διάσπαση του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μεταξύ της Ευρωλίγκα και της (πώς λέμε αλήστου μνήμης; καμία σχέση) Σουπρολιγκας της FIBA. Σήμερα όμως κινδυνεύει να δεχτεί τη χαριστική βολή με όσα γίνονται κι ενώ έχει πολύ πιο σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει.

Κάποιοι αρχίζουν τα κούφια ευχολόγια περί ενότητας, αλλά τους διαφεύγει η ουσία.  Κι αυτή είναι πως τα συμφέροντα που λυμαίνονται το μπάσκετ δε διστάζουν να ξεσκίζουν τις σάρκες του μπάσκετ για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο κομμάτι τους. Η Ευρωλίγκα παίζει από θέση ισχύος και ξεζουμίζει τους παίκτες σε ένα μαραθώνιο αγώνων που θυμίζει κανονικό πρωτάθλημα. Ενώ η FIBA καταργεί μεν τη διεξαγωγή των Ευρωμπάσκετ ανά διετία κι αφήνει ένα καλοκαίρι στους διεθνείς για ξεκούραση αλλά απαιτεί να δίνουν μια σειρά άσκοπους προκριματικούς αγώνες.

Το επιμύθιο της υπόθεσης είναι πως ακόμα κι αν έρθουν τελικά σε κάποιο συμβιβασμό οι δύο πλευρές, δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως όλα αυτά θα αποβούν προς όφελος του ταλαιπωρημένου  αθλήματος.