Δυο κεφάλια, δύο κόσμοι

Όσο κι αν το δημοσιογραφικό κλισέ επιμένει πως αθλητισμός και πολιτική δεν πάνε μαζί, πολλά παραδείγματα μας επιβεβαιώνουν το ακριβώς αντίθετο. Είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια.

Χτες στην Πάτρα, στον αγώνα μπάσκετ μεταξύ Προμηθέα και ΑΕΚ, οι οπαδοί του δικέφαλου ανέβασαν ένα πανό αλληλεγγύης στη 16χρονη αγωνίστρια Αχέντ Ταμίμι, που συνελήφθη (και ουσιαστικά απήχθη) από τις ισραηλινές αρχές. “Λευτεριά στην Αχέντ Ταμίμι” έλεγε το σύνθημα στο πανό που ανέβασαν.

Την ίδια στιγμή, οι οπαδοί ενός άλλου δικεφάλου, ανέβαζαν στο γήπεδο της Τούμπας, στον αγώνα ΠΑΟΚ-Λεβαδειακός για τη Σούπερ-Λιγκ, ένα πανό που διατράνωνε την ελληνικότητα (και τη μοναδικότητα) της Μακεδονίας.

Η Μακεδονία είναι μία και μοναδική και βρίσκεται εδώ, έγραφε το πανό των οπαδών στην Τούμπα.

Για να προλάβουμε θυμωμένα οπαδικά σχόλια, τα παραδείγματα είναι τυχαία, της στιγμής, κι οι ρόλοι μπορούν να αντιστραφούν.

Ένα πανό άλλωστε δεν εκφράζει όλους τους οπαδούς μιας ομάδας (από αυτήν την άποψη κάθε ομάδα είναι ένα είδος δικέφαλου που έχει όλα τα “φρούτα” στις τάξεις των οπαδών της). Και στην τελική ένα πανό δε λέει τίποτα από μόνο του. Αλλά οι συμβολισμοί είναι ισχυροί και περνάνε μηνύματα, που επηρεάζουν μαζικά κόσμο, νεανικές συνειδήσεις -κι από αυτήν την άποψη μόνο αδιάφορους δε μας αφήνουν.