Εισαγόμενοι διαιτητές και χαμηλές πτήσεις
Αν κάποιοι νιώθουν πλήξη με τη μονότονη επανάληψη των φιναλίστ του ΝΒΑ που δίνουν για τέταρτη φορά ραντεβού στους τελικούς, στο ελληνικό πρωτάθλημα πρέπει να βαριούνται μέχρι θανάτου με το ζευγάρι των αιωνίων που βρίσκεται 13 συναπτά έτη στους τελικούς.
Αν κάποιοι νιώθουν πλήξη με τη μονότονη επανάληψη των φιναλίστ του ΝΒΑ που δίνουν για τέταρτη φορά ραντεβού στους τελικούς, στο ελληνικό πρωτάθλημα πρέπει να βαριούνται μέχρι θανάτου με το ζευγάρι των αιωνίων που βρίσκεται 13 συναπτά έτη στους τελικούς. Όχι πως οι δύο κατά τεκμήριο (μπάτζετ, ποιότητας και εμπειρίας) καλύτερες ομάδες δεν προσφέρουν θέαμα κι αμφιρροπους τελικούς. Είναι τα εξωαγωνιστικά συμπαρομαρτούντα που χαλάνε την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Οι τελικοί της Basket League ξεκινάν σήμερα με κακούς οιωνούς και τον Ολυμπιακό να έχει ζητήσει ξένους διαιτητές στο πρότυπο του ποδοσφαίρου – που βασικά δεν είναι πρότυπο αλλά παράδειγμα προς αποφυγή. Ο λόγος είναι η καταγγελία μερικών εκ των κορυφαίων διαιτητών που αποκλείστηκαν από την Ομοσπονδία, η σύλληψη του Συμεωνίδη, του προέδρου της ΚΕΔ και τη σύνδεση της οικογένειας του τελευταίου με τον ιδιοκτήτη του Προμηθέα Πατρών.
Αλίμονο όμως αν κάποιος πιστέψει πως όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον ασημο Προμηθέα -ακόμα κι αν υποθέσουμε πως έχει ευνοηθεί η φετινή ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος που έφτασε στην τρίτη θέση της κανονικής περιόδου. Το ζουμί είναι η κόντρα μεταξύ FIBA και Euroleague και οι κάκιστες σχέσεις του Ολυμπιακού με την ΕΟΚ. Οι ερυθρόλευκοι διαμαρτύρονται για άνιση διαιτητική μεταχείριση στην Ελλάδα, όπως ακριβώς οι πράσινοι στην Ευρωλίγκα, και ζήτησαν εισαγόμενους διαιτητές για τη σειρά με τον Παναθηναϊκό, απειλώντας με αποχή σε αντίθετη περίπτωση -περίπου όπως ο Γιαννακόπουλος από την Ευρωλίγκα.
Αυτό φυσικά είναι εντελώς απίθανο, οπότε οι Αγγελόπουλοι μάλλον πιέζουν προκαταβολικά, ενώ παράλληλα δίνουν την εντύπωση πως ψάχνουν ένα βολικό άλλοθι ή κάποιο πάτημα για ηρωική έξοδο. Πάνω κάτω δηλαδή το ίδιο με το Γιαννακόπουλο, κάτι που δείχνει πόσο σαθρή είναι η βάση ρου διαχωρισμού μεταξύ “σοβαρής” και “λούμπεν” αστικής τάξης.
Καθαρά αγωνιστικά, ο ΠΑΟ μοιάζει φαβορί τη δεδομένη στιγμή και έχει το πλεονέκτημα της έδρας, αλλά αυτά εύκολα ανατρέπονται στη διάρκεια μιας σειράς. Οι πράσινοι ονειρεύονται να πάρουν το πρωτάθλημα αήττητοι και ο Ολυμπιακός να διασκεδάσει τις εντυπώσεις μιας χρονιάς με πολλά προβλήματα κι άστοχες επιλογές. Αλλά ο χαμένος θα μείνει με άδεια χέρια, χωρίς τίτλο, αφού το Κύπελλο φέτος πήγε στην ΑΕΚ και οι αιώνιοι έμειναν χωρίς Φάιναλ Φορ.
Παρόλα αυτά, οι οπαδοί μοιάζουν λίγο ξενερωμένοι από το διπλό αποκλεισμό από το Φάιναλ Φορ και η βασική τους έγνοια δε φαίνεται να είναι ακριβώς ο τίτλος αλλά να μην το πάρει ο αντίπαλος. Ενώ το μυαλό των περισσότερων ταξιδεύει ήδη στην επόμενη μέρα, που για τον Ολυμπιακό φαντάζει σχεδόν βέβαιο πως δε θα περιλαμβάνει τον κόουτς Σφαιρόπουλο, το μπασκετικό στιλ και τους ξένους που διάλεξε, ενώ και στο αντίπαλο στρατόπεδο υπάρχει αβεβαιότητα για τους παίκτες που θα συνεχίσουν αλλά και για τα σχέδια του προέδρου.
Το έργο αυτό φαίνεται πως έχει κουράσει την πλειοψηφία, η παρένθεση της ΑΕΚ στο Κύπελλο ήταν ευπρόσδεκτη σα φιάλη οξυγόνου, αλλά ο μπασκετικός δικομματισμός παραμένει κυρίαρχος, μεγαλύτερη σταθερά και από τα Μνημόνια διαρκείας στην ΕΕ.