Ένας παγκόσμιος Αμερικάνος από την Κοκκινιά

Τον είπαν “παγκόσμιο”, γιατί αγωνίστηκε στη μικτή κόσμου, αλλά τον έλεγαν Αμερικάνο και ήταν από την Νίκαια. Και απέκτησε διεθνή φήμη, όταν έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης με την Ένωση, που δεν είχε ξένους παίκτες είχε όμως Αμερικάνο…

Το επίσημο βιογραφικό του λέει ότι γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1942, αλλά κάποιοι λένε πως στην πραγματικότητα ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερος. Σε κάθε περίπτωση, γεννήθηκε σε δύσκολα χρόνια στην Κοκκινιά, από λαϊκή οικογένεια, και έπρεπε να δουλεύει σε εργαστήρι ξυλογλυπτικής, παράλληλα με τις προπονήσεις του, για να βγάλει τα προς το ζην. Σε νεαρή ηλικία χρειάστηκε να κάνει μια σοβαρή εγχείριση στο χέρι, λόγω πολιομυελίτιδας, που του άφησε κουσούρι έναν πόνο, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Μπορεί να ακούγεται μακάβριο, αλλά ο αστικός μύθος λέει πως το προσωπικό του γούρι ήταν να οδηγεί μέχρι να συναντήσει μια νεκροφόρα -κάτι που θεωρούσε πολύ καλό οιωνό.

Έκανε τα πρώτα του βήματα στη ΧΑΝ Νικαίας και στις αρχές του ’60, πήγε στην ΑΕΚ με την οποία κυριάρχησε εκείνη τη δεκαετία. Πήρε έξι πρωταθλήματα Ελλάδας (από τα οκτώ συνολικά στην ιστορία της ομάδας). Έφτασε μαζί της στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης -σε ένα άτυπο Φάιναλ Φορ, πριν από την καθιέρωση του θεσμού στα χρόνια του ’80. Και ήταν πρωταγωνιστής στην πορεία προς το Κύπελλο Κυπελλούχων, στον ιστορικό τελικό απέναντι στη Σλάβια Πράγας, στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, μπροστά σε 80 χιλιάδες θεατές -οι υπόλοιποι αρκέστηκαν στη ραδιοφωνική μετάδοση και τη χαρακτηριστική φωνή του Βασίλη Γεωργίου. Μια ιστορική στιγμή, στον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο ελληνικής ομάδας -σε μια εποχή που ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν τις σύγχρονες επιτυχίες, μετά το μεγάλο μπαμ του ’87.

Ο Αμερικάνος ήταν πρώτος σκόρερ και καλύτερος παίκτης της ομάδας στον τελικό, που αποτυπώθηκε και στη μεγάλη οθόνη, με την ταινία “1968” του Μπουλμέτη, που δεν πρόλαβε όμως να την δει ο ίδιος, αφού βγήκε στις αίθουσες μετά το θάνατό του. Επίσης βγήκε δύο φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και ήταν ο ηγέτης μιας μεγάλης ομάδας που κυριάρχησε, με αυτόν στη θέση του φόργουορντ, ψηλό τον Τρόντζο και οργανωτή τον Ζούπα -ενώ είχε φύγει ήδη από τη ζωή, χάνοντας πρόωρα τη μάχη με τον καρκίνο, ο Γιώργος Μόσχος.

Το 1970, η ΑΕΚ θεώρησε πως έπρεπε να κάνει μια ανανέωση και ουσιαστικά γκρέμισε τη μεγάλη ομάδα της προηγούμενης δεκαετίας. Ο Αμερικάνος πήγε στον Απόλλωνα Πάτρας και με αυτόν στη σύνθεσή τους οι Πατρινοί έπαιξαν πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία. Όταν όμως αντιμετώπισε την ΑΕΚ, λένε πως στο τέλος του αγώνα, ο Αμερικάνος προτίμησε να πετάξει την μπάλα έξω παρά να σκοράρει σε βάρος της αγαπημένης του ομάδας.

Στην Πάτρα ξεκίνησε και μια καριέρα προπονητή, δεν έμελλε όμως να μακροημερεύσει στους πάγκους, αν και διετέλεσε υπηρεσιακός τεχνικός στην Ένωση, τη δεκαετία του ’80. Όταν πλησίαζε τα 70, υπέστη εγκεφαλικό και αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα στα τελευταία χρόνια της ζωής του, μέχρι το θάνατό του, στις 7 Οκτωβρίου του 2013. Η ΑΕΚ τον τίμησε αποσύροντας αναδρομικά τη φανέλα με το Νο 10, που κοσμεί την οροφή του ΟΑΚΑ στα εντός έδρας παιχνίδια της.

Αυτό είναι που μένει και ουδόλως παρουσιάστηκε από το ζήτημα που προέκυψε στη συνέχεια με τη διαγραφή της συζύγου από το σωματείο του Ερασιτέχνη, λόγω οφειλών -και ενώ λέγεται πως η οικογένειά του είχε αιμορραγήσει οικονομικά στα χρόνια της νοσηλείας του…